Lijst van staten met beperkte erkenning

Hieronder volgt een lijst van niet-unaniem erkende staten.

Portaal Landen & Volken

 Geen internationale erkenning

 Beperkte erkenning

 Erkend door de meeste landen

 Gebieden waarvan de status betwist wordt, met een regering die beperkt erkend wordt

De criteria voor opname zijn dat een overheid de soevereiniteit claimt, de erkenning van ten minste één VN-lidstaat mist en ofwel:

  • voldoen aan de declaratieve theorie van de soevereiniteit, of
  • worden erkend als een staat door ten minste één VN-lidstaat.

Uitleg
  • Er zijn diverse gebieden die internationaal niet als staat erkend zijn, maar die de facto zelfstandige staten zijn. De meeste van dit soort gebieden zijn delen van een land, waar een etnische minderheid van het moederland de meerderheid vormt en die zich van dat moederland hebben afgescheiden.
  • Micronaties, zoals Sealand en Hutt River, zijn ook niet-erkende landen die onafhankelijkheid claimen en soms de facto ook bezitten. Micronaties worden internationaal echter niet serieus genomen en zijn daarom niet opgenomen in onderstaande lijst. Zie daarvoor de lijst van micronaties.

Leden van de Verenigde Naties die door enkele andere VN-leden niet erkend worden

Deels erkende landen met in de praktijk controle over hun territorium
Staten die de onafhankelijkheid van Abchazië en Zuid-Ossetië formeel erkennen.
  • Abchazië in het noordwesten van Georgië is een functionerende staat die zichzelf heeft uitgeroepen, die door Rusland, Nicaragua, Venezuela en Nauru wordt erkend. Het land werd ook ooit erkend door Tuvalu en Vanuatu, maar deze landen hebben hun erkenning ingetrokken. Abchazië ligt tussen de Kaukasus en de Zwarte Zee. Na de bezetting van het onafhankelijke Georgië door Sovjet-Russische troepen in 1921 was Abchazië korte tijd gescheiden van Georgië. Binnen de Sovjet-Unie was Abchazië als de Abchazische ASSR deel van de Sovjet-republiek Georgië. In 1992 verklaarde Abchazië zich onafhankelijk, hetgeen tot een oorlog leidde die tot 1994 duurde. Sindsdien is Abchazië buiten de controle van Georgië.
Staten die de onafhankelijkheid van de Republiek China formeel erkennen.
  • Republiek China (Taiwan) bestaat sinds de nederlaag in de Chinese Burgeroorlog in 1949 uit Taiwan en enkele kleine nabijgelegen eilanden. Door resolutie 2758 van de Algemene vergadering van de Verenigde Naties van 25 oktober 1971 verloor zij haar zetel in de VN en een groot deel van de internationale erkenning. De Volksrepubliek China nam de zetel in de VN over. Anno 2019 wordt de Republiek China slechts door zestien landen (vijftien VN-leden en Vaticaanstad) officieel erkend.[2] Taiwan onderhoudt echter met de meeste landen economische betrekkingen.
Staten die de onafhankelijkheid van Kosovo formeel erkennen.
  • Kosovo functioneerde van 1999 tot 2008 onder de UNMIK de facto onafhankelijk van Servië, op basis van resolutie 1244 van de Veiligheidsraad. De jure is Kosovo een autonome Servische provincie. Op 17 februari 2008 riep het parlement van Kosovo eenzijdig de onafhankelijkheid uit. Deze wordt door 108 van de 193 lidstaten van de VN erkend, waaronder Nederland, België en de meeste andere lidstaten van de Europese Unie en de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie. Veel andere landen, zoals het vroegere moederland Servië, Rusland, China, Spanje, India, Brazilië,Marokko, Mexico, Kazachstan en Iran, erkennen de onafhankelijkheid echter niet en beschouwen het nog altijd als een onderdeel van Servië.
  • De Turks-Cyprioten riepen na de Grieks-Cypriotische staatsgreep en de daaropvolgende bezetting door Turkije in 1974 in Noord-Cyprus de Turkse Federale Staat Cyprus uit. In 1983 riep het parlement de onafhankelijke Turkse Republiek Noord-Cyprus uit. Noord-Cyprus wordt alleen door Turkije erkend. Een onder Kofi Annan uitgewerkt VN-voorstel om beide Cypriotische staten bij elkaar te brengen werd door Turks-Cyprioten aanvaard, maar door de Grieks-Cyprioten bij een referendum in 2004 afgewezen.
  • Zuid-Ossetië is een de facto onafhankelijk land op Georgisch territorium. In 1991 riep Georgië de onafhankelijkheid uit en verklaarde Zuid-Ossetië zichzelf ook onafhankelijk. In 1992 werd een wapenstilstand overeengekomen. Het conflict laaide echter weer op in 2004, en opnieuw werd een wapenstilstand afgesloten. Op 7 augustus 2008 viel Georgië binnen en op 8 augustus dreven de Russische troepen hen terug. Zuid-Ossetië hernieuwde zijn onafhankelijkheid, die erkend wordt door Rusland, Nicaragua, Venezuela en Nauru. Het land is ook ooit erkend door Tuvalu, maar dat land heeft de erkenning ingetrokken.

Niet-erkende landen met in de praktijk controle over hun territorium
  • Artsach in Azerbeidzjan beschouwt zich sinds 1991 als onafhankelijk land. Internationaal wordt Artsach (Nagorno-Karabach) als deel van Azerbeidzjan gezien, waar de bevolking in meerderheid uit Armeniërs bestaat. De onafhankelijkheid wordt door geen enkel VN-lid erkend, maar wel door de deels erkende staten Abchazië en Zuid-Ossetië.
  • De Volksrepubliek Donetsk is een staat in het oosten van Oekraïne die controle heeft over een deel van het Oekraïense oblast Donetsk. Het land werd in 2014 uitgeroepen door pro-Russische separatisten in de nasleep van Euromaidan. De onafhankelijkheid wordt door geen enkel VN-lid erkend, maar wel door het deels erkende Zuid-Ossetië.
  • De Volksrepubliek Loegansk is een staat in het oosten van Oekraïne die controle heeft over een deel van het Oekraïense oblast Loehansk. Het land werd in 2014 uitgeroepen door pro-Russische separatisten in de nasleep van Euromaidan. De onafhankelijkheid wordt door geen enkel VN-lid erkend, maar wel door het deels erkende Zuid-Ossetië.
  • Somaliland is het noordwestelijke deel van Somalië. In mei 1991 riepen stammen in het noorden van Somalië de onafhankelijke republiek Somaliland uit, die tegenwoordig vijf van de achttien districten van Somalië omvat. Het gebied komt overeen met het vroegere Brits-Somaliland.
  • Transnistrië is het gedeelte van Moldavië dat aan de oostkant van de rivier de Dnjestr ligt. Het riep zichzelf in 1990 uit als staat en wordt door geen enkel ander land erkend. Transnistrië heeft een Slavische bevolking, in tegenstelling tot de rest van Moldavië, waar de meerderheid Moldavisch is. De onafhankelijkheid wordt door geen enkel VN-lid erkend, maar wel door de deels erkende staten Abchazië en Zuid-Ossetië.

Deels erkende landen, grotendeels militair bezet
Erkenning van Palestina
Erkenning van de Arabische Democratische Republiek Sahara.

 Diplomatieke betrekkingen op ambassadeursniveau

 Diplomatieke erkenning

 Diplomatieke betrekkingen of erkenning bevroren of opgeschort

 Diplomatieke betrekkingen of erkenning afgelast of ingetrokken

Niet-erkende landen met in de praktijk geen controle over hun territorium
  • Het parlement van Catalonië stemde op 27 oktober 2017 in met het verklaren van de onafhankelijkheid nadat bij het Catalaans onafhankelijkheidsreferendum, gehouden op 1 oktober 2017, 92.01% van de stemmen voor afscheiding was. Dit waren 42% van de stemgerechtigden. Slechts een halfuur na de motie voor de onafhankelijkheid, op 27 oktober, stelde de Spaanse regering artikel 155 in werking, die de autonomie van de regio tijdelijk opschort.
  • De Tsjetsjeense Republiek Itsjkerië verkreeg zijn onafhankelijkheid na een bloedige onafhankelijkheidsoorlog tegen Rusland. De republiek hield stand van 1991-1999.
  • Oost-Turkestan (ook wel Oeigoerië of Chinees-Turkestan genoemd) maakte al onder de Qing-dynastie deel uit van China, is in 1949 geannexeerd door het nieuwe communistische bewind van China en heet sindsdien Xinjiang.
  • Tibet was een onafhankelijke staat tussen 1912 en 1950. Sinds de invasie van China is de Tibetaanse regering in ballingschap in India.
  • De Republiek der Zuid-Molukken Republik Maluku Selatan (RMS) was een in 1950 op Ambon uitgeroepen staat.

Literatuur
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.