Katabolisme
Katabolisme is het afbreken, via een zogenaamd katabool 'reactiepad', van grote moleculen in kleinere moleculen in de cel(len) van een organisme. Bij katabole afbraak komt chemische energie vrij, die het organisme gebruikt voor diverse lichaamsfuncties.
| Deel van een serie artikelen over |
 |
|---|
Ruimtelijke structuur van een enzym
Eiwit · Fosfolipide · Koolhydraat · Biopolymeer · Natuurproduct · Nucleïnezuur · Metaboliet · Sacharide · Vet · Vitamine
Anabolisme · Celademhaling · Eiwitsynthese · Katalyse · Fotosynthese · Katabolisme
Bio-informatica · Enzymologie · Genetica · Immunologie · Moleculaire biologie · Structuurbiologie |
|
|
Portaal  |
Functie
Grote moleculen als polysachariden, lipiden, nucleïnezuren en proteïnen worden daarbij eerst via hydrolyse afgebroken in kleinere moleculen als monosachariden, vetzuren, nucleotiden en aminozuren. De grote moleculen worden polymeren genoemd en de kleinere moleculen monomeren. Sommige monomeren die als gevolg van het uiteenvallen van polymeren (depolymerisatie) ontstaan, worden door cellen als bouwstenen gebruikt om, via een anabool reactiepad, nieuwe polymeren te vormen (polymerisatie); andere monomeren ondergaan verdere afbraak/katabolisme, meestal door celademhaling (biologische oxidatie), waarbij als "afvalproduct" melkzuur, azijnzuur, koolstofdioxide, ammoniak of ureum wordt gevormd. De vrijkomende energie wordt grotendeels omgezet in warmte, terwijl een klein deel wordt gebruikt om de synthese (aanmaak) van adenosinetrifosfaat te bevorderen. Dit molecuul zorgt ervoor dat de bij katabolisme vrijgekomen energie die niet verloren gaat als warmte, wordt gebruikt voor de reacties die aan de basis liggen van anabolisme. Op deze manier houdt katabolisme het proces van anabolisme in stand: direct, door de monomeren, gevormd bij depolymerisatie, die weer als bouwstenen voor nieuwe polymeren dienen; indirect, door de energie die bij oxidatie vrijkomt en bij de nieuwe polymerisatie wordt ingezet.
Controle
Katabole reacties worden in de eerste plaats aangestuurd door hormonen en de moleculen die bij het proces betrokken zijn. Sinds het begin van de 20e eeuw zijn vooral cortisol, glucagon, adrenaline en enkele andere catecholaminen bekend als hormonen die een katabool proces in gang zetten. De laatste tijd worden er steeds meer hormonen ontdekt die althans tot op zekere hoogte hetzelfde effect hebben, zoals cytokine, orexine, hypocretine en melatonine.
Voorbeelden
Voorbeelden van katabole processen zijn glycolyse, de citroenzuurcyclus, het afbreken van spiereiwitten waarbij aminozuren worden gevormd (die op hun beurt als substraat voor gluconeogenese of het verder afbreken van vet tot vetzuur dienen).
