Boels Ladies Tour 2018

De Boels Ladies Tour 2018 werd verreden van dinsdag 28 augustus tot en met zondag 2 september in Nederland. Het was de 21e editie van de rittenkoers, die vanaf 2017 behoort tot de UCI Women's World Tour. De ronde telde zes etappes, inclusief een proloog en een tijdrit. Titelverdedigster was Annemiek van Vleuten, die ook deze editie op haar naam schreef, door drie etappes te winnen en alle dagen in de leiderstrui te rijden, ook won ze het puntenklassement.

Van Vleuten volgde in de 2e etappe een bordje van Boels Rental.

Boels Ladies Tour 2018
21e editie
De winnaars van de truien
Periode	28 augustus – 2 september
Startplaats	Arnhem
Finishplaats	Roosendaal
Totale afstand	575,3 km
Deelnemers	106
Eindklassementen
Algemeen	Annemiek van Vleuten
Punten	Annemiek van Vleuten
Berg	Eugénie Duval
Jongeren	Jeanne Korevaar
Tussensprint	Elena Cecchini
Beste ploeg	Boels Dolmans
Navigatie
← Boels Ladies Tour 2017     Boels Ladies Tour 2019 →
Portaal    Wielersport

De proloog van ruim drie kilometer in Arnhem werd net als het jaar ervoor gewonnen door Annemiek van Vleuten. Op zeven seconde werd Anna van der Breggen tweede en Ellen van Dijk werd derde op acht seconde.[1] De tweede etappe leidde de rensters over de heuvels rond Nijmegen. De Italiaanse Rosella Ratto en de Deense Amalie Dideriksen vormden de kopgroep van de dag, maar werden ingerekend op 25 kilometer voor de finish door het peloton dat aangevoerd werd door de ploeg van leidster Van Vleuten, Mitchelton-Scott. Op de laatste beklimming van de Oude Holleweg demareerde de leidster en kreeg Van der Breggen en de Italiaanse Elisa Longo Borghini met zich mee. Toen Amanda Spratt aansloot, demareerde haar ploeggenote Van Vleuten nogmaals en bouwde een ruime voorsprong op, zelfs genoeg om op zes kilometer voor het einde een verkeerde weg in te slaan (waar het bedrijf Boels een bordje had hangen), zodat ze op de streep nog twaalf seconde over had op een uitgedund peloton, waarvan de tot Sloveense genaturaliseerde Eugenia Bujak de sprint won.[2] De derde etappe met start en finish in het Noord-Limburgse Gennep was vlak en nadat een kopgroep van dertien - onder wie wereldkampioene Chantal Blaak - was ingerekend, werd de massasprint gewonnen door Dideriksen voor Lorena Wiebes.[3] Ook de vierde etappe was een vlakke rit door het noorden van Limburg, met start in Stramproy en finish in Weert. De Israëlische kampioene Omer Shapira was lange tijd de enige vluchtster en kreeg in de lokale rondes gezelschap van Amy Pieters en de Duitse Lisa Brennauer, maar moest even later de twee anderen laten gaan. In de laatste ronde werden ook zij ingelopen en werd de massasprint wederom gewonnen door Dideriksen, met Lucinda Brand en Wiebes op de plaatsen twee en drie.[4] De vijfde etappe was wederom in Limburg, maar deze keer in de heuvels van Zuid-Limburg met start en finish op het Tom Dumoulin Bike Park in Sittard-Geleen. Een kopgroep van vier met Blaak, Roxane Knetemann, Eugénie Duval en Pernille Mathiesen kleurde de dag. Duval sprokkelde voldoende bergpunten om de bolletjestrui te veroveren. Ze werden lang gevolgd door een groep van zes, maar die zou weer ingerekend worden door het peloton, waarna Van Vleuten een demarrage probeerde, die meteen teniet gedaan werd. Enkele andere vluchters slaagden er wel in aan te sluiten bij de kopgroep, onder wie Dideriksen, Janneke Ensing en Charlotte Becker. Op de laatste klim in Sweikhuizen ontsnapte wereldkampioene Blaak en kon zo haar laatste wegwedstrijd in de regenboogtrui winnend afsluiten.[5] Ook de afsluitende tijdrit in Roosendaal werd gewonnen door Van Vleuten, met 22 seconde voorsprong op Van Dijk en 32 seconde voor Van der Breggen. In het eindklassement bouwde ze haar voorsprong uit tot bijna een minuut op Van Dijk. Hierdoor veroverde ze ook de leiderstrui van de World Tour.[6]

De 5e etappe startte en finishte op het Tom Dumoulin Bike Park in Sittard.