Driedaagse Brugge-De Panne

De Driedaagse Brugge-De Panne (voorheen Driedaagse van De Panne-Koksijde) is een driedaagse wielerwedstrijd die jaarlijks in het uiterste westen van Vlaanderen wordt verreden, rond de plaatsen De Panne en Brugge.

Driedaagse Brugge-De Panne
Lokale naamDriedaagse Brugge-De Panne
RegioVlaanderen
Periodemaart-april
OrganisatorKVC Panne Sportief
Classificatie
Disciplineweg
TypeEendagskoers
Internationale kalenderUCI World Tour
Geschiedenis
Eerste editie1977
Aantal edities43 (2019)
Eerste winnaar Roger Rosiers
Laatste winnaar Dylan Groenewegen
Laatste Bel. winnaarPhilippe Gilbert (2017)
Laatste Ned. winnaarDylan Groenewegen (2019)
Meeste zeges Eric Vanderaerden
(5 zeges)
Portaal    Wielersport

Geschiedenis

De Driedaagse van De Panne bestaat sinds 1977 en sinds 2005 maakt ze deel uit van het Europese continentale circuit.

De laatste jaren komt de eerste etappe steevast aan in Zottegem. De wedstrijd vond tot 2017 meestal plaats eind maart - begin april, op de dinsdag, woensdag en donderdag vóór de Ronde van Vlaanderen. Omdat de Driedaagse op een vergelijkbaar parcours wordt verreden, met veel heuvels uit de Vlaamse Ardennen en diverse kasseienstroken, wordt ze door veel renners gebruikt als een voorbereiding op deze wedstrijd. Traditioneel bestaat de wedstrijd uit drie gewone etappes, met op de slotmiddag een afsluitende tijdrit. Het is hier waar de wedstrijd meestal wordt beslist. De leiderstrui in het algemene tijdsklassement heeft in deze rittenwedstrijd een witte kleur.

In 2018 verschoof de Driedaagse een week naar voren, in de week na Milaan-Sanremo en voorafgaand aan de E3 Harelbeke op vrijdag en Gent-Wevelgem op zondag. De woensdag vóór de Ronde van Vlaanderen is nu bestemd voor Dwars door Vlaanderen. Er werd ook een nieuw concept bedacht: op de eerste twee dagen (dinsdag en woensdag) wedstrijden voor de elite mannen en de derde dag (donderdag) voor de elite vrouwen.[1] De startplaats van de wedstrijden wordt Brugge (dat niet langer startplaats is van de Ronde van Vlaanderen) en de finish blijft in De Panne. De naam wijzigt hierdoor ook in de Driedaagse Brugge-De Panne. Het sprintcriterium op de eerste dag kwam echter te vervallen door gebrek aan interesse bij ploegen.[2] De wedstrijd voor de mannen is een eendagskoers in de buiten categorie (UCI 1.HC) en de wedstrijd voor vrouwen maakt deel uit van de UCI Women's World Tour. De vernieuwde Driedaagse mijdt nu de Vlaamse Ardennen en zoekt nu in West-Vlaanderen kasseien, duinen en de Moeren als elementen. De verwachting is dat ook de wind een rol zal spelen. Qua beklimmingen worden enkele hellingen in het Heuvelland opgezocht, de belangrijkste is de Kemmelberg.

Hellingen

Erelijst mannen

Jaar Winnaar Tweede Derde
1977 Roger Rosiers Yvon Bertin Guido Van Sweevelt
1978 Guido Van Sweevelt Jozef Jacobs Cees Priem
1979 Gustave Van Roosbroeck Marc Renier Guido Van Calster
1980 Seán Kelly Gustave Van Roosbroeck Etienne Van Der Helst
1981 Jan Bogaert André Dierickx Jozef Jacobs
1982 Gerrie Knetemann Daniel Willems Jean-Luc Vandenbroucke
1983 Cees Priem Etienne De Wilde Michel Pollentier
1984 Bert Oosterbosch Eric Vanderaerden Ferdi Van Den Haute
1985 Jean-Luc Vandenbroucke Seán Kelly Adrie van der Poel
1986 Eric Vanderaerden Seán Kelly Jean-Luc Vandenbroucke
1987 Eric Vanderaerden Seán Kelly Jean-Luc Vandenbroucke
1988 Eric Vanderaerden Allan Peiper Frans Maassen
1989 Eric Vanderaerden Jelle Nijdam Allan Peiper
1990 Erwin Nijboer Johan Museeuw Gerrit Solleveld
1991 Jelle Nijdam Frans Maassen Maximilian Sciandri
1992 Frans Maassen Vjatsjeslav Jekimov Thierry Marie
1993 Eric Vanderaerden Frans Maassen Edwig Van Hooydonck
1994 Fabio Roscioli Djamolidin Abdoezjaparov Frans Maassen
1995 Michele Bartoli Rolf Sørensen Gianluca Bortolami
1996 Vjatsjeslav Jekimov Wilfried Peeters Olaf Ludwig
1997 Johan Museeuw Carlo Bomans Marco Milesi
1998 Michele Bartoli Emmanuel Magnien Vjatsjeslav Jekimov
1999 Peter Van Petegem Frank Vandenbroucke Denis Zanette
2000 Vjatsjeslav Jekimov Romāns Vainšteins Sergej Ivanov
2001 Nico Mattan Erik Dekker Vjatsjeslav Jekimov
2002 Peter Van Petegem Stefano Zanini George Hincapie
2003 Raivis Belohvoščiks Gianluca Bortolami Peter Van Petegem
2004 George Hincapie Danilo Hondo Gerben Löwik
2005 Stijn Devolder Alessandro Ballan Nico Mattan
2006 Leif Hoste Bernhard Eisel Luis León Sánchez
2007 Alessandro Ballan Joost Posthuma Bert Roesems
2008 Joost Posthuma Manuel Quinziato Enrico Gasparotto
2009 Frederik Willems Joost Posthuma Tom Leezer
2010 David Millar Andrij Grivko Luca Paolini
2011 Sébastien Rosseler Lieuwe Westra Michał Kwiatkowski
2012 Sylvain Chavanel Lieuwe Westra Maciej Bodnar
2013 Sylvain Chavanel Alexander Kristoff Niki Terpstra
2014 Guillaume Van Keirsbulck Luke Durbridge Gert Steegmans
2015 Alexander Kristoff Stijn Devolder Bradley Wiggins
2016 Lieuwe Westra Alexander Kristoff Aleksej Loetsenko
2017 Philippe Gilbert Matthias Brändle Alexander Kristoff
2018 Elia Viviani Pascal Ackermann Jasper Philipsen
2019 Dylan Groenewegen Fernando Gaviria Elia Viviani
2020 Niet verreden

Meervoudige winnaars

ZegesRennerLandJaren
005Eric Vanderaerden België1986, 1987, 1988, 1989, 1993
002Michele Bartoli Italië1995, 1998
Vjatsjeslav Jekimov Rusland1996, 2000
Peter Van Petegem België1999, 2002
Sylvain Chavanel Frankrijk2012, 2013

Meeste etappezeges

AantalWielrenner
13 Eric Vanderaerden
6 Alexander Kristoff
5 Mark Cavendish
Eddy Planckaert

Erelijst vrouwen

Jaar Winnaar Tweede Derde
2018 Jolien D'Hoore Chloe Hosking Christine Majerus
2019 Kirsten Wild Lorena Wiebes Lotte Kopecky
2020 Niet verreden
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.