Vereenvoudigde Chinese karakters

In de jaren 1950 besloot de Chinese regering dat het Chinese schrift vereenvoudigd moest worden om het analfabetisme terug te dringen. Het uitgangspunt was dat de Chinese karakters te moeilijk te schrijven waren en dat het Chinese schrift minder problemen zou opleveren als de karakters makkelijker aan te leren waren. Er was veel analfabetisme onder arme mensen en boeren, die meer dan de helft van de Chinese bevolking uitmaakten. Dat percentage is sinds de invoering van vereenvoudigde karakters behoorlijk gedaald, maar het is moeilijk om aan te tonen dat dit louter het gevolg is van de vereenvoudiging en niet van verhoogde investering in het onderwijs.

Er waren twee manieren van vereenvoudiging:

• De vereenvoudiging van hele karakters.
• De vereenvoudiging van radicalen. Met het vereenvoudigen van één radicaal werden alle karakters die die radicaal bevatten in één klap vereenvoudigd.

Op deze manier werd in de jaren 50 een grote groep karakters vereenvoudigd. De vereenvoudigde karakters werden op school onderwezen en zijn sindsdien gangbaar in de Volksrepubliek China. Het vereenvoudigen is niet willekeurig gedaan, veel van de ingevoerde vereenvoudigingen werden al eeuwen gebruikt in handschrift, om zo sneller te kunnen schrijven.

In de jaren 60, tijdens de Culturele Revolutie, wilde men een groep karakters nog veel verder vereenvoudigen. Deze maatregel vond uiteindelijk geen doorgang.

Mao Zedong had zelfs plannen om heel het Chinese schriftsysteem te verwerpen en voortaan alleen het pinyin te gebruiken, Latijns schrift dus, zoals Vietnam, maar dat zorgde voor veel verzet in de Chinese regering, waardoor Mao's plannen niet zijn doorgegaan.

Naast de Volksrepubliek gebruikt ook Singapore het vereenvoudigde schrift. Buiten deze gebieden, zoals in de Republiek China in Hongkong en in Macau, blijft men, vaak uit politieke overwegingen, in het traditionele schrift schrijven. Welke variant overzeese Chinezen gebruiken zal eveneens afhangen van hun politieke visie ten opzichte van de Volksrepubliek.

Welke variant moet worden geleerd is afhankelijk van de reden om Chinees te leren schrijven. Blijft het gebruik beperkt tot recente teksten uit de Volksrepubliek, dan volstaat het vereenvoudigde schrift. Voor het Nederlandse taalgebied is hiervan een voorbeeld de Teleaccursus Ni Hao uit 1985.[1] Wil men echter ook oudere teksten kunnen lezen, dan zal men ook de traditionele karakters moeten kennen. Veel Chinese karakters zijn al meer dan 3000 jaar oud. De huidige karakters zijn rechtstreeks voortgekomen uit de karakters van de orakelbotten die rond 1300 v. Chr. geschreven zijn. Historische teksten zijn geschreven in traditionele karakters. Als mensen deze karakters niet meer leren, worden deze teksten onleesbaar voor hen.

Op de universiteit van Leiden begint Chinese schrijfvaardigheid steeds met het leren van de traditionele karakters.[2] Na voldoende oefening kan dan vrij snel de vereenvoudigde variant worden geleerd.

In de tabel staan links de traditionele vorm van de karakters, rechts de vereenvoudigde vorm. Dit zijn slechts enkele van de vele vereenvoudigde karakters.