Station Aalter

Bij de opening van de spoorlijn Gent-Brugge was Aalter een van de weinige stopplaatsen op het traject. Er was vanaf ca. 1840 sprake van een station. Er stonden diverse houten gebouwen: een kantoor voor de stationschef, een wachtruimte, een ontvangerskantoor en een bagageruimte. Een belendend stenen gebouw bevatte waterbakken, cokesvoorraad en er was een magazijn. Het stationsgebouw zelf werd in de loop van de 19e eeuw in verschillende fasen opgetrokken, tot rond 1860 een definitief gebouw ontstond dat meer dan een eeuw standhield.

Het huidige stationsgebouw dateert uit 1984 naar plannen van architect Jacques Devincke. Toentertijd was het een spectaculair en modern ontwerp. Nu voelt het wat gedateerd aan. Het is een typische Devincke-creatie: bruut beton aangevuld met geschilderd metaal in een bepaalde stationseigen kleur. Oorspronkelijk was dit geel, maar een deel van het gebouw is inmiddels met metaalgrijze verf beschilderd.

De voetgangerstunnel is volledig van beton en bekleed met donkerblauwe platen. Door die platen doet de, sowieso al niet in het licht badende tunnel, erg donker aan. Tevens is hij door de trappen moeilijk toegankelijk voor rolstoelgebruikers.

Naast het station is er een busterminal. Hier kan overgestapt worden op streekbussen die naar alle windstreken rijden. Er is ook een groot fietsenrek, dat ontworpen werd in dezelfde stijl als het station.

In het stationsgebouw bevindt zich een digitaal informatiebord. Station Aalter is een van de verspreidingspunten van de gratis krant Metro.

• 
  Zicht op de perrons
• 
  Fietsenstalling
• 
  Voetgangerstunnel onder de sporen

• 
  Stationsgebouw
• 
  Achteringang van het station
• 
  Foto van de trap naar de perrons toe