Wijtschate

Wijtschate (vroegere spelling: Wytschaete) is een van de oudste dorpen van Heuvelland. Wijtschate wordt samen met Ieper, Kemmel en Voormezele genoemd in een akte van 961 waarin staat dat aan het kapittel van Sint Donaas te Brugge de tienden van Wijtschate geschonken worden. Wijtschaete was gelegen in de kasselrij Ieper. Het was van belang voor de voedselvoorziening van de stad en op regelmatige tijden werden de boeren van Wijtschate opgeroepen om met paard en wagen vervoersdiensten te verrichten voor Ieper.

In de loop der jaren was Wijtschate vaak het toneel van oorlogen. In 1328 kwamen de steden Kortrijk en Oudenburg in Wijtschate de vrede tekenen met de Franse koning die Ieper belegerde en kampeerde in Wijtschate.

Toen de Britten Ieper belegerden in 1383 trokken zij ook plunderend door Wijtschate. In de 16e eeuw had Wijtschate veel te lijden door de bosgeuzen, de kerk werd gedeeltelijk vernield in 1566. In 1573 werd pastoor Marchand door geuzen vermoord. Op deze plaats staat nu een groot kruisbeeld. Door de troebele tijd ontvolkte de streek. Nadat de geuzen door de Spanjaarden in 1582 verdreven waren was de streek nog in onrust door de roversbenden die vanuit Oostende de streek onveilig maakten. Walen kwamen Wijtschate herbevolken.[1]

In 1635 herbegon de oorlog. De Spanjaarden hadden er af te rekenen met de Fransen. De streek was onveilig en veel inwoners trokken op de vlucht. De oorlogsellende bleef maar duren tot in 1672. Wijtschate maakte vanaf dan deel uit van Frankrijk. Vermits de Fransen - Wytschaete - uitspraken als huittecat - herdoopten ze Wijtschate tot "la paroisse de Huit et Quatre".

Na vele gevechten werden de Fransen verdreven in 1713. Nu waren de Oostenrijkers aan het bewind. In 1740 stonden de Fransen hier voor enkele jaren terug met hun legers. In 1789 begon de Franse Revolutie en ook hier liet dit zich gevoelen. De Fransen gebruikten de kerk als paardenstal.

Na de Franse tijd werd het in de streek rustig tot in 1914. De Eerste Wereldoorlog zou de ganse gemeente overhoop halen.

Wytschaete-Gevecht (11. april 1918)

In de Eerste Wereldoorlog werd Wijtschate (Wytschaete - White Sheet) zwaar getroffen. Het begon met de zware beschieting op 31 oktober 1914. De Duitsers stonden aan de oostkant van Wijtschate - op 31 oktober kwamen de "London Scottish" vanuit Ieper naar Wijtschate. Ze trokken aan de westkant van Wijtschate voorbij en namen stellingen in langs de heuvel van het Helletje. Ze namen posities in ten oosten van de weg Wijtschate-Mesen (Messines). Ter herinnering aan de slag, werd door het London Scottish Regiment een muziekstuk voor doedelzak, "the Burning Mill at Messines" geschreven. Er wordt immers beweerd dat er een molen stond waar het monument voor de London Scottish in Wijtschate staat, daar was er wel een mechanische molen maar geen windmolen. De London Scottish leden zware verliezen en werden in de loop van de nacht teruggetrokken. Vooral tijdens de Mijnenslag van 1917 kreeg de streek het zwaar te verduren.

Omdat de Britten meer rekening hielden met het grotere historische belang van de gemeenten dan met de plaatselijke situatie, noemden zij de heuvelrug rond Wijtschate de "Messines Ridge". De heuvelrug ligt echter omzeggens helemaal in Wijtschate. Vanop de heuvelrug kon men wel een groot gebied observeren, maar alleen vanop Wijtschate kan men Ieper en gans het gebied ten westen observeren. Vandaar dat de Duitsers Wijtschate uitbouwden tot een vesting.