Hypotheekwet

De Hypotheekwet, voluit de wet van 16 december 1851 tot herzienning van het hypothecair stelsel, is een Belgische wet met regelgeving omtrent hypotheken en voorrechten. Deze wet werd ingevoerd als vervanging van de bepalingen van titel XVIII (‘Voorrechten en hypotheken’) van het Burgerlijk Wetboek (BW) en maakt er integraal deel van uit.

De Hypotheekwet bevat algemene bepalingen (artikelen 1 tot 11), bepalingen betreffende de voorrechten (artikelen 12 tot 40) en bepalingen betreffende de hypotheken (artikelen 41 tot 81). Zij bevat ook allerlei betreffende de voorrechten en hypotheken (artikelen 82 tot 122) en bepalingen betreffende de hypotheekregisters (artikelen 123 tot 144).

De Hypotheekwet betreft dus niet alleen de hypotheek. Zij betreft ook de voorrechten. Zij bevat, bij de algemene bepalingen, ook enkele fundamentele regels van het burgerlijk recht. Aldus bijvoorbeeld de regel volgens dewelke ieder die persoonlijk verbonden is, gehouden is zijn verbintenissen na te komen, onder verband van al zijn goederen, hetzij roerende, hetzij onroerende, zo tegenwoordige als toekomstige (artikel 7 van de Hypotheekwet). Het gehele vermogen van de schuldenaar vormt dus het gemeenschappelijke onderpand van zijn schuldeisers.