Pierre Chevalier (politicus)

Hij studeerde eerst rechten en vervolgens criminologie aan de Rijksuniversiteit Gent.

Hij werd advocaat en begon zich politiek te engageren, eerst bij de trotskisten van de Revolutionaire Arbeidersliga (RAL), vervolgens bij de Socialistische Partij (SP). Voor deze partij werd hij in 1983 verkozen in de Brugse gemeenteraad. Twee jaar later, in 1985, werd hij ook verkozen tot lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers voor het arrondissement Brugge.

In 1988 werd hij eerst aangesteld als fractieleider van de SP in de Kamer van volksvertegenwoordigers en vervolgens datzelfde jaar als staatssecretaris voor Onderwijs. Een jaar later, in 1989, switchte hij van mandaat en werd staatssecretaris voor Wetenschapsbeleid. Een gepeperde onkostennota voor een dienstreis naar Parijs in deze functie kostte hem het hoofd. Hij nam ontslag uit de regering-Martens VIII en werd opgevolgd door Erik Derycke op 18 januari 1990.

Hij kreeg evenwel een nieuwe functie aangeboden als lid van de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa en tevens als lid Assemblee van de West-Europese Unie.

In 1992 maakte hij zijn overstap naar de VLD bekend. Hij bleef (politiek) enkel nog actief als gemeenteraadslid van Brugge, wat hij bleef tot in 1994, en als volksvertegenwoordiger. In de periode december 1985-mei 1995 had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Vlaamse Raad. De Vlaamse Raad was vanaf 21 oktober 1980 de opvolger van de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd, en was de voorloper van het huidige Vlaams Parlement.

In 1998 keerde Chevalier terug naar het nationaal niveau: eerst als voorzitter van de Liberale Mutualiteit West-Vlaanderen en vervolgens werd hij in 1999 staatssecretaris voor Buitenlandse Handel in de Regering-Verhofstadt I. Ook in deze functie kwam hij in opspraak, nadat het Zwitserse gerecht hem beschuldigde van hand-en-spandiensten aan de internationaal gezochte oplichter Jean-Claude LaCote. De volgende premier en partijgenoot, Verhofstadt, dwong Chevalier hierop in oktober 2000 tot ontslag als staatssecretaris; wel bleef Chevalier in de Kamer zetelen.

Twee jaar later besloot het Zwitserse gerecht dat Chevalier toch onschuldig was en zelf het slachtoffer was van LaCote. Hierdoor kreeg hij een schadevergoeding van 20.000 euro In België werd eveneens een zaak geopend.[4] In juni 2011 maakte de Brusselse raadkamer bekend dat Chevalier niet meer voor de rechter hoefde te verschijnen, daar de feiten verjaard waren. Pas in april 2010 had het parket aan de raadkamer gevraagd Chevalier naar de rechtbank te verwijzen.[5]

In 2001 stelde hij zich opnieuw kandidaat bij de lokale verkiezingen en werd opnieuw verkozen in de Brugse gemeenteraad, waar hij ditmaal bleef zetelen tot in 2012. In 2002 werd hij aangesteld als regeringsvertegenwoordiger bij de Conventie over de Toekomst van Europa (ECT). In 2003 verliet hij de kamer en werd hij verkozen in de Senaat bij de federale verkiezingen van dat jaar. Hij zetelde er tot in 2007. Bij de verkiezingen van 2007 was hij opnieuw kandidaat voor de Kamer, maar werd hij niet verkozen.

In 2003 werd hij aangesteld als vertegenwoordiger van de eerste minister en minister van Buitenlandse Zaken bij de Intergouvernementele Conferentie (IGC) en in 2006 was hij speciaal gezant tijdens het Belgisch voorzitterschap van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE). In 2006 werd hij aangesteld als speciaal gezant van de federale regering bij de VN-Veiligheidsraad. Vanaf 2006 werd hij daarnaast voorzitter van de Belgisch-Kroatische kamer van koophandel, vanaf 2007 bestuurder van het Symfonieorkest van Vlaanderen, vanaf 2008 tevens van VLEVA en vanaf 2009 van de Banque Commerciale Du Congo (BCDC).[6]

In 2005 werden parlementaire vragen gesteld naar aanleiding van zijn veelvuldige reizen als speciaal gezant voor de OVSE en de daarbij horende onkostennota's. Eind 2007 werd hij in verdenking gesteld voor schriftvervalsing, heling en witwassen. In mei 2008 werd bekend dat hij zonder medeweten van minister Karel De Gucht een topfunctie had aangenomen bij de Forrest-groep, waardoor zijn objectiviteit als Belgische gezant bij de Verenigde Naties kon worden in twijfel getrokken. Op 11 mei 2008 nam hij ontslag bij de VN. Twee dagen later nam hij ook ontslag als fractieleider van Open Vld in de Brugse gemeenteraad. Wel bleef hij zetelen als gemeenteraadslid.

Tijdens de lokale verkiezingen van 2012 fungeerde hij als lijstduwer voor de Brugse gemeenteraad.[7] Hij werd niet verkozen.

Hij is lid van de Reguliere Grootloge van België.