Giedo van der Garde

Op vroege leeftijd begint Van der Garde met karten. Al snel pakt hij alle prijzen, waaronder een wereldtitel.[2] Door zijn goede resultaten wordt hij opgenomen in de Renault Driver Development, het opleidingsprogramma voor jonge coureurs van het Renault F1-team. Ook wordt hij gesteund door de Nederlandse autosportfederatie KNAF en Jos Verstappen.

In 2003 maakt van der Garde de overstap naar de autosport. Uitkomend voor Van Amersfoort Racing neemt hij deel aan het Nederlands kampioenschap Formule Renault waarin hij enkele successen weet te boeken.

De jaren 2004 t/m 2006 bracht Van der Garde door in de Formule 3 Euroseries. Hij reed voor de teams Signature, Rosberg en ASM. De resultaten vielen, op enkele uitschieters na, tegen.

in de World Series By Renault, 2008, Silverstone

In 2007 maakt Van der Garde de overstap naar de World Series by Renault. Zijn eerste seizoen weet hij geen potten te breken, en vallen de resultaten tegen. Zijn tweede seizoen, 2008, keert het tij en wordt hij overtuigend kampioen. Door kampioen te worden verdiende Van der Garde een eenmalige testsessie bij het Renault Formule 1-team.

Het seizoen 2009 is het eerste seizoen waarin Van der Garde uitkomt in de GP2 Series. Hij rijdt voor het iSport-team. Dit seizoen heeft Van der Garde drie overwinningen geboekt, in Hongarije, België en Italië. Hij eindigt het seizoen als zevende in het kampioenschap, met 34 punten.

In 2010 komt van der Garde opnieuw uit in de GP2 Series, ditmaal bij het Addax team. Na een teleurstellend seizoen, waarin van der Garde zich aanvankelijk als titelkandidaat zag, hoopt hij een racestoeltje te kunnen binnenslepen bij een Formule 1-team.

In de jaren 2011 en 2012 komt van de Garde echter opnieuw uit in de GP2-Series. In 2011 rijdt hij opnieuw voor het Barwa Addax Team waar hij als vijfde mee eindigt in het kampioenschap. In 2012 wordt hij aangewezen als testcoureur bij het Formule 1-team Caterham. Zijn testrijdersrol combineert hij dit seizoen met een positie als rijder bij het gelijknamige GP2-team Caterham Racing. Hij weet dit seizoen de zesde positie in het kampioenschap te behalen.

Giedo van der Garde in GP2 Series bij Barwa Addax Team, 2011

(*) De tweede race op het Dubai Autodrome in 2008 werd afgelast.[3]

Buiten het McLaren-programma, waar hij intussen geen deel meer van uitmaakt, is Van der Garde in zijn korte carrière reeds twee seizoenen testcoureur geweest in de Formule 1. In 2007 reed hij voor zowel Spyker als Super Aguri. In 2008 was hij in dienst bij Force India. Ook mocht hij eenmalig de Renault testen, eveneens in 2008. Van der Garde was in onderhandeling met een viertal teams voor een stoeltje in de Formule 1 voor in 2011, het is echter niet tot een overeenkomst gekomen.

In 2012 is hij test- en reserverijder voor het Caterham F1 Team.[4] Hij reed zijn eerste vrije training tijdens de Grand Prix van China.[5]

Giedo van der Garde in 2013 tijdens de Grand Prix van Maleisië

Op 1 februari 2013 maakte Van der Garde bekend dat hij in 2013 instapt bij het team van Caterham. Hij maakt hier zijn Formule 1-racedebuut naast Charles Pic.[1] Hij maakte een redelijk debuutseizoen mee, met als hoogtepunt een derde plaats in Q1 tijdens de Grand Prix van België, waar hij uiteindelijk met een veertiende plaats ook zijn beste kwalificatie behaalde. Uiteindelijk eindigde hij als 22e, waarmee hij enkel Max Chilton achter zich liet.

Op 21 januari 2014 werd bekend dat Van der Garde in 2014 reservecoureur wordt bij het team van Sauber achter de racecoureurs Esteban Gutiérrez en Adrian Sutil.[6]

In maart 2015 bij de start van het seizoen 2015 bleek dat Sauber het contract met van der Garde niet wilde uitvoeren, het team had namelijk Felipe Nasr en Marcus Ericsson ook gecontracteerd. Beiden namen een aanzienlijk hoger bedrag aan sponsorgelden mee. Hierop spande van der Garde kort voor de Grand Prix Formule 1 van Australië 2015 meerdere rechtszaken aan tegen het team om op die manier af te dwingen om hem als rijder in te zetten.[7] In eerste instantie won van der Garde deze rechtszaken, maar uiteindelijk schikten beide partijen de zaak voor een onbekend bedrag (waarschijnlijk groter dan €15 miljoen euro) en werd van der Garde niet als rijder ingezet.[8]