Margaretha van Anjou (1430-1482)

Op 23 april 1445 huwde ze Hendrik VI met de handschoen in de intussen verdwenen Collégiale Saint-Georges te Nancy. Later, op 30 mei, werd het huwelijk in aanwezigheid van beide echtgenoten ingezegend in Titchfield Abbey. Hendrik zag zichzelf als troonpretendent van het Frans koninkrijk en controleerde een aantal gebieden in het noorden. Hendriks oom, Karel VII wilde hetzelfde en ging akkoord, via het verdrag van Tours in 1444 met het huwelijk van Margaretha met zijn rivaal op voorwaarde dat hij niet moest voorzien in de gebruikelijke bruidsschat. In ruil zou hij Maine en Anjou van de Engelsen verkrijgen. De Engelse regering vreesde een negatieve reactie van de bevolking en hield deze clausule geheim. Door haar familiebanden geraakte Margaretha betrokken bij de Honderdjarige Oorlog.

John Stafford, de aartsbisschop van Canterbury kroonde Margaretha op 30 mei tot koningin van Engeland in Westminster Abbey toen ze vijftien was. Ze werd beschreven als mooi en verder als reeds een vrouw: passioneel, fier en met een sterke wil. Zij die hernieuwde aanspraken voorzagen op Frans grondgebied geloofden dat ze haar taak verstond om de belangen van de troon te behartigen. Ze stichtte Queens' College in Cambridge. Margaretha en Hendrik hadden een zoon, Eduard van Westminster (1453-1471) die met Anne Neville huwde.

Margaretha's echtgenoot Hendrik, kleinzoon van Karel VI van Frankrijk, was een zachtaardige en vrome man. Vanaf 1453 kende hij problemen met zijn geestestoestand. In 1455 werd hij afgezet door de hertog Richard van York, die de troon kon pretenderen via zijn over-over grootvader Eduard III van Engeland, het begin van de Rozenoorlogen. Margaretha, lid van het Huis Lancaster en haar zoon wisten in 1463 te ontkomen naar Frankrijk waar zij zonder veel enthousiasme door haar neef Lodewijk XI van Frankrijk werden ontvangen. Intussen had Eduard IV van York de troon ingenomen.

Met hulp van Richard Neville, graaf van Warwick, vader van haar schoondochter kon zij haar echtgenoot in 1470 opnieuw de troon zetten en keerde met haar zoon naar Engeland terug. Eduard IV die gesteund werd door Karel de Stoute, zijn schoonbroer, versloeg Hendrik definitief tijdens de slag bij Tewkesbury waarbij zijn zeventienjarige zoon Edward werd gedood. Hendrik, die men in de Tower gevangen zette, werd er, hoogstwaarschijnlijk op last van Eduard IV vermoord. Margaretha werd gevangengezet in het kasteel van Wallingford en daarna onder huisarrest geplaatst

De Honderdjarige Oorlog werd definitief afgesloten met het verdrag van Picquigny. Met het verdrag werden de schadeloosstellingen bepaald. Ook werd bepaald dat Margaretha's vader René losgeld zou betalen voor het vrijkopen van zijn dochter, maar het ontbrak hem aan de middelen. Lodewijk XI, die haar huwelijk had gesteund, kocht haar vrij op voorwaarde dat René hem Anjou, Hertogdom Bar, Lotharingen en de Provence afstond. Margaretha, verbannen naar Frankrijk, haar troon, echtgenoot en zoon verloren, vervoegde in 1476 haar vader in Aix-en-Provence.

Margaretha werd begraven in de kathedraal van Angers in dezelfde grafkelder als haar vader en haar moeder. Haar graf werd geplunderd door Franse revolutionairen en haar resten verstrooid.