Noach

Volgens Genesis hadden in de dagen van Noach "de zonen van de goden" (in het christendom meestal geïnterpreteerd als (gevallen) engelen) gemeenschap met vrouwen, waaruit de Nephilim werden geboren, "de giganten op aarde", "de befaamde helden uit het verre verleden". God zag dat alle mensen behalve Noach slecht waren, had spijt dat Hij de mensen had gemaakt en voelde zich diep gekwetst.[3]

God gaf Noach de opdracht een ark te bouwen. Er zou een grote vloed komen die alle leven zou vernietigen, omdat alle mensen behalve Noach in Gods ogen "verdorven en vol onrecht" waren.[4]

God gaf gedetailleerde instructies hoe de ark moest worden geconstrueerd: de ark moest 300 el lang (133,5 meter), 50 el breed (22,3 meter), 30 el hoog (13,4 meter) worden,[5] drie verdiepingen tellen en worden gebouwd van hout. Van binnen en van buiten moest de ark met pek worden bestreken.[6]

Joodse afbeelding van Noach in zijn ark

De berg Ararat

Toen de bouw van de ark was voltooid, gingen Noach, zijn vrouw, zijn zonen en hun vrouwen, aan boord en sloot God de deur van de ark. Daarna begon het veertig dagen en veertig nachten onafgebroken zeer hevig te regenen en ontstond er een grote allesvernietigende vloed. De aarde werd in totaal honderdvijftig dagen geheel door water bedekt. Alles wat leefde kwam om, behalve Noach, zijn familie en de dieren die ze mee aan boord hadden genomen. Vervolgens begon het water weer te zakken en kwam de ark op de berg Ararat vast te zitten.[7]

Na veertig dagen zond Noach er een raaf op uit om de omgeving te verkennen, maar deze bleef rondvliegen tot de aarde droog was. Vervolgens liet hij een duif los. De duif keerde echter terug omdat ze geen plek kon vinden om neer te strijken. Na zeven dagen liet Noach de duif opnieuw los. Tegen de avond kwam deze weer terug, maar dit keer met een jong olijfblad in de snavel. Zo wist Noach dat het water al behoorlijk gedaald moest zijn. Nog eens zeven dagen later liet hij de duif voor een derde maal los en ditmaal keerde deze niet terug.[8]

Na het verlaten van de ark, die was gestrand in het gebergte Ararat, bracht Noach een offer aan God. God beloofde Noach dat Hij de aarde en al wat er op leefde niet meer door water zou vernietigen, en sloot een verbond met hem. Als teken van Gods verbond met Noach zou voortaan de regenboog verschijnen. Als deze aan de hemel verscheen zou God zich het verbond herinneren dat Hij met Noach had gesloten.[9]

Verspreiding van de nakomelingen van Sem, Cham en Jafet (kaart uit het Historical Textbook and Atlas of Biblical Geography, 1854)

God gaf Noach en de zijnen de opdracht vruchtbaar te zijn en de aarde weer te bevolken. Van de drie zonen van Noach zouden alle latere mensen afstammen.[10] Van Sem zouden de Semieten (later hoofdzakelijk de Joden, Arabieren, Assyriërs en Arameeërs ), van Cham de Chamieten (later de mensen in Afrika en in Kanaän) en van Jafet de Jafetieten (later de mensen in Europa) afstammen.

De dronkenschap van Noach, door Giovanni Bellini

Verder vermeldt het verhaal dat Noach na de vloed landbouwer werd en een wijngaard begon. Bij de eerste wijnoogst dronk hij te veel en ging in beschonken staat ontkleed in zijn tent liggen. Zijn zoon Cham ontdekte dit en vertelde het aan Sem en Jafet opdat ook zij naar hun naakte vader zouden komen kijken. Dezen echter bedekten, zonder te kijken, respectvol Noachs naaktheid met een mantel. Hierop worden Kanaän, de zoon van Cham, en al zijn nakomelingen door Noach vervloekt.[11] Sem en Jafet worden vervolgens gezegend.[12]

In de Hebreeuwse Bijbel maken Jesaja en Ezechiël melding van Noach.[13]