KRC Genk in het seizoen 2013/14

Ook in het seizoen 2013/14 kreeg trainer Mario Been het vertrouwen van het Genkse bestuur. In de zomer van 2013 werd het team van de Nederlander versterkt met de terugkeer van Fabien Camus en de transfer van spits Ilombe Mboyo, die voor meer dan 4 miljoen euro van AA Gent naar Genk verhuisde.[2] Invallers Elyaniv Barda en Glynor Plet waren de opvallendste vertrekkers bij de Limburgse club.

KRC Genk
Naam	Koninklijke Racing Club Genk 322
Stadion	Cristal Arena
Capaciteit	24.956
Voorzitter	Herbert Houben
Algemeen directeur	Dirk Degraen[1]
Technisch directeur	Gunther Jacob
Trainer	Emilio Ferrera Mario Been
Assistent	Pierre Denier Hans Visser
(Hoofd)sponsor	Beobank
Competitie	Eerste Klasse
Thuis Uit
Portaal    Voetbal

Maar ondanks een bijna ongewijzigde spelerskern kende Genk een moeilijk seizoensbegin. De Limburgers speelden wisselvallig en verloren twee van de eerste vier wedstrijden. Nadien kwam de kentering en werd Genk volgens enkele voetbalanalisten de best voetballende ploeg van België. Het team van Been pakte 26 op 30, versloeg onder meer Zulte Waregem (5-2), AA Gent (1-2) en Club Brugge (0-2) en rukte zo op naar de tweede plaats in het klassement. Ook in de UEFA Europa League toonde Genk zich van zijn beste kant. Dankzij zeges tegen Dynamo Kiev en FC Thun en twee gelijke spelen tegen Rapid Wien wisten de Limburgers zonder veel problemen Europees te overwinteren.

Maar vanaf november 2013 begon de malaise. Een 0-1 nederlaag tegen RSC Anderlecht werd het begin van een enorme lijdensweg voor het team van Been. De Limburgers, die tot even voordien als een titelkandidaat werden beschouwd, zakten in elkaar en verloren hun vertrouwen. De nederlagen stapelden zich snel op en Genk zakte in enkele weken tijd van plaats twee naar plaats zes. Supporters bekritiseerden het bestuur, eisten dat er meer jeugdspelers opgesteld werden en viseerden bij hun protestacties vooral algemeen directeur Dirk Degraen en technisch directeur Gunther Jacob.[3] Het dieptepunt werd bereikt toen het huis van Degraen bekogeld werd met een kassei.[4]

Hoewel het bestuur zich in eerste instantie achter trainer Been schaarde[5], werd de druk op de Nederlander door de vele nederlagen en bekeruitschakeling tegen promovendus KV Oostende zo goed als onhoudbaar.[6] Toen Genk in de heenwedstrijd van de 1/16 finale van de Europa League 0-0 gelijkspeelde tegen Anzji Machatsjkala en vervolgens met 0-2 verloor van degradatiekandidaat Waasland-Beveren mocht Been vertrekken.[7] Een dag later volgde er een persconferentie waarop de fel bekritiseerde Degraen aan de aanwezige journalisten een applaus vroeg voor de pas ontslagen trainer.[8]

Emilio Ferrera nam diezelfde dag het roer over en stelde dat "hij wist waar het probleem zat".[9] Die opmerkelijke stelling werd gevolgd door een uitspraak van Mboyo, die zei dat hij "in één uur (onder Ferrera) meer had bijgeleerd dan in de laatste maanden (onder Been)."[10] Toen bleek dat Genk ook onder de nieuwe trainer bleef verliezen en Mboyo nog steeds niet zijn oude niveau haalde, werden ook zij door de supporters op de korrel genomen.[11] In het eerste duel van Ferrera verloor Genk kansloos van Anzji (0-2) en werd de club Europees uitgeschakeld. Op de laatste speeldag van de reguliere competitie kon Genk ook zijn plaats in play-off I kwijtspelen, maar een gelijkspel tegen KV Kortrijk bleek uiteindelijk voldoende om in de top zes te blijven.

In de play-offs slaagde Genk er niet in om Europees voetbal af te dwingen. De Limburgers kwamen niet weg van de zesde plaats. Ze verloren vijf duels en wisten zelf maar twee keer met de drie punten aan de haal te gaan. Ondanks de ondermaatse play-offs besloot het bestuur op 9 mei 2014 om het contract van Ferrera met twee seizoenen te verlengen.[12]