Chris Benoit

Benoit begon zijn carrière in 1985 bij Stampede Wrestling, de worstelpromotie van Stu Hart, de vader van Bret en Owen Hart. Na jaren van labeur in de legendarische "The Dungeon" worstelde Benoit zijn eerste kamp, een tag team match op 29 november 1985 in Calgary, Alberta, waar hij een team vormde met Rick Patterson en het duo "Butch" Karl Moffat & Mike Hammer versloeg. Tijdens zijn periode in Stampede won hij verschillende 'International Tag Team'- en 'British Commonwealth Championships'. Stampede sloot definitief de deuren in 1989 en vervolgens trok Benoit naar Japan.

Voordat hij aankwam in New Japan Pro Wrestling (NJPW), bracht Benoit ongeveer een jaar door in het trainingscentrum "New Japan Dojo". Hij droeg een masker en nam de ringnaam "The Pegasus Kid" aan, destijds een ode aan zijn worstelheld Dynamite Kid. Toen hij in NJPW actief was vocht Benoit tegen plaatselijke beroemdheden zoals Jushin Thunder Liger, Shinjiro Ohtani, The Black Tiger en El Samurai.

In 1990 won Benoit zijn eerste van 22 professionele kampioenschappen, namelijk het 'IWGP Junior Heavyweight Championship' van Jushin "Thunder" Liger. Hij verloor uiteindelijk zijn titel aan Liger, waardoor hij werd gedwongen zichzelf opnieuw uit te vinden als "Wild Pegasus". Benoit won het Super J Cup Tournament in 1994, waar hij Black Tiger, Gedo en Great Sasuke versloeg in de finale, waardoor hij zijn status als een van de grootste "Junior Heavyweights" in de wereld bevestigde.

Benoit verliet uiteindelijk New Japan Pro Wrestling en was actief in Mexico en Duitsland, waar hij een aantal regionale kampioenschappen veroverde, waaronder het WWF Light Heavyweight Championship - hoewel deze titelperiode niet langer wordt erkend. Benoit had een korte run in WCW tussen 1992 en 1993, maar brak daar aanvankelijk niet door. Hij kreeg echter toch wat respect van Amerikaanse fans door zijn energieke stijl, waardoor hij in de belangstelling stond van promotor Paul Heyman.

In 1994 tekende Benoit bij Extreme Championship Wrestling (ECW). Benoit stopte als "The Pegasus Kid" en was voortaan "The Canadian Crippler", vanwege zijn grovere stijl en door een ongeluk waar hij Rocco Rock zwaar blesseerde. Benoit was betrokken in een wedstrijd met Sabu, waarin hij die laatste zijn nek brak. Het incident was traumatisch voor Benoit en Paul Heyman gebruikte het incident om Benoits alter ego nog wat aan te passen. Hij veranderde hem in een roekeloze "worstelmachine" zonder wroeging of genade voor zijn opponenten. Benoit en Dean Malenko wonnen het ECW World Tag Team Championship van Sabu en The Tazmaniac in februari 1995. Benoit en Malenko werden toegevoegd aan de worstelgroep "Triple Threat", die geleid werd door ECW World Heavyweight Champion Shane Douglas. Het team verloor de titels aan "The Public Enemy" in april 1995.

Benoits optredens in ECW wekten de aandacht van de World Wrestling Federation (WWF), wat ertoe leidde dat Benoit enkele proefwedstrijden afwerkte. Het was de bedoeling hem op te voeren als "The Ringmaster" - een rol die uiteindelijk naar Stone Cold Steve Austin ging -, maar Benoit weigerde een contract. Daarna kreeg hij problemen met zijn visa waardoor hij niet langer voor ECW kon werken, dus keerde hij terug naar Japan. New Japan Pro Wrestling (NJPW) en WCW hadden een werkrelatie en vanwege hun "talent-uitwisselingsprogramma" tekende Benoit voor WCW.

Benoit begon in WCW als lid van de lichtgewicht-divisie, waar hij lange tijd worstelde tegen voormalige rivalen uit Japan. Nadat hij indruk had gemaakt werd Benoit lid van de hervormde worstelgroep The Four Horsemen in 1995, naast Ric Flair, Arn Anderson en Brian Pillman. Toen Pillman plotseling het bedrijf verliet en naar de WWF vertrok, werd Benoit geplaatst in een verhaallijn naast Kevin Sullivan. Benoit had een (kayfabe) affaire met Sullivans (echte) vrouw Nancy Daus.

Benoit werd gedwongen meer tijd met Nancy door te brengen om de affaire non-fictief te laten blijken (handen vasthouden in het openbaar, hotelkamers delen, etc.). Benoit en Nancy hadden gevoelens voor elkaar en begonnen een echte affaire tot ze Sullivan en WCW verliet in 1997. Vanwege dit alles hadden Sullivan en Benoit een moeilijke relatie achter de schermen en hoewel hij Sullivan versloeg in Sullivan's laatste wedstrijd, geloofde Benoit dat Sullivan doorging met het uitbuiten van zijn rol als autoriteitsfiguur bij WCW.

In 1998 had Benoit een lange verhaallijn naast Booker T. Ze vochten om het WCW World Television Championship tot Booker de titel verloor aan Fit Finlay. Booker won een "Best-of-Seven"-serie om de uitdager van Finlay te bepalen. Beiden wonnen drie keer, waardoor een laatste confrontatie tijdens de show Monday Nitro nodig was. Bret Hart moeide zich met de wedstrijd en probeerde Benoit het voordeel te geven in een poging om hem zo ver te krijgen dat hij lid werd van de nWo. Benoit vertelde de scheidsrechter wat er was gebeurd, waardoor hij werd gediskwalificeerd.

In 1999 vormde Benoit opnieuw een team met Dean Malenko en versloeg Curt Hennig en Barry Windham om het WCW World Tag Team Championship. Later in 1999 won hij ook het WCW United States Championship voordat hij Malenko, Perry Saturn en Shane Douglas samenbracht om "The Revolution" te vormen. "The Revolution" was een groep jonge worstelaars die zich bedonderd voelden door het management, omdat ze geloofden dat ze hen nooit de kans gaven om door te breken. Benoits opvallendste wedstrijd van 1999 was tegen Bret Hart tijdens een aflevering van WCW Nitro in oktober 1999 als eerbetoon aan Owen Hart, die eerder dat jaar tragisch overleed.

Benoit was niet tevreden over het management en in januari 2000 deed men een laatste poging om Benoit aan boord te houden door hem te voorzien als WCW World Heavyweight Champion bij het evenement Souled Out. Benoit versloeg "Sycho" Sid Vicious. Het was de eerste wereldtitel voor Benoit, maar hij verliet desondanks het bedrijf. Ook zijn goede vrienden Eddie Guerrero, Dean Malenko en Perry Saturn verlieten de WCW.

Twee weken na hun ontslag bij WCW maakten Benoit, Dean Malenko, Perry Saturn en Eddie Guerrero hun WWF-debuut in een aflevering van RAW is WAR op 31 januari 2000, waar ze The New Age Outlaws (Billy Gunn & Road Dogg) van D-Generation X aanvielen. Het viertal werd "The Radicalz" genoemd. Na de heel turn van "The Radicalz", raakte Benoit in een verhaallijn betrokken naast Chris Jericho en Kurt Angle, waarin Benoit zijn eerste kampioenschap in de WWF veroverde, met name het WWF Intercontinental Championship bij WrestleMania 2000. Benoit en Jericho wisselden af als titelhouder in mei 2000, totdat Benoit werd verslagen door Rikishi in juni. Een verhaallijn naast The Rock vulde de rest van 2000. In feite "won" Benoit twee keer het WWF Championship in 2000, maar telkens werd de beslissing teruggedraaid door de toenmalige "Commissioner" Mick Foley omdat Benoit vermeend "vals speelde".

Benoit veroverde het WWF Intercontinental Championship opnieuw in december 2000, maar verloor de titel aan Jericho, deze keer in een ladder match bij het evenement Royal Rumble in januari 2001. Benoit had een face turn nadat "The Radicalz" hem uit de groep hadden gegooid. Enkele weken later vocht Benoit met Angle, die de betere technische worstelaar was, maar verloor van Angle bij het evenement WrestleMania X-Seven. Benoit haalde zijn gram tegen Angle bij het evenement Backlash in een Iron Man submission match met 4-3 via sudden death. Angle won opnieuw bij het evenement Judgment Day vanwege bemoeienissen van Edge en Christian.

In mei 2001 vormde Benoit een tag team met zijn oude rivaal Chris Jericho. Het duo versloeg Triple H en Stone Cold Steve Austin voor het WWE World Tag Team Championship. Dezelfde week boekte Vince McMahon de nieuwe kampioenen in een Tables, Ladders and Chairs match tegen Edge en Christian, The Hardy Boyz en The Dudley Boyz. Jericho en Benoit behielden hun titels. Een maand later verloren Benoit en Jericho de titelriemen aan "The Dudley Boyz".

Benoit en Angle ontmoetten elkaar opnieuw in een nu beroemde steel cage match tijdens een aflevering van Raw in juni 2001, waarbij "Stone Cold" Steve Austin ervoor zorgde dat Benoit niet kon winnen, met name door hem aan te vallen met een klapstoel. Kort daarna verergerde Benoits (wezenlijke) nekblessure en moest hij een dringende nekoperatie ondergaan om een gescheurde wervel te genezen die gefragmenteerd was in zijn ruggenmerg.

Benoit in 2003

In 2002 had Benoit een korte verhaallijn naast Stone Cold Steve Austin. Rob Van Dam versloeg hem bij het evenement SummerSlam, waardoor Benoit het WWE Intercontinental Championship verloor. Nadat hij teruggekeerd was naar Friday Night SmackDown! in oktober 2002 was Benoit een helft van de allereerste WWE Tag Team Champions in de geschiedenis - niet te verwarren met het WWE World Tag Team Championship -, samen met vijand annex partner Kurt Angle. Ze hadden een face turn nadat beiden "Los Guerreros" hadden bedonderd. Benoit en Angle hadden een indrukwekkende chemie in de ring, maar konden elkaar niet uitstaan. Benoit werd verslagen door Angle voor het WWE Championship bij het evenement Royal Rumble in januari 2003.

Benoit vormde een tag team met de wederoptredende Rhyno en bij WrestleMania XIX namen ze het op tegen kampioenen Charlie Haas en Shelton Benjamin en "Los Guerreros" (Eddie & Chavo Guerrero). "Team Angle" behield de titelriemen door "Los Guerreros" te verslaan, waardoor ook Benoit en Rhyno geen aanspraak meer maakten op de titels.

Benoit worstelde rond deze periode een aantal keer tegen de jonge John Cena, de "Full Blooded Italians" (Chuck Palumbo & Johnny Stamboli) en The World's Greatest Tag Team (Charlie Haas & Shelton Benjamin). In juni 2003 werd het WWE United States Championship opnieuw geactiveerd, en Benoit nam deel aan een toernooi voor de titel. Benoit wist Rhyno te verslaan, daarna Matt Hardy in de tweede ronde, maar verloor de finale tegen Eddie Guerrero bij het evenement Vengeance. Benoits populariteit bereikte een hoogtepunt en hij versloeg worstelaars zoals A-Train, Big Show en Brock Lesnar via submission.

"General Manager" Paul Heyman ondernam een wraakactie tegen Benoit, waardoor hij geen kans meer verwierf op het WWE Championship van Lesnar. Benoit won een kwalificatiewedstrijd met het oog op deelname aan de Royal Rumble tegen de "Full Blooded Italians" in januari 2004, waarna Heyman hem als 1e deelnemer aanduidde voor de traditionele Royal Rumble met 30 worstelaars. Hierdoor leek winst een onmogelijke zaak, maar Benoit zwoer niet op te geven en voor de overwinning te gaan.

Benoit als WWE World Heavyweight Champion in 2004, vlak na zijn overwinning bij WrestleMania XX

Op 25 januari 2004 voegde Benoit de daad bij het woord. Hij won de Royal Rumble door Big Show als laatste te elimineren, en kreeg een titelkans op het WWE Championship bij WrestleMania XX in maart 2004. Benoit profiteerde van een maas in de regels en daagde World Heavyweight Champion Triple H uit. Deze "maas in de regels"-clausule was een standaard voor verhaallijnen, waardoor de Royal Rumble-winnaar vrij stond om te kiezen welke titelhouder hij uitdaagde. Benoit koos dus voor Triple H. Shawn Michaels was de andere uitdager omdat hij rechtstreeks duelleerde met Triple H als gevolg van een persoonlijke (fictieve) vete met hem.

Met deze overwinning was Benoit de tweede worstelaar die binnenkwam als nummer 1 en de Royal Rumble wist te winnen - Shawn Michaels was in 1995 de eerste. Benoit verbeterde het record van meeste tijd gespendeerd in een Rumble met 1:01:34, en veegde het legendarische record, 59:26, van Ric Flair uit 1992 van de tabellen. Het record van Benoit werd verbroken door Rey Mysterio in 2006. Mysterio kwam binnen als #2 en hield het 62 minuten vol. Op 14 maart 2004, bij het evenement WrestleMania XX, veroverde Chris Benoit, in wat als een van de meest memorabele momenten in de WWE-geschiedenis wordt beschouwd, het World Heavyweight Championship door Triple H én Michaels te verslaan.

Het was de eerste keer dat een voornaamste wedstrijd van WrestleMania eindigde in een submission, maar dit gebeurde opnieuw bij WrestleMania 22 in 2006. Een emotionele Benoit vierde zijn overwinning met toenmalig WWE Champion en beste vriend Eddie Guerrero. Deze overwinning wordt beschouwd als de grootste in de 22-jarige carrière van Benoit. Een herkansing werd gehouden bij het evenement Backlash, in Benoits thuisstad Edmonton, Alberta, Canada. Benoit moest de titel verdedigen tegen Triple H en Shawn Michaels, maar die laatste gaf op na een Sharpshooter van Benoit. Een dag later veroverden Benoit en Edge het WWE World Tag Team Championship van Batista en Ric Flair, waardoor Benoit een dubbele kampioen werd.

Op 15 augustus 2004 werd Chris Benoit verslagen door Randy Orton voor het World Heavyweight Championship bij het evenement SummerSlam. Benoits titelperiode duurde 5 maanden en hij was in totaal 7 opeenvolgende pay-per-views onbetwist kampioen. Benoit raakte verwikkeld in een verhaallijn naast Edge, wat resulteerde in een confrontatie bij het evenement Taboo Tuesday waar Benoit, Edge en Shawn Michaels na een stemming door fans zouden bepalen wie tegen Triple H zou vechten voor het World Heavyweight Championship. Michaels ontving echter de meeste stemmen. Benoit koos voor Ortons team bij het evenement Survivor Series, terwijl Edge zich aansloot bij Triple H.

De verhaallijn tussen Benoit en Edge kende zijn hoogtepunt bij het evenement New Year's Revolution, toen ze beiden hun stinkende best deden om het World Heavyweight Championship te winnen van kampioen Triple H in een roemruchte Elimination Chamber match - waarin vooral Dave Batista zich onderscheidde, maar uiteindelijk niet won - doch zowel Benoit als Edge bleef met lege handen achter.

Na zijn overwinning uit 2004 nam Benoit in januari 2005 opnieuw deel aan de Royal Rumble, maar kon zijn vorige prestatie niet kopiëren. Benoit, Edge, Chris Jericho, Shelton Benjamin, Kane en Christian werden in de allereerste Money in the Bank ladder match geplaatst bij WrestleMania 21. Edge versloeg Benoit door hem van de ladder te gooien, waardoor Edge de Money in the Bank-koffer bemachtigde. Vervolgens kwam het tot een "Last Man Standing"-wedstrijd bij het evenement Backlash, waar Edge won door Benoit met een baksteen tegen het hoofd te slaan. Benoit versloeg Eddie Guerrero bij het evenement One Night Stand.

Op 24 juli 2005, bij het evenement The Great American Bash slaagde Benoit er niet in het WWE United States Championship te winnen van Orlando Jordan, maar daagde hem alweer uit bij het evenement SummerSlam. Benoit versloeg Jordon na 25 seconden en veroverde het kampioenschap. Tijdens de twee volgende afleveringen van SmackDown! versloeg hij Jordan wederom razendsnel, telkens na iets meer dan 20 seconden. Benoit begon daarna tegen Booker T te worstelen, maar Booker T kostte Benoit uiteindelijk de titel, waarna een verhaallijn tussen Benoit en Booker T losbarstte.

Eddie Guerrero, de beste vriend van Chris Benoit, overleed op 9 november 2005. Benoit verscheen tijdens een aflevering van Monday Night Raw op 14 november 2005 met een laatste eerbetoon aan zijn overleden vriend. Benoit was erg aangeslagen door het verlies van zijn beste vriend en reageerde zeer emotioneel. Benoit zei dat hij van Eddie hield en hem nooit zou vergeten, tot hij uiteindelijk emotioneel brak op televisie. Tijdens een wedstrijd in een aflevering van SmackDown! verzamelden Benoit, Triple H en Dean Malenko in de ring en wezen naar de lucht als groet aan Guerrero.

Benoit als WWE United States Champion in 2007

Na controverse rondom het WWE United States Championship, dat hij verdedigde tegen Booker T, boekte men een "Best of Seven"-serie tussen beide worstelaars. Booker T won drie keer op rij, vooral door bemoeienissen van diens vrouw Sharmell, en Chris Benoit leek daardoor geëlimineerd te worden. Benoit won echter de vierde wedstrijd en bleef in de race, maar Booker T raakte toen geblesseerd.

Randy Orton werd gekozen als een invaller en Benoit versloeg Orton tweemaal via diskwalificatie. In de 7e en laatste kamp versloeg Orton hem dankzij hulp van Booker T, Sharmell en Orlando Jordan en wist Booker T de titel over te nemen. Benoit had een verhaallijn naast Orton, waarna hij een laatste kans verwierf op het WWE United States Championship bij het evenement No Way Out. Hij veroverde het kampioenschap met een overwinning tegen Booker T.

Tijdens een aflevering van SmackDown! brak Benoit (kayfabe) de hand van John "Bradshaw" Layfield. JBL had in werkelijkheid een operatie nodig om een cyste uit zijn hand te verwijderen. Benoit vocht tegen JBL bij WrestleMania 22 voor het WWE United States Championship. JBL veroverde de titel. Benoit gebruikte zijn herkansingsclausule een week later in een steel cage match tijdens een aflevering van SmackDown!, maar verloor opnieuw.

Benoit nam deel aan het King of the Ring-toernooi, maar werd in de eerste ronde uitgeschakeld door Finlay. Bij het evenement Judgment Day nam Benoit wraak door Finlay te verslaan. Op 26 mei 2006, tijdens een aflevering van SmackDown!, werd Benoit aangevallen door Mark Henry. Benoit lastte toen een rustpauze in om een terugkerende schouderblessure te genezen.

Op 8 oktober 2006 maakte Benoit zijn terugkeer bij het evenement No Mercy en versloeg William Regal. Tijdens een aflevering van SmackDown! op 13 oktober 2006 versloeg Benoit Mr. Kennedy en veroverde zijn 3e WWE United States Championship. Zijn laatste wedstrijd ooit was er één tegen Elijah Burke in de worstelshow ECW op 19 juni 2007. De federatie voorzag hem een tweede maal als World Heavyweight Champion, maar Benoit haalde deze datum niet meer.

Op 25 juni 2007 werden Benoit, zijn vrouw Nancy en hun 7 jaar oude zoon Daniel dood aangetroffen in hun huis in Fayetteville (Georgia). De volgende dag gaf officier van justitie Scott Ballard een persconferentie, waarin hij bekendmaakte dat Chris Benoit zijn vrouw en kind vermoord heeft en daarna zelfmoord heeft gepleegd. Zijn vrouw was vastgebonden en stierf op vrijdag; Daniel stierf op zaterdag, beiden aan verstikking. Benoit heeft zichzelf daarna op zaterdagavond of zondagochtend opgehangen. Het was de bedoeling geweest dat hij op die dagen op enkele worstelevenementen zou verschijnen maar hij had deze vanwege familieomstandigheden afgezegd. Benoit stuurde nog wel een aantal verwarrende sms'jes naar andere worstelaars. Wat hem dreef om zijn gezin (en zichzelf) de dood in te jagen, is tot op heden nog onbekend.

Opvallend was dat de dood van de vrouw van Benoit al 14 uur voordat het lichaam gevonden werd al op de Engelstalige Wikipedia te vinden was. Volgens een woordvoerder van Wikipedia was het bericht van het overlijden van Nancy Benoit geplaatst vanaf een IP-adres geregistreerd in Stamford, Connecticut, waar ook de World Wrestling Entertainment is gesitueerd. Geschrokken door de commotie plaatste de anonieme gebruiker later (ook anoniem) een bericht op Wikinews waarin hij sprak van een vreselijk toeval. Hij had de dood van Nancy Benoit als een daad van vandalisme op Wikipedia geplaatst. Het feit dat hij in Stamford woonde, was louter toeval.

• Chris Benoit is de eerste persoon die het World Heavyweight Championship wist te behouden in een Iron Man Match, toen hij de titel succesvol verdedigde tegen Triple H op de aflevering van RAW op 26 juli 2004. Shawn Michaels won het WWF World Championship tijdens WrestleMania XII in een Iron Man Match tegen Bret Hart, Brock Lesnar won de WWE Titel van Kurt Angle in een Iron Man Match in september 2003, en Triple H won het WWF Championship van The Rock in een Iron Man Match in mei 2000 tijdens Judgment Day.
• Chris Benoit en Kurt Angle werden de eerste WWE Tag Team Kampioenen op WWE SmackDown!
• Chris Benoit werd de tweede persoon om de Royal Rumble match te winnen met de trekking van #1. De eerste was Shawn Michaels in 1995. Chris Benoit won de Royal Rumble match in 2004 door Big Show als laatste te elimineren.
• Chris Benoit is de op drie na kortste, en op drie na lichtste WWE World Heavyweight Champion ooit, achter Eddie Guerrero en Rey Mysterio.
• Chris Benoit hield het record voor de langste tijd ooit in een Royal Rumble. In de Royal Rumble 2004 (die hij won) bleef hij voor 61.34, wat nu is overtroffen door Rey Mysterio's 62:15.
• Chris Benoit won het WWE United States Championship in 25.5 seconden, de kortste match gehouden voor die titel die resulteerde in een kampioenschap dat van houder verwisselde. Hij houdt ook het record voor de snelste titel verdediging, wat 22.5 seconde was.
• Dave Meltzer, eindredacteur van het magazine Wrestling Observer Newsletter, heeft hem vijf keer tot de Beste Technische Worstelaar van het Jaar benoemd, meer dan wie dan ook. De jaren waren 1995, 1996, 2000, 2003 en 2004.
• Terwijl hij in de WWE gaf Dave Meltzer zes van zijn matches 4 3/4 ster. Benoit houdt ook het hoogste 4 3/4 star matches voor een persoon in het land.