Grand Prix Formule 1 van Australië 2013

Voor het DRS-systeem wordt, net zoals in 2012, één detectiepunt gebruikt na de veertiende bocht. Als een coureur hier binnen een seconde achter een andere coureur rijdt, mag hij zijn achtervleugel open zetten op het rechte stuk op start-finish en tussen de tweede en de derde bocht.[1] Vanaf deze race mag het DRS-systeem alleen in deze zones gebruikt worden, tot 2012 mocht in de vrije trainingen en de kwalificatie onbeperkt DRS gebruikt worden.

Het eerste deel van de kwalificatie werd een half uur uitgesteld vanwege zware regenbuien. Nadat dit deel, waarin veel coureurs van de baan gleden door de natte omstandigheden, was verreden begon het opnieuw hard te regenen in Melbourne. De aanvang van Q2 werd enkele malen uitgesteld met 20 minuten. Uiteindelijk besloot de wedstrijdleiding om Q2 en Q3 op de zondagochtend te laten rijden.[2] Caterham-coureur Charles Pic slaagde erin Q1 niet in om zich binnen 107% van de snelste tijd te kwalificeren, maar van de stewards mocht hij de race wel starten.

Uiteindelijk behaalde Sebastian Vettel voor Red Bull de pole position, voor zijn teamgenoot Mark Webber.[3] Lewis Hamilton kwalificeerde zich voor Mercedes als derde, voor de Ferrari's van Felipe Massa en Fernando Alonso en zijn teamgenoot Nico Rosberg. De Lotus-coureurs Kimi Räikkönen en Romain Grosjean kwalificeerden zich als zevende en achtste, voor de Force India van Paul di Resta en de McLaren van Jenson Button.

De race werd gewonnen door Kimi Räikkönen.[4] Fernando Alonso en Sebastian Vettel gingen met hem mee naar het podium. Felipe Massa eindigde de race als vierde, voor Lewis Hamilton en Mark Webber. Adrian Sutil en zijn teamgenoot Paul di Resta eindigden als zevende en achtste. Jenson Button en Romain Grosjean verdeelden de laatste punten.

Sauber-coureur Nico Hülkenberg ging de race niet van start vanwege een probleem met het brandstofsysteem van zijn auto.[5]