dien

• Geluid:  dien    (hulp, bestand)
• IPA: /din/

• dien

• [aanwijzend voornaamwoord]: die met de uitgang -n
• [zelfstandig naamwoord]: van Hebreeuws [1]

  Aanwijzend voornaamwoord

dien

1. (verouderd) accusatief en datief m van die
2. (verouderd) datief o van dat

• bovendien, buitendien, doordien, mitsdien, naardien, nadien, sedertdien, sindsdien

• dienaangaande, dienovereenkomstig, dienvolgens

• dien

1. verouderde spelling of vorm van die van vóór 1946/47 , gold het alleen voor accusatief m

dien

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dienen
   

   • Ik dien. 

2. gebiedende wijs van dienen
   

   • Dien! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dienen
   

   • Dien je? 

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

dien v/m

1. (Jiddisch-Hebreeuws) recht
2. (Jiddisch-Hebreeuws) rechtsregel
3. (Jiddisch-Hebreeuws) rechtszaak
4. (Jiddisch-Hebreeuws) gerechtelijke uitspraak, vonnis

• av beet dien, beet dien, batee dien, dien wechesjbon, Jom Hadien, lifniem misjoerat hadien, midat hadien, psak dien, piskee dien, tsidoek hadien

dien

1. datief m, o en mv van het bepaald lidwoord
2. accusatief m van het bepaald lidwoord: de