Renaat Braem

Braem voltooide zijn studie bouwkunst in 1935 aan de academie in Antwerpen. Hetzelfde jaar won Braem de Godecharleprijs. Het prijzengeld besteedde hij aan een stage bij de Franse architect Le Corbusier. Door Le Corbusier werd Braem voorgedragen als lid van de CIAM, een internationaal congres voor architecten van het modernisme.

Van 1947 tot 1975 was Braem hoogleraar aan het Hoger Instituut voor Bouwkunst en Stedenbouw in Antwerpen. In 1968 publiceerde hij het boek Het lelijkste land te wereld. In het boek gaf hij kritiek op de stedenbouw en het gebrek daaraan in België. Op latere leeftijd hield hij zich ook bezig met schilderen en beeldhouwen. Hij stond ook mee aan de wieg van verschillende architectuurtijdschriften en tentoonstellingen.

Rectoraat van de Vrije Universiteit Brussel

Braems eerste woningen uit de latere jaren dertig waren gebaseerd op het idee van de "woonmachine", dat wil zeggen woningen die bijna zo efficiënt zijn als machines.

In opvattingen volgde Braem in het begin Le Corbusier, die stelde dat bij het opbouwen van de naoorlogse maatschappij "wonen, werken, verkeer en ontspanning strikt gescheiden" moeten worden. Wonen gebeurt het best in hoogbouw, gelegen in het groen. De werkkernen zijn daarvan gescheiden, maar liggen toch dicht bij de woonkernen. Ze worden verbonden door verkeersbanen. Voor zijn privéwoningen evolueerde Braem steeds meer in de richting van organische vormgeving, waar de band met de natuur steeds belangrijker wordt.

Braem wordt ook soms "de architect van de arme mensen" genoemd. Hij vond sociale architectuur ook belangrijk en heeft ook veel woonwijken gebouwd. Daarbij hoort zijn idee dat architectuur de naoorlogse mens kan en moet bevrijden. Niet alleen functionaliteit telt bij het bouwen, ook experimenteerde hij graag met technieken en materialen.

• Antonis, A., Renaat Braem, de scherpe architect., Pasar, nr. 10, jrg. 3, 2010, p. 70-72.
• Bekaert, Geert, Hedendaagse Architectuur in België (p. 40—48), Lannoo Tielt, ISBN 9020926632
• Bekaert, Geert en Francis Strauven, Bouwen in België 1945 - 1970, Nationale Confideratie van het Bouwbedrijf, 1971
• Braeken, Jo (ed.), Renaat Braem 1910-2001. VIOE & ASA, Brussel, 2010, 2 delen, ISBN 978 94 6117 004 0
• Braem, Renaat, Architectuur, een totaalkunst, Humanistisch Verbond, Mortsel 1984
• Braem, Renaat, Het lelijkste land ter wereld, deel van de Horizonreeks Davidsfonds; 9, Davidsfonds, Leuven 1968
• Braem, Renaat, Het schoonste land ter wereld, Kritak, Leuven 1987, ISBN 9063031939
• Denys, A., Het Renaat Braem Museumhuis., De witte raaf, nr. 148, jrg. 25, 2010, p.4-5
• Jacobs, U., Renaat Braem, Administratie- en Rectoraatsgebouw van de Vrije Universiteit Brussel 1971-1976, Vrije Universiteit Brussel, Brussel 2003
• Strauven, Francis, De fifties in België, tentoonstellingscatalogus ASLK-Galerij, ASLK-galerij, Brussel 1988-1989
• Strauven, Francis, Renaat Braem : de dialectische avonturen van een Vlaams functionalist, Archief voor Moderne Architectuur, Brussel 1983

• Renaat Braemhuis
• HET RECTORAATSGEBOUW van de Vrije Universiteit Brussel - 1971-1976 RENAAT BRAEM
• Jo Braeken - Wonen na 1945
• Renaat Braem 1910-2001: oeuvrecatalogus en monografie van het VIOE
• www.braem2010.be: website, architectuurtentoonstelling en heruitgave van 'Het lelijkste land ter wereld' op initiatief van het Vlaams Architectuurinstituut en het Centrum Vlaamse Architectuurarchieven