Santiago Botero
Santiago Botero Echeverry (Medellín, 27 oktober 1972) is een voormalig wielrenner uit Colombia, die onder meer 6 etappes in 2 van de Grote Rondes, het bergklassement in de Ronde van Frankrijk van 2000 en het wereldkampioenschap tijdrijden in 2002 wist te winnen.
Santiago Botero
| ||||
 | ||||
Santiago Botero in de 11e etappe van de Tour de France 2005 op de Col du Télégraphe. | ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Volledige naam | Santiago Botero Echeverry | |||
| Bijnaam | De Buffel uit Medellín | |||
| Geboortedatum | 27 oktober 1972 | |||
| Geboorteplaats | Medellín, Colombia | |||
| Lengte | 175 cm | |||
| Gewicht | 75 kg | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Huidige ploeg | gestopt | |||
| Specialisatie(s) | Tijdrijder, ronderenner | |||
| Ploegen | ||||
| 1997-2002 2003-2004 2005-2006 2007 2008 2009-2010 | Kelme T-Mobile Team Phonak Hearing Systems Orbitel Rock Racing Orgullo Paisa | |||
| Beste prestaties | ||||
| Ronde van Frankrijk | 4e (2002) 3 etappezeges | |||
| Ronde van Spanje | 18e (2001) | |||
| ||||
Tijdens zijn carrière was zijn specialiteit de tijdrit. Daarnaast kon hij behoorlijk bergop rijden en bleek hij een bekwaam daler. Vanwege zijn lichaamsbouw en zijn geboortestreek kreeg hij de De Buffel uit Medellín.
Biografie
De in Medellín geboren Botero werd professioneel wielrenner in 1997, bij Kelme.
Botero's succesvolste jaar was 2002. Hij won twee etappes in de Ronde van Frankrijk en werd vierde in het algemeen klassement, hij won een etappe in de Ronde van Spanje, won de Alpenklassieker en werd wereldkampioen tijdrijden.
Na zijn succesjaar en zesjarige loopbaan bij Kelme, vertrok hij voor twee jaar voor T-Mobile. In 2003 en 2004 werd Botero naar eigen zeggen geplaagd door maagproblemen en kon hij voor T-Mobile niet de verwachte prestaties leveren.
In 2005 en 2006 kwam hij voor Phonak uit. Bij Phonak beleefde hij een opleving en toonde hij zijn kwaliteiten. In 2005 won Botero de Ronde van Romandië en werd hij nipt tweede in de Dauphiné Libéré. In 2006 werd hij echter geschorst door zijn ploeg vanwege zijn betrokkenheid in de zaak Operación Puerto. In november van dat jaar werd hij door de Colombiaanse wielerbond vrijgesproken.
Botero stond bekend om het rijden van een groot verzet. Hij heeft hierdoor ook enkele knieoperaties moeten ondergaan.
Hij kwam terug boven water op de Olympische Spelen van 2008 in Peking waar hij 7de werd in de wegrit en als 25e eindigde in de tijdrit.
In 2009 komt Botero uit voor het Colombiaanse Orgullo Paisa. Na een infectieziekte beëindigde hij zijn carrière in juli 2010[1].
Belangrijkste overwinningen
1997
- Proloog Ronde van Chili
1998
- 2de etappe GP Mitsubishi
1999
- 2de etappe Ruta del Sol
- 5de etappe Parijs-Nice
2000
2001
- Clásica a los Puertos de Guadarrama
- 7de etappe Ronde van Spanje
- 21ste etappe Ronde van Spanje
2002
- Alpenklassieker
- 4de etappe Dauphiné Libéré
- 9de etappe Ronde van Frankrijk
- 15de etappe Ronde van Frankrijk
- 16e etappe Ronde van Spanje
2005
- 6de etappe Ronde van Romandië
- Eindklassement Ronde van Romandië
- 4de etappe Dauphiné Libéré
- 7de etappe Dauphiné Libéré
2007
- Ronde van Colombia
2008
- Eindklassement Redlands Bicycle Classic
2009
- 7de etappe Ronde van Colombia (tijdrit)
2010
Resultaten in voornaamste wedstrijden
|
|
Ploegen
- 1997 - Kelme
- 1998 - Kelme
- 1999 - Kelme
- 2000 - Kelme
- 2001 - Kelme
- 2002 - Kelme
- 2003 - Team Telekom
- 2004 - T-Mobile Team
- 2005 - Phonak Hearing Systems
- 2006 - Phonak Hearing Systems
- 2007 - Une Orbitel
- 2008 - Rock Racing
- 2009 - Orgullo Paisa
- 2010 - Orgullo Paisa
| Voorganger: Richard Virenque  1999 |
 Santiago Botero  2000 |
Opvolger: Laurent Jalabert 2001 |
| Voorganger: Jan Ullrich |
2002  |
Opvolger: Michael Rogers |
Bronnen, noten en/of referenties
|