Michael Albasini

Albasini reed in 2001 als stagiair voor Fassa Bortolo, maar ondanks een vierde plaats in de Ster Elektrotoer kon hij de ploeg niet overtuigen en hij kreeg geen profcontract aangeboden. Dat kreeg hij wel in 2003, bij Phonak. Hier reed hij twee jaar lang vrij anoniem rond, met een vijfde plaats in het Kampioenschap van Zürich in 2004 als beste resultaat.

Vanaf 2005 reed Albasini bij Liquigas waar hij vaak werd uitgespeeld als knecht van Mario Cipollini, Danilo Di Luca en Stefano Garzelli. Hij boekte zijn eerste zege als professional in een etappe in de Ronde van Zwitserland van dat jaar, toen hij de snelste was van een kopgroep. Albasini won ook nog ritten in de Ronde van Luxemburg en de Omloop van de Sarthe.

Sinds 2012 rijdt Albasini voor Orica GreenEDGE. In dat jaar won hij onder andere het eindklassement van de Ronde van Catalonië. Hij nam ook deel aan de Olympische Spelen in Londen: in de individuele tijdrit eindigde hij als dertigste en in de wegrit als 96e. Hij was ook geselecteerd voor de Olympische Spelen van 2008 maar hij kon niet deelnemen omdat hij een sleutelbeen brak tijdens een training enkele dagen voor de olympische wegrace.[1]

In 2016 nam Albasini deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar reed deze niet uit.

2001 – Fassa Bortolo (stagiair vanaf 1 september)

2003 – Phonak Hearing Systems

2004 – Phonak Hearing Systems

2005 – Liquigas-Bianchi

2006 – Liquigas

2007 – Liquigas

2008 – Liquigas

2009 – Team Columbia-HTC[2]

2010 – Team HTC-Columbia

2011 – Team HTC-High Road

2012 – Orica GreenEDGE[3]

2013 – Orica GreenEDGE

2014 – Orica GreenEDGE

2015 – Orica GreenEDGE

2016 – Orica-BikeExchange[4]

2017 – Orica-Scott

2018 – Mitchelton-Scott

2019 – Mitchelton-Scott

2020 – Mitchelton-Scott

Zie de categorie Michael Albasini van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.