Rein Taaramäe

In 2009 won Taaramäe onder andere het bergklassement in de Ronde van het Baskenland en behaalde hij een podiumplaats in de Ronde van Romandië, een achtste plaats in de Ronde van Zwitserland, en won zowel de nationale titel op de weg als in de tijdrit; hij won daarna de rittenkoers Ronde van de Ain waarin hij ook de koninginnenrit won. Voor hij startte in de Ronde van Spanje 2009 werd zijn contract met Cofidis verlengd.

In 2010 behaalde de Est ereplaatsen in Parijs-Nice en de Ronde van Catalonië. Hij ging niet in op aanbiedingen van Astana en RadioShack. Hij maakte in dat jaar zijn debuut in de Ronde van Frankrijk en probeerde zich daar af en toe in de kijker te fietsen. Hij bleek zijn beste krachten in dat jaar echter al opgebruikt te hebben en stapte halverwege af. Hij tekende nog eens voor twee jaar bij Cofidis. Na revalidatie van een achillespeesblessure moest Taaramäe later door andere gezondheidsproblemen ook de Ronde van Spanje laten schieten.

Zijn eerste doel in 2011 was een goede uitslag in Parijs-Nice, waar hij in slaagde. Hij werd nu begeleid door sportief directeur en oud-prof Didier Rous. Hij reed daarna dan ook een goede Ronde van Frankrijk, waarin hij net naast de witte jongerentrui en een plaats in de top tien greep. In de Ronde van Spanje 2011 won hij solo een bergrit. Enkele dagen later moest hij diezelfde ronde verlaten door een etterende wonde aan het zitvlak.

Het jaar erop, 2012, was Taaramäe vroeg in vorm met podiumplaatsen in Franse en Spaanse koersen. Zijn voorbereiding op de Tour verliep echter verre van ideaal. Eerst werd hij geveld door klierkoorts, en net terug in het peloton liep hij een dubbele elleboogbreuk op. In het algemeen klassement kon hij dan ook geen rol van betekenis spelen. 2013 was voor Taaramäe een jaar waarin hij voortdurend sukkelde met zijn ademhaling en geen noemenswaardige resultaten behaalde.

2014 werd voor de Est het jaar van de wederopstanding, vooral tegen het einde van het seizoen na een operatie aan de luchtwegen. Hij sloot zijn contract bij Cofidis af en kon voor 2015 een nieuw contract ondertekenen bij Astana. In de kleuren van die ploeg won hij al direct de Ronde van Murcia. Hij was ook goed in de Ronde van het Baskenland, waar hij enkel door pech geen degelijk klassement kon behalen. Verder won hij ook nog de Ronde van Burgos en de Arctic Race of Norway. Na die laatste koers maakte hij bekend te vertrekken bij Astana Pro Team. Hij tekende een contract voor twee jaar bij Team Katjoesja.

In Russische dienst wist Taaramäe na een val en opgave van zijn kopman Ilnoer Zakarin de laatste bergrit van de Ronde van Italië 2016 te winnen.

In 2016 nam Taaramäe deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar reed deze niet uit.

Na een tweede jaar bij Katoesja keerde hij in 2018 terug naar Frankrijk, waar hij een plaats kreeg bij de ploeg Direct Énergie. Taaramäe behaalde ereplaatsen in de Ronde van de Ain (derde) en in de tiende etappe van de Ronde van Frankrijk (eveneens derde).

• 2007 – Cofidis, le Crédit par Téléphone (stagiair vanaf 1-8)
• 2008 – Cofidis, le Crédit par Téléphone
• 2009 – Cofidis, le Crédit en Ligne
• 2010 – Cofidis, le Crédit en Ligne
• 2011 – Cofidis, le Crédit en Ligne
• 2012 – Cofidis, le Crédit en Ligne
• 2013 – Cofidis, Solutions Crédits
• 2014 – Cofidis, Solutions Crédits
• 2015 – Astana Pro Team
• 2016 – Team Katjoesja
• 2017 – Team Katjoesja Alpecin
• 2018 – Direct Énergie
• 2019 – Direct Énergie
• 2020 – Total Direct Énergie

Zie de categorie Rein Taaramäe van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.