Klimaatmitigatie
Klimaatmitigatie bestaat uit maatregelen bedoeld om de omvang of snelheid van opwarming van de aarde te beperken.[1] Over het algemeen bedoelt men met klimaatmitigatie het verminderen van de door mensen veroorzaakte de emissies van broeikasgassen (met name kooldioxide (CO2), methaan (CH4), lachgas (N2O) en fluorverbindingen zoals HFK's, PFK's en zwavelhexafluoride).[2] Naast het reduceren van broeikasgasemissies kan mitigatie ook plaatsvinden door het vergroten van de capaciteit van koolstofputten, zoals door herbebossing. Klimaatmitigatie kan de risico's van de door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde aanzienlijk verminderen.[3]
Internationale afspraken
Het Kyotoprotocol, dat in 1997 tot stand is gekomen, was het eerste belangrijkse internationale verdrag dat gaat over mitigatie. Industrielanden hadden afgesproken om de uitstoot van broeikasgassen in de periode 2008 - 2012 gemiddeld met 5 procent te verminderen ten opzichte van het niveau in 1990. De doelstelling van het akkoord van Parijs van december 2015 is migitatiemaatregelen nemen om de opwarming van de Aarde te beperken tot ruim onder 2 °C, maar bij voorkeur tot maximaal 1,5 °C.
Kosten en opbrengsten
Zowel het IPCC als het Stern rapport[4] geven schattingen van maatschappelijke kosten en baten van mitigatie. Volgens de Stern Review kan de kost van geen actie ondernemen even hoog zijn als het equivalent van het verliezen van ten minste 5% van het wereldwijde bruto binnenlands product (BBP) per jaar, nu en voor altijd (tot 20% van het BBP of meer, als er een bredere range van risico's en effecten wordt inbegrepen), terwijl het verminderen van de klimaatverandering slechts ongeveer 2% van het BBP kost. Vanuit financieel oogpunt is het geen goed idee om het aanzienlijk verminderen van de uitstoot van broeikasgassen uit te stellen.[5][6]
Maatregelen
De belangrijkste maatregel voor mitigatie is het uitfaseren van fossiele brandstoffen en het bevorderen van een energietransitie richting koolstofarme energiebronnen. Dit omvat zowel kernenergie als hernieuwbare energie, zoals zonne-energie, windenergie, waterkracht, geothermische energie en bio-energie. Een groot aandeel van wind- en zonne-energie zorgt voor een variabele productie van elektriciteit. De uitbouw van een smart grid kan dit probleem opvangen.
Niet enkel voor elektriciteitsproductie worden nog veel fossiele brandstoffen gebruikt, ook voor verwarming. Massaal huizen isoleren en huizen verwarmen aan de hand van warmtepompen is dus ook een belangrijke mitigatiemaatregel. Verder is transport verantwoordelijk voor 20-25% van de wereldwijde CO2-uitstoot.[7] Overschakelen naar elektrische auto's en het promoten van openbaar vervoer of fietsgebruik kan de uitstoot door transport aanzienlijk verminderen. Andere maatregelen zijn bijvoorbeeld energiebesparing, de afvang en verbranding van methaan op stortplaatsen, voorkomen van CFK-lekkages en het herstel van (veen)bossen.
Beleidsinstrumenten die mitigatie bevorderen zijn onder andere emissiehandel, belasting op CO2-emissies en subsidies voor duurzame energie.
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|