Culturele assimilatie

Culturele assimilatie (ook wel kortweg assimilatie) is het socialisatieproces van acculturatie waarbij leden van een niet-dominante groep zich mengen met de dominante groep en daar de cultuur van overnemen, terwijl de eigen cultuur wordt losgelaten en contact met de andere leden van de eigen groep niet wordt nagestreefd op basis van afkomst. Er is dus een hoge graad van participatie met en aanpassing aan de andere groep (outgroup), maar nauwelijks van cultuurbehoud en geen opzettelijke participatie met de eigen groep (ingroup). Er wordt ook wel gesproken over een smeltkroes.

Acculturatiestrategie Aanpassing
Ja Nee
Cultuurbehoud Ja Integratie Separatie/segregatie
Nee Assimilatie Marginalisatie

De betreffende groep gaat daarmee uiteindelijk op in de dominerende cultuur. Dit veronderstelt bij de geabsorbeerde groep het verlies van bepaalde onderscheidende kenmerken, bijvoorbeeld in de sfeer van kleding, spraak of manieren, ten gevolge van het contact met die andere cultuur of gemeenschap.

Assimilatie door een rijkere cultuur

Soms zijn er twee tegenstrijdige tendensen werkzaam. Wanneer een numerieke minderheid en/of minder ontwikkelde cultuur politieke macht verwerft, meestal door militaire verovering, is zij formeel in de positie om elementen van haar cultuur op te leggen aan de tegenpartij. Dit gebeurt doorgaans ten minste in het begin en in 'publieke' domeinen als de overheidsadministratie. Dikwijls wordt dit aanvankelijk gewin meer dan gecompenseerd door de macht van het grote getal en/of een natuurlijke tendens naar de oudere, rijkere cultuur, waardoor deze zich juist ziet nagevolgd door de nieuwe heersers. Zo nam de zegevierende Romeinse Republiek meer over van de Hellenistische culturen dan zij daaraan zelf oplegde, met uitzondering van typisch Romeinse domeinen als recht en militaire organisatie.

Assimilatie en immigratie

In de context van de immigratie onderscheidt men 'totale assimilatie' van 'gedeeltelijke assimilatie'.

Het eerste slaat op een dusdanig verregaande assimilatie dat alle uiterlijke verschillen (met uitzondering van huidskleur e.d.) verdwijnen. De totaal of volledig geassimileerde immigrant gebruikt dan onder meer de taal van zijn migratieland als thuistaal, en niet meer de taal van zijn land van afkomst (of die van zijn ouders or grootouders); zijn kledij en (de meeste) eetgewoonten zijn dan eveneens geassimileerd. Bij partiële of gedeeltelijke assimilatie behoudt de immigrant of zijn nakomeling in hoge mate de cultuur van het land van afkomst, maar beheerst hij of zij de taal van het migratieland en kent en respecteert hij de daar geldige wettelijke en de belangrijkste feitelijke regels die de volwassen inwoners van dat land kennen en respecteren.

Deze laatste vorm ligt inhoudelijk echter dicht bij wat velen inburgering of integratie noemen.

Assimilatie van taal

Toegepast op assimilatie van taal zijn er in de Nederlandssprekende gemeenschap in het bijzonder de volgende fenomenen te onderscheiden:

Zie ook
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.