Karl Gebhardt

Gebhardt stamde uit een te Landshut gevestigde geneesherenfamilie. Zijn vader was van 1912 tot 1916 huisarts van de ouders van Heinrich Himmler. Hij studeerde van 1919 tot 1924 medicijnen in München. In 1935 werd hij huisarts van Himmler. Hij werd toen ook 'Verbindungsmann' tussen de Reichssportführer en Himmler. Nog in 1935 werd hij SS-Sturmbannführer in de Algemene-SS (zonder commando over een eenheid). In 1937 werd hij in Berlijn benoemd tot professor voor orthopedische chirurgie.

Onder zijn patiënten telde hij o.a. de Belgische koning Leopold III; twee van diens kinderen: prins Boudewijn (de latere koning) en prinses Joséphine (de latere echtgenote van Groothertog Jan van Luxemburg); de echtgenote van de koninklijke commissaris voor administratieve hervorming, Camu; en graaf G. de Grunne, grootmeester van het huis van koningin Elisabeth (de moeder van Leopold III). De meeste patiënten gingen ter behandeling naar Duitsland, maar van 1937 af kwam Gebhardt zelf herhaaldelijk naar Brussel. Op 10 en 11 juni 1939 en begin juli 1939 verbleef hij te Brussel, waar hij telkenmale politieke gesprekken had met koningin Elisabeth. Hij nam de leiding op zich van het tuberculose-sanatorium in Hohenlychen, dat hij eerst liet ombouwen tot orthopedische kliniek en vervolgens, tijdens de Tweede Wereldoorlog, tot ziekenhuis van de Waffen-SS. In de laatste dagen van de Tweede Wereldoorlog gaf Gebhardt zich uit als president van het Duitse Rode Kruis (DRK), maar dit bleek later niet te kloppen.[2]

Karl Gebhardt was een jeugdvriend van Heinrich Himmler en lid van het Freikorps Oberland, waartoe ook Himmler en SS-Oberstgruppenführer Sepp Dietrich behoorden. Hij nam ook deel aan Hitlers mislukte poging tot een staatsgreep in München op 9 november 1923, maar werd pas op 1 mei 1933 lid van de NSDAP. Twee jaar daarna trad hij toe tot de SS.

Gebhardt voerde in verschillende concentratiekampen experimenten uit op gevangenen, met name in het concentratiekamp Ravensbrück, in de buurt ven Hohenlychen, en in Auschwitz. Karl Gebhardt groeide in zijn functie als Heinrich Himmlers lijfarts uit tot een van de belangrijkste SS-artsen. Hij begeleidde Himmler tijdens diens vlucht en werd op 21 of 22 mei 1945 in Bremervörde gearresteerd.

Karl Gebhardt in 1944

Op 9 december 1946 begonnen de Neurenberger processen tegen de nazi-artsen, waarbij Gebhardt werd aangeklaagd wegens dodelijke sulfonamide-experimenten op vrouwelijke concentratiekampbewoners en misdadige chirurgische ingrepen. Gebhardt werd op 20 augustus 1947 voor oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid ter dood veroordeeld en op 2 juni 1948 op vijftigjarige leeftijd opgehangen.

• SS-Untersturmführer: 29 juli 1934[1]
• SS-Obersturmführer: 1 januari 1935[1]
• SS-Sturmbannführer: 20 april 1935[3]
• SS-Obersturmbannführer: 15 september 1935 (directe bevordering door Himmler.)
• SS-Standartenführer: 9 november 1936
• SS-Oberführer: 20 april 1938
• SS-Brigadeführer und Generalmajor der Waffen-SS: 1 oktober 1940
• SS-Gruppenführer: 30 januari 1943
• Generalarzt der Reserve (Heer): 1 maart 1943[1]
• Generalleutnant der Waffen-SS: 9 november 1943

• NSDAP-nr.: 1 723 317 (lid geworden in 1932)
• SS-nr.: 265 894 (lid geworden in 1934)

• Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse en 2e Klasse[1][4]
• IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse en 2e Klasse
• Ridderkruis van het Kruis voor Oorlogsverdienste met Zwaarden[1][4]
• Kruis voor Oorlogsverdienste, 1e klasse en 2e klasse met Zwaarden[1][4]
• Erekruis voor de Wereldoorlog[1][4]
• Gewondeninsigne in zwart[1][4]
• Ehrendegen des Reichsführers-SS[1][4]
• SS-Ehrenring[1][4]
• Sportinsigne van de SA[1]
• Duits Kruis in zilver op 20 april 1944[4]

• Freya Klier, Die Kaninchen von Ravensbrück, Droemer-Knaur (München, 1995), ISBN 3-426-77162-4.
• Alexander Mitscherlich et al., Medizin ohne Menschlichkeit, Fischer Verlag (Frankfurt/Main, 1997), ISBN 3-596-22003-3 (geannoteerde documenten van de Neurenbergse processen tegen nazi-artsen).
• Peter Witte et al., Der Dienstkalender Heinrich Himmlers 1941/42, Hans Christians Verlag (Hamburg, 1999), ISBN 3-7672-1329-X.
• A. De Jonghe, Hitler en het politieke lot van België, Antwerpen - Utrecht, 1972, p. 100-106, p. 374

• Zwischenbericht Gebhardts zu seinen Menschenversuchen
• Schäfer, Silke Zum Selbstverständnis von Frauen im Konzentrationslager. Das Lager Ravensbrück 131 p., dissertatie 2002, TU Berlin. (PDF-bestand, 741 kB).
• Biografische schets

Laatste bewoners van de Führerbunker op datum van vertrek (1945)

20 april:	Hermann Göring · Heinrich Himmler
21 april:	Robert Ley · Karl-Jesko von Puttkamer
22 april:	Karl Gebhardt · Julius Schaub · Christa Schroeder · Johanna Wolf · Eckhard Christian
23 april:	Albert Bormann · Theodor Morell · Hugo Blaschke · Joachim von Ribbentrop · Albert Speer
24 april:	Walter Frentz
28 april:	Robert Ritter von Greim · Hanna Reitsch · Walter Wagner
29 april:	Bernd Freytag von Loringhoven · Gerhard Boldt · Rudolf Weiss · Wilhelm Zander · Heinz Lorenz · Willy Johannmeyer
30 april:	Nicolaus von Below
1 mei:	Wilhelm Mohnke · Traudl Junge · Gerda Christian · Constanze Manziarly · Else Krüger · Otto Günsche · Walther Hewel · Ernst-Günther Schenck · Hans-Erich Voss · Johann Rattenhuber · Peter Högl · Werner Naumann · Martin Bormann · Heinz Linge · Erich Kempka · Heinrich Doose · Hans Baur · Georg Betz · Ludwig Stumpfegger · Artur Axmann · Günther Schwägermann · Ewald Lindloff · Hans Reisser · Armin D. Lehmann · Josef Ochs · Heinz Krüger · Werner Schwiedel · Gerhard Schach · Hans Fritzsche
2 mei:	Helmuth Weidling · Hans Refior · Theodor von Dufving · Siegfried Knappe · Rochus Misch
Nog steeds aanwezig op 2 mei:	Erna Flegel · Werner Haase · Helmut Kunz · Fritz Tornow · Johannes Hentschel · Liselotte Chervinska
Pleegde zelfmoord:	Alwin-Broder Albrecht · Ernst-Robert Grawitz · Adolf Hitler · Eva Braun · Joseph Goebbels · Magda Goebbels · Wilhelm Burgdorf · Hans Krebs · Franz Schädle
Geëxecuteerd:	Hermann Fegelein
Vermoord:	kinderen van Goebbels · Blondi
Onbekend:	Heinrich Müller

Zie de categorie Karl Gebhardt van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.