Olga Tokarczuk

Olga Nawoja Tokarczuk[1] (Sulechów, 26 januari 1962) is een Poolse feministische schrijfster aan wie de Nobelprijs voor Literatuur voor het jaar 2018 werd toegekend. [2]

  Olga Tokarczuk
26 januari 1962
Olga Tokarczuk (2018)
Geboorteland Polen
GeboorteplaatsSulechów
Nationaliteit Polen
NobelprijsLiteratuur
Jaar2018
Reden"voor een verhalende verbeelding die met encyclopedische passie het overschrijden van grenzen voorstelt als een vorm van leven."
Voorganger(s)Kazuo Ishiguro
Opvolger(s)Peter Handke
Olga Tokarczuk op het Góry Literatury Festival in Nowa Ruda, 2017

Carrière

Tokarczuk was oorspronkelijk psycholoog. Ze haalde haar diploma aan de Universiteit van Warschau in 1985 en opende een praktijk in Wrocław en daarna Wałbrzych. Haar eerste dichtbundel verscheen in 1989 en haar eerste roman in 1993 (beide niet in het Nederlands vertaald). Literair succes kwam na het verschijnen van de romans Oer en andere tijden, in 1996, en Huis voor de dag, huis voor de nacht, in 1998. Sinds 1998 woont ze in de kleine stad Nowa Ruda, waar ze sinds 2015 een jaarlijks literair festival organiseert, Festiwal Góry Literatury.

In 2018 brak ze internationaal door na het winnen van de Man Booker International Prize voor Flights, de Engelse vertaling van haar boek Bieguni uit 2007, dat in het Nederlands is vertaald als De rustelozen

Haar werk en persoon worden door sommige Poolse nationalisten, waaronder Waldemar Bonkowski van de PiS, als on-Pools gezien. Tokarczuk is een zelfverklaard patriot en verwerpt de aanvallen als xenofobisch en racistisch.

In 2017 is haar roman Prowadź swój pług przez kości umarłych (niet in het Nederlands vertaald) door Agnieszka Holland verfilmd als Pokot (internationale titel: Spoor).

Op 10 oktober 2019 werd bekendgemaakt dat aan haar de Nobelprijs voor Literatuur werd toegekend voor het jaar 2018 (het jaar dat de Nobelprijs wegens enkele schandalen niet was uitgereikt).[3]

Prijzen (selectie)

  • 2008: Nike (Polen), jury- en publieksprijs voor De rustelozen
  • 2013: Vilenica (Slovenië)
  • 2015: Nike (Polen), jury- en publieksprijs voor De Jacobsboeken
  • 2015: Brückepreis (Duitsland en Polen)
  • 2018: Man Booker International Prize voor De rustelozen
  • 2018: Prix Jan Michalski (Zwitserland) voor De Jacobsboeken
  • 2018: Kulturhuset (Zweden) voor De Jacobsboeken
  • 2019: Prix Laure-Bataillon (Frankrijk) voor De Jacobsboeken
  • 2019: Nobelprijs voor Literatuur

Werken

  • Miasta w lustrach (1989)
  • Podróż ludzi księgi (1993)
  • Prawiek i inne czasy (1996) vertaald als Oer en andere tijden (1998) door Karol Lesman
  • Szafa (1997)
  • Dom dzienny, dom nocny (1998) vertaald als Huis voor de dag, huis voor de nacht (2000) door Karol Lesman
  • Amos (1998) vertaald door Karol Lesman
  • Opowieści wigilijne (2000), met Jerzy Pilch en Andrzej Stasiuk
  • Lalka i perła (2000)
  • Gra na wielu bębenkach (2001)
  • Ostatnie historie (2004) vertaald als De laatste verhalen (2008) door Karol Lesman
  • Anna w grobowcach świata. (2006)
  • Bieguni (2007) vertaald als De rustelozen (2011) door Greet Pauwelijn
  • Prowadź swój pług przez kości umarłych (2009)
  • Moment niedźwiedzia (2012)
  • Księgi Jakubowe (2014) vertaald als De Jacobsboeken (2019) door Karol Lesman
  • Opowiadania Bizarne (2018)

Bronnen

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.