Gao Xingjian

Zijn eerste jaren (tot 1945) waren tijdens het Chinees-Japanse Conflict in de Tweede Wereldoorlog.

Zijn vader was bankmedewerker, zijn moeder toneelspeler. In zijn vroegste kindertijd werd zo zijn belangstelling voor toneel en het schrijverschap al gewekt door zijn moeder.

In 1950 verhuisde hij naar Nanking. Daar bezocht hij vanaf 1952 de Nanking nummer 10 Middenschool die was verbonden aan de universiteit van Nanking.

In 1962 legde hij aan het Instituut voor vreemde talen in Beijing een academisch examen in de Franse taal af.

Gedurende de Culturele Revolutie (1966 - 1976), werd hij voor heropvoeding naar een kamp gezonden. Daarna werd hij voor 5 jaar om landarbeid te doen naar een dorp gestuurd, waar hij zijn schrijverswerk in het verborgene weer kon opnemen. [1]

In 1983 kreeg hij de diagnose longkanker. Deze bleek later niet juist te zijn. Maar bijna tegelijk kreeg hij het gerucht te horen dat hij zou worden opgepakt. Hij ontvluchtte daarom Beijing om naar Sichuan te gaan. Vandaar volgde hij de rivier de Yangzi van de bron naar de kust. Deze autobiografische elementen van zijn zoektocht naar innerlijke rust en vrijheid gebruikte hij later in wat zijn bekendste werk zou worden: Berg van de ziel.

In 2000 won Gao de Nobelprijs voor de Literatuur. Daarvoor en daarna ontving hij vele andere onderscheidingen.

Gao wordt in China als dissident beschouwd en daarom over het algemeen doodgezwegen. Zijn werk is daar verboden.

Een uitspraak van hem is: "De hel is men zelf". Dit is een voortzetting van een bekende uitspraak van Sartre: "De hel zijn de anderen". In een interview met Die Zeit in 2004 verduidelijkte hij dit door te stellen dat bijna iedere iedere Duitse familie wel iemand bij de Wehrmacht had. Een eerlijke zelfreflectie werd hierdoor bemoeilijkt. [2]

Uit: Berg van de ziel:

• "...............In mijn omgeving hadden de mensen me altijd geleerd dat het leven de bron was voor literatuur en dat literatuur trouw moest zijn aan het leven, trouw aan de echtheid van het leven. Mijn fout was juist dat ik me had afgesneden van het leven en dat ik daardoor de echtheid van het leven de rug had toegekeerd. Die echtheid lag echter niet in de uiterlijke manifestatie van het leven; de echtheid van het leven, of zo zou je kunnen zeggen, de fundamentele aard van het leven bestond erin dat het zo was en niet anders. Dat ik de echtheid van het leven de rug had toegekeerd, kwam doordat ik slechts een opsomming had gemaakt van een serie verschijnselen van het leven,.........." [3]

vertaling

• Berg van de Ziel (pinyin: Lingshan, 灵山, 1990). Sinds 2002 is hiervan een Nederlandse vertaling door Anne Sytske Keijser, Meulenhoff Amsterdam, 2002.
• Kramp. Dit is een verzameling verhalen uit de jaren tachtig.

Zie de categorie Gao Xingjian van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

1. Zie ook de Duitse Wikipediapagina over Gao Xingjian.
2. Die Zeit 2004/nummer 23.
3. Gao Xingjian, Berg van de ziel, vertaling Anne Sytske Keijser, Meulenhoff, 2002, blz. 18.