Thais alfabet

In de Thaise taal hebben alle klinkers een korte en een lange vorm, maar het gebruik hiervan is anders dan in het Nederlands.

Bijvoorbeeld, de Thaise taal kent een lange "oe"-klank en een korte "oe"-klank, maar in het Nederlands kennen we dat onderscheid niet. Het Thai kent ook een lange "aa"-klank en een korte "aa"-klank. Een lange "aa"-klank klinkt in het Nederlands (als in slaap) hetzelfde als in het Thai (ทๅน, thaan, eten). Echter, een korte "aa-klank wordt in het Nederlands (als in kan) niet alleen korter maar ook op een lagere toonhoogte uitgesproken. In het Thai is een korte "aa"-klank alleen korter van duur.

Om een duidelijk onderscheid te kunnen maken tussen korte en lange klinkers zijn daarom extra tekens nodig. Een goede methode daarvoor is achter een lange klinker, die wij niet kunnen schrijven, een dubbele punt te plaatsten: bijvoorbeeld: een lange 'oe'klank wordt dan 'oe:'. Een lange 'ai' klank wordt 'ai:'

Het Thai onderscheidt zich ook omdat het een toontaal is, waarbij veranderingen in toonhoogte bij het uitspreken van een en dezelfde lettergreep leiden tot een verandering in de betekenis van het woord. Thai heeft vijf tonen voor klinkers: midden, laag, hoog, stijgend en dalend.

Het Nederlands kent daarentegen intonatie die in het Thai afwezig is. Met het verhogen van de toon aan het einde van een zin wordt in het Nederlands een vraag gevormd. Als men dat in het Thai zou doen dan zal de betekenis van het woord aan het einde van de zin onbedoeld veranderen.

Om bij transliteratie de toonhoogten in een Thais woord aan te geven zijn extra tekens nodig. Een veel gebruikte methode maakt gebruik van diakritische tekens. Het accent wordt boven de eerste letter van een samengestelde klinker geschreven. Een tweede methode plaatst een streepje ter aanduiding van de toonhoogte voor de lettergreep.

Aan het begin van een lettergreep vormen de 44 medeklinkers slechts 21 verschillende klanken. Er zijn vier redenen waarom er zoveel medeklinkers zijn met dezelfde klank (aan het begin van de lettergreep):

• Een aantal medeklinkers die identiek klinken komen in zowel de hoge als lage klasse voor. De klassen zijn hieronder aangegeven.
• Er zijn twee reeksen van elk 6 medeklinkers die in het Thai identiek klinken, maar van oorsprong iets anders in de mond worden gevormd. De eerste reeks wordt retroflex gevormd (met een gekrulde tong), en de tweede wordt dentaal gevormd (met de tong tegen de tanden). Het verschil in klank is in het Thai niet meer te horen. De uitspraak wordt verderop nader uitgelegd.
• Een aantal medeklinkers met dezelfde uitspraak zijn afkomstig van verschillende medeklinkers in het Sanskriet en het Pali. Ook in het gesproken Khmer is het verschil in uitspraak gebleven.
• Tweede medeklinkers worden in het huidige Thai niet meer gebruikt.

Omdat veel medeklinkers hetzelfde klinken, worden de medeklinkers onderscheiden met een unieke naam, bestaande uit de letter gevolgd door een woord waarmee deze letter begint of anderszins aanduid. Bijvoorbeeld, de naam van de letter ก is koh kài (ก ไก่), waarin koh de uitspraak van de letter is, en kài (ไก่ ) is een woord dat met dezelfde letter begint. Dit woord ไก่ betekent "kip" en hier zegt men dus: "de K van kip".

Aan het einde van een lettergreep worden de Thaise medeklinkers weer anders uitgesproken dan aan het begin ervan. Een lettergreep kan slechts met 8 verschillende klanken eindigen. In de onderstaande tabel is de uitspraak van de medeklinkers aan het begin en aan het einde van een lettergreep aangegeven.

De medeklinkers komen voor in drie 'klassen':

• midden (Thai: เสียงกลาง, siang klang),
• hoog (Thai: เสียงสูง, siang sung), of,
• laag (Thai: เสียงต่ำ, siang tam).

De klasse van de medeklinker is een van de factoren waarmee de toonhoogte van de volgende klinker in de lettergreep wordt bepaald. De vijf mogelijke toonhoogten van een lettergreep (midden, hoog, laag, stijgend of dalend) worden bepaald door een serie toonregels, waarbij de klasse een van de bepalende criteria is.

De klasse van de medeklinker wordt in de onderstaande tabel aangegeven: M voor midden, H voor hoog en L voor laag.

In onderstaande tabel wordt een overzicht gegeven van de 44 medeklinkers die in het Thaise schrift voorkomen.

¹ kh, ph en th zijn geaspireerd uitgesproken versies van k, p en t. Geaspireerd wil zeggen dat na het uitspreken van die letter er een extra luchtstroom volgt, alsof er een korte h wordt uitgesproken.

² Omdat deze klank in het Engels klinkt als 'ch' (zoals in change), zal deze klank vrijwel overal als 'ch' geschreven worden. In Thailand zal op naamborden in westers schrift ook vrijwel altijd een 'ch' worden geschreven. Ook in Nederlandstalige reisgidsen wordt 'ch' gebruikt (wat klinkt als Tsjiang Mai wordt altijd geschreven als Chiang Mai). De 'ch' dient dus niet als een g-klank (zoals in school) te worden uitgesproken.

³ Wordt in de omzetting naar het Thai gewoonlijk als 'ch' geschreven, maar uitgesproken als de 'j' in de naam John (klinkt als dzjon).

Het Thai kent 18 enkelvoudige klinkers (Thai: สระ เดี่ยว, sàrà dìeaw); 9 korte en 9 lange klinkers:

Het Thai kent 6 samengestelde klinkers (Thai สระ ประสม, sàrà pràsŏhm), bestaande uit 3 korte en 3 lange klanken. Deze samenstellingen worden 'triptongs' genoemd. Ze eindigen allemaal met een a-klank.

Het Thai kent 8 klinkers die op medeklinkers lijken (Thai: สระ ที่ เหมือน พยัญชนะ, sàrà thîe mŭuan phájansjáná):

De klinker ำ (sàrà am) is een nasale klinker die als enige in de Thaise taal gebruik maakt van het teken níkkháhìt (of niggahita in Pali). Dit is het cirkeltje boven de voorgaande medeklinker. Deze klinker kan als korte of lange klank worden uitgesproken. Bij toepassing van de toonregels worden ำ als lange klinker beschouwd.

De klinkers ไ (sàrà ai máai málaai) en ใ (sàrà ai máai múan) klinken identiek en hebben een verschillende naam om ze van elkaar te kunnen onderscheiden. Bij ไ en ใ is er geen duidelijk onderscheid tussen lange en korte klinkers. ใ (sàrà ai máai múan) wordt altijd uitgesproken als een korte ‘ai’-klank. Deze klinker wordt in slechts 20 woorden gebruikt. ไ (sàrà ai máai málaai) kan worden uitgesproken als een korte of als een lange ‘ai’-klank. Of een woord met ไ met een korte of een lange klank wordt uitgesproken kan alleen worden onthouden, omdat er geen uitspraakregels voor zijn. Bij toepassing van de toonregels worden ไ en ใ als lange klinkers beschouwd.

De tekens ฤ (rú), ฤๅ (ruu), ฦ (lú) en ฦๅ (luu) zijn medeklinker-klinker-combinatietekens maar worden over het algemeen beschouwd als klinkers. Zij worden gezien als รึ (roh ruua sàrà u), รือ, (roh ruua sàrà uu), ลึ (loh ling sàrà u) en ลือ (loh ling sàrà uu). De letters ฦ ฦๅ worden niet meer gebruikt.

Bijvoorbeeld, het woord voor seizoen schrijft men ฤดู, rúdoe en dit bestaat uit de letters rú-d-oe.

De letter ฤ kan ook worden gebruikt als ริ (roh ruua sàrà i). Deze letter komt voor in leenwoorden uit het Sanskriet en wordt ook gebruikt om het woord Engels in het Thai te schrijven.

Bijvoorbeeld, het woord Engels schrijft men als อังกฤษ, angrìd. De opeenvolgende letters zijn a-ng-k-ri-d.