Boeing

De omzet van het bedrijf schommelt per jaar vooral door het aantal afleveringen. De omzet voor militair materieel is meer gelijkmatig en laat minder grote schommelingen zien. Het aantal opdrachten voor nieuwe toestellen gaf een scherpe daling te zien in 2009 als een gevolg van de kredietcrisis, maar al snel trad er herstel op. De orders zijn niet gecorrigeerd voor opdrachten die geannuleerd zijn. In 2015 werden 100 opdrachten voor toestellen geannuleerd waarmee het netto aantal opdrachten uit kwam op 768 toestellen.

In 2019 leed Boeing voor het eerst sinds 20 jaar verlies, vooral veroorzaakt door de problemen met de Boeing 737 MAX.[2] De omzet daalde met een kwart omdat het aantal vliegtuigafleveringen is gehalveerd ten opzichte van 2018. De totale kosten met betrekking tot de 737 MAX zijn opgelopen tot US$ 18 miljard voor Boeing.[2]

Boeing Model C

Boeing is op 15 juli 1916 opgericht in Seattle, Washington door William Edward Boeing onder de naam "Pacific Aero Products Company". William Boeing had gestudeerd aan de Yale University en werkte eerst in de houtverwerkingsindustrie waar hij veel ervaring opdeed met houten constructies. Deze kennis bleek van onschatbare waarde bij het ontwerpen en bouwen van zijn eerste vliegtuigen.

De oprichting vond een maand na de eerste vlucht van een van de twee B&W-watervliegtuigen gebouwd met hulp van George Conrad Westervelt, een ingenieur van de Amerikaanse marine. Het eerste bekende vliegtuig van Pacific Aero Products is de Boeing Model C. Op 9 mei 1917 werd het bedrijf omgedoopt tot "Boeing Airplane Company".

In de jaren 20 vonden veel fusies en overnames plaats. In 1927 creëerde Boeing een luchtvaartmaatschappij genaamd "Boeing Air Transport" met als hoofdactiviteit het vervoer van luchtpost. Vrij kort erna ging deze luchtvaartmaatschappij samen met "Pacific Air Transport". In 1929 werden alle activiteiten ondergebracht in één bedrijf met de nieuwe naam "United Aircraft and Transport Corporation". Het nam in korte tijd onder meer Pratt & Whitney, Hamilton Standard Propeller Company en Chance Vought over.

Boeing 314 Clipper

United Aircraft and Transport Corporation trok in 1930 National Air Transport aan. In 1933 ontwierp het bedrijf een nieuw passagiersvliegtuig: de Boeing 247. Het was revolutionair omdat het voor het eerst volledig van metaal was, een laagdekker met intrekbaar landingsgestel, vleugelkleppen (flaps) en slechts twee motoren in plaats van de toen gebruikelijke drie. Boeing Air Transport bestelde meteen 60 stuks. Hieraan had men in Seattle zo de handen vol dat men er geen bestellingen kon opnemen voor andere luchtvaartmaatschappijen.

Die situatie leidde tot de luchtpost-wet van 1934, die het vliegtuigfabrikanten en luchtvaartmaatschappijen verbood om tot hetzelfde bedrijf te horen. Het bedrijf splitste zich daarom in drie delen: Boeing Airplane Company, United Airlines en United Aircraft Corporation, de voorloper van United Technologies. Naar aanleiding van deze opsplitsing verkocht William Boeing zijn aandeel in het bedrijf.

Kort daarna sloot Boeing Airplane Company een overeenkomst met Pan Am om een commerciële vliegboot te ontwikkelen die in staat is trans-Atlantische vluchten te maken. De eerste vlucht van deze Boeing 314 Clipper was in juni 1938. Het was destijds het grootste passagiersvliegtuig ter wereld met een capaciteit van 90 passagiers tijdens dagvluchten en 40 tijdens nachtvluchten. Een jaar later werd het startsein gegeven voor de eerste lijndienst van de Verenigde Staten, via Foynes (de maritieme voorloper van Shannon Airport), naar het Verenigd Koninkrijk. Vele andere routes volgden en Pan Am vloog de 314 Clipper de hele wereld over.

In 1938 kwam de Boeing 307 Stratoliner gereed, het eerste toestel ooit met een drukcabine. Het was in staat om op 6.000 m te vliegen boven de meeste weersstoringen.

Boeing 377 Stratocruiser

Tijdens de Tweede Wereldoorlog bouwde Boeing grote aantallen bommenwerpers. Veel medewerkers waren vrouwen van wie de mannen vochten in de oorlog. Begin 1944 was de productie dermate verhoogd dat meer dan 350 toestellen per maand werden gebouwd. Om eventuele aanvallers op de assemblagehallen te misleiden werden deze bedekt met gras en boerderij-items. Tijdens de jaren van oorlogsvoering werkten de grote vliegtuigfabrikanten samen. De door Boeing ontworpen B-17 Flying Fortress werd ook geassembleerd door Lockheed Aircraft Company en Douglas Aircraft Company, terwijl de B-29 Superfortress in elkaar werd gezet door Bell.

Na de oorlog werden de meeste bestellingen voor bommenwerpers geannuleerd en verloren 70.000 mensen hun baan bij Boeing. Het bedrijf wilde zich herstellen door de productie van een luxueus viermotorig toestel, de Boeing 377 Stratocruiser, een doorontwikkeling van de B-29. De verkopen liepen echter niet zoals verwacht en het bedrijf moest andere bronnen van inkomsten zien aan te boren. Men ging overtollige bommenwerpers verbouwen tot transportvliegtuigen voor troepen en tot tankvliegtuigen.

Boeing 707

De Koude Oorlog kwam voor het bedrijf als geroepen. Boeing ontwikkelde eind jaren veertig en begin jaren vijftig militaire straalvliegtuigen zoals de B-47 Stratojet, B-52 Stratofortress en de KC-135 Stratotanker. Verder legde men zich toe op totaal andere militaire producten. Een daarvan was een korteafstandsraket die bedoeld was om vijandige toestellen uit de lucht te halen. Boeing was verder actief bij de ontwikkeling van intercontinentale raketten.

In 1954 werd de Boeing 367-80 onthuld, een demonstratietoestel waar later de KC-135 en de Boeing 707 van zijn afgeleid. In 1958 begon de levering van een nieuw, viermotorige toestel, de Boeing 707, geschikt om 150 tot 189 passagiers mee te nemen. Het vliegtuig kwam op de markt na de Britse De Havilland Comet, de Franse Sud Aviation Caravelle en de Russische Tupolev Tu-104, welke de eerste generatie commerciële straalvliegtuigen vormden. Met de introductie van de 707 kreeg de Verenigde Staten een leidende positie in de markt van passagiers-straalvliegtuigen. Enkele jaren later breidde Boeing de 707-lijn uit met de 720, een versie met een hogere topsnelheid maar een korter bereik. Van de 707 zijn in totaal 1010 exemplaren gebouwd.

Boeing 737-300

In 1960 nam Boeing de Vertol Aircraft Corporation over en doopte deze om tot Boeing's Vertol Division. Dit bedrijf produceerde de CH-47 Chinook, een helikopter met twee rotors die zijn eerste vlucht maakte in 1958. Deze helikopter is geschikt voor het vervoeren van zware lasten en wordt nog steeds gemaakt en wereldwijd ingezet. In 1964 begon Vertol ook met de productie van de CH-46 Sea Knight.

In 1963 werd de 727 op de markt gebracht, een driemotorig narrow-bodyvliegtuig voor middellange routes. De 727-100 kon 110 tot 145 passagiers vervoeren, de verlengde versie (727-200) maximaal 189. De 727 werd hoofdzakelijk ingezet binnen Europa en op binnenlandse vluchten in de Verenigde Staten. Toen de productie in 1984 beëindigd werd, waren er 1831 exemplaren gebouwd.[4]

In 1967 introduceerde Boeing een nieuw toestel voor korte en middellange afstanden, de tweemotorige 737. De 737 wordt nog steeds gemaakt en is inmiddels het best verkochte verkeersvliegtuig aller tijden. Verbeteringen zitten met name in een vergrote capaciteit en een groter bereik.

De 707 en de 747 waren de ruggengraat van menige vloot

Boeing begon de jaren zestig met het maken van draagvleugelboten. De schroef-aangedreven USS High Point was een experimentele onderzeebootjager. De USS Tucumcari was succesvoller en ondanks het feit dat er slechts één is gebouwd heeft deze dienstgedaan in Vietnam en Europa voordat hij in 1972 uit dienst trad. Zijn innovatieve waterjet en zich volledig onder water bevindende draagvleugels stonden model voor de Pegasus-klasse draagvleugelboten in de jaren tachtig. De Tucumcati en latere klassen werden gebouwd in Renton. Draagvleugelboten worden sinds het eind van de jaren tachtig niet meer gebruikt door de Amerikaanse marine, de Boeing Jetfoils zijn echter nog in bedrijf te vinden in Azië.

In het begin van de jaren zeventig kwam Boeing opnieuw voor een crisis te staan. Het Apollo programma, waarin Boeing een grote deelnemer in was, werd geannuleerd. Een ander probleem was de beslissing van het Amerikaans Congres om in 1971 de financiering van het supersonische 2707-toestel stop te zetten. Dit vliegtuigtype had het antwoord moeten worden op de Brits/Franse Concorde. Het bedrijf moest het personeelsbestand halveren naar ongeveer 40.000.

Boeing hoopte de verliezen op te vangen met de verkopen van commerciële vliegtuigen. Al in 1968 had de roll-out-ceremonie plaatsgevonden voor de Boeing 747 in de gigantische nieuwe fabriek in Everett, Washington. De 747 was de eerste widebody en een revolutionair toestel, dat intercontinentaal kon vliegen en tweeënhalf keer zo veel passagiers kon vervoeren als de in die tijd populaire Boeing 707. De ontwikkeling liep echter vertraging op en de kosten vielen hoger uit dan verwacht. Bovendien vond er een recessie plaats, ook op de luchtvaartmarkt, waardoor Boeing meer dan een jaar geen enkele order kreeg.

In januari 1970 vloog de 747 zijn eerste commerciële vlucht in dienst van Pan Am. Dit beroemde vliegtuig veranderde de manier waarop tegen vliegen werd aangekeken, met zijn capaciteit voor 450 personen en een apart bovendek. Boeing heeft inmiddels bijna 1500 Boeing 747's verkocht.[4] De 747 heeft in de loop der tijd meerdere technische verbeteringen ondergaan en ook is het bovendek verlengd.

Tijdens de jaren zeventig ontwikkelde Boeing ook lightrailvoertuigen die gebruikt zouden worden in San Francisco, Boston en Morgantown. Deze waren een beperkt succes; tussen 2000 en 2007 zijn ze allen vervangen.

De smalle 757 verving de 707 en de 727

In 1983 bouwde Boeing zijn 1000e 737-toestel. In de daaropvolgende jaren werden Boeing’s commerciële en militaire vliegtuigen de standaard onder maatschappijen en het Amerikaanse leger. Terwijl het aantal passagiers toenam deed de concurrentie dat ook. Deze kwam hoofdzakelijk van de Europese nieuwkomer Airbus. Boeing moest komen met nieuwe toestellen en ontwikkelde de smalle 757 en de grotere 767, beide gelanceerd in 1982.

Een belangrijk project voor Boeing was de Spaceshuttle, waar de kennis vergaard met het Apolloprogramma goed van pas kwam. Boeing deed ook mee bij andere ruimtevaartgerelateerde projecten en was de eerste aannemer van orders voor het International Space Station. Tegelijkertijd werden verscheidene militaire producten in productie genomen, waaronder het Avenger-luchtverdedigingssysteem en een nieuwe generatie van korteafstandsraketten. In de jaren tachtig was Boeing erg actief in het ombouwen en verbeteren van bestaande uitrusting.

Een 777-300ER van Air France

Boeing was een van de zeven bedrijven die meestreden om de "Advanced Tactical Fighter" te mogen ontwikkelen. Boeings optie werd niet gekozen, maar als onderdeel van een overeenkomst tussen General Dynamics en Lockheed zouden alle drie de bedrijven meedoen in de ontwikkeling. Het ontwerp van Lockheed werd gekozen en verder ontwikkeld tot de F-22 Raptor.

April 1994 introduceerde Boeing de 777. De 777 was een tweemotorig toestel met plaats voor gemiddeld 350 passagiers. Hij viel hiermee tussen de 767 en de 747. Het toestel was het modernste toestel van die tijd: het was de eerste Boeing met een fly-by-wire-systeem en het had het grootste bereik voor tweemotorige vliegtuigen. Ook was de 777 het eerste toestel ooit dat volledig was ontworpen met behulp van CAD-programma's.

In augustus 1996 ging Boeing samen met McDonnell Douglas en vormde The Boeing Company. Daaropvolgend werd de McDonnell Douglas MD-95 omgedoopt tot Boeing 717 en de productie van de MD-11 werd beperkt tot de vrachtversie. Ook kwam hiermee de bouw en lancering van Delta-raketten in handen van Boeing. Boeing presenteerde een nieuwe identiteit na het samengaan van de twee bedrijven met o.a. een nieuw logo.

In 1996 nam Boeing Rockwell over, een bedrijf gespecialiseerd in luchtverdediging. Rockwell werd een onderdeel van Boeing, genaamd Boeing North American Inc.

In 1997 lanceerde Boeing een volledige herziening van alle modellen van de 737, die de 737 Next Generation (NG) genoemd werd. Deze nieuwe generatie 737 bestond uit de 737-600, de 737-700, de 737-800 en de 737-900.

De Boeing International Headquarters in Chicago

In september 2001 verhuisde Boeing zijn hoofdkantoor van Seattle naar de Boeing International Headquarters in het centrum van Chicago. In oktober van datzelfde jaar verloor het de strijd om de felbegeerde productie van de Joint Strike Fighter van zijn concurrent Lockheed Martin. Boeings inzending, de X-32 werd verslagen door de F-35 van Lockheed.

Boeing blijft de hoofdaannemer voor het International Space Station en heeft reeds een aantal grote componenten gebouwd. Ook was bijvoorbeeld het draagvliegtuig van de spaceshuttle, de Shuttle Carrier Aircraft, een Boeing 747.

In de loop van de decennia kregen de verkeersvliegtuigen van Boeing steeds meer concurrentie te dulden van Airbus. Rond de eeuwwisseling kwam Airbus op een punt dat het in elke categorie een toestel heeft waar Boeing dat ook heeft. In 2003 moest Boeing dan ook de positie als marktleider overdragen aan Airbus. Als gevolg hiervan werden meerdere projecten geannuleerd, waaronder de Sonic Cruiser. De Sonic Cruiser was in 2001 gepresenteerd als moderne Concorde en werd het beeldmerk van een nieuwe reclamecampagne met als slogan "Forever New Frontiers". Ondanks de annulering zijn veel elementen van de Sonic Cruiser verwerkt in toestellen als de 777 en de 787.

In 2005 werd de productie van de 757 stopgezet nadat er 1049 exemplaren van de band waren gerold.[4] Langere versies van de 737 en de geplande komst van de Boeing 787 bestreken steeds meer de 757-markt en maakten dit model overbodig. Datzelfde jaar werd ook bekend dat de 717 vanaf 2006 niet meer geproduceerd zou worden, het laatste toestel ontworpen door McDonnell Douglas.

Eind 2006 ging Boeing na op bedrijfsspionage ten nadele van Lockheed Martin te zijn betrapt noodgedwongen samenwerken met Lockheed Martin op het gebied van raketlanceringen. Boeing bleek in het bezit van geheime documenten van Lockheed Martin aangaande het EELV-programma een rechtszaak werd geschikt door de lanceerservices van beide bedrijven onder te brengen in een joint venture. Deze joint venture genaamd United Launch Alliance (ULA) was van 2006 tot 2015 de grootste leverancier van lanceerservices voor de Amerikaanse regering. Boeings inbreng in ULA betrof de bouw en lancering van de Delta II en de Delta IV. In hetzelfde jaar vormde Boeing een join-venture met het Russische VSMPO-AVISMA voor het fabriceren van titanium-onderdelen voor vliegtuigen.

In april 2006 noteerde Boeing voor het eerst meer bestellingen voor de 737-NG dan voor de klassieke versie. In datzelfde jaar werden de 777-modellen uitgebreid met een LR- (Longer Range) en een ER- (Extended Range) versie. Vanwege de stijgende brandstofkosten weet de relatief zuinige 777 veel orders binnen te halen. De 777-300ER is in staat om 451 passagiers te vervoeren met een intercontinentaal bereik, waardoor veel luchtvaartmaatschappijen het toestel inzetten als vervanger van de Boeing 747-400.

In 2011 leverde Boeing het eerste exemplaar van het nieuwste model, de Boeing 787, aan de Japanse maatschappij All Nippon Airways. De 787, ook 787 Dreamliner genoemd, valt qua marktsegment tussen de 737 en 767 enerzijds en de 777 en 747 anderzijds. Boeing ontwikkelde de 787 vanuit de verwachting dat vliegmaatschappijen op intercontinentale afstanden steeds meer zullen overstappen van het zogeheten hub and spokes-concept op directe vluchten. Hierdoor ontstaat behoefte aan een zuinig toestel dat een groot vliegbereik combineert met een hoog comfort. De 787 werd het snelst verkopende widebodytoestel aller tijden, en dit succes zorgde ervoor dat Airbus begon met de ontwikkeling van de A350.

In 2011 was de eerste vlucht van de Boeing 747-8. Deze nieuwste versie van de 747 vervangt de 747-400 en beconcurreert de superjumbo van Airbus, de A380. De verkopen van de passagiersversie (de 747-8 Intercontinental) blijven achter op die van de vrachtversie (de 747-8 Freighter), mede vanwege het succes van de eigen 777-300ER.

De aankondiging van de Airbus A320neo en het aanhoudende succes van de 737 waren voor Boeing aanleiding om een derde generatie van dit toestel te ontwikkelen. Deze 737 MAX-familie moet in 2017 op de markt komen. Belangrijke verbeteringen zijn onder andere volledig nieuwe motoren, nieuwe vleugeltips, introductie van fly-by-wire-systemen en een vernieuwd interieur gebaseerd op dat van de 787. In 2017 wil Boeing ook de vernieuwde 777 in productie nemen. Deze 777X-familie zal bestaan uit de 777-8X en de 777-9X. Op 26 januari 2020 maakte de 777X haar eerste vlucht.[5]

Boeing heeft de leiding over de bouw en ontwikkeling van NASA's zeer krachtige draagraket, het Space Launch System dat bedoeld is voor interplanetaire vluchten en waarbij in totaal zo'n 500 commerciële partners betrokken zijn. In 2014 won Boeing samen met SpaceX een Commercial Crew-contract van NASA om vanaf 2019 (eerder was 2017 het doeljaar) Astronauten naar het ISS te vervoeren. Boeing had hiertoe in samenwerking met Bigelow Aerospace het CST-100 Starliner-ruimteschip ontwikkeld dat plaats biedt aan vier Astronauten. Een voorstel voor een CST-100 Cargo voor NASA's tweede Commercial Resupply Services contract haalde het in januari 2016 niet. In 2017 won Boeing de aanbesteding voor de bouw van de DARPA XS-1 (nu Boeing XS-1 Phantom Express), een lichte draagraket waarvan de herbruikbare eerste trap als een vliegtuig horizontaal kan landen.

In juli 2018 werd bekend dat Boeing een groot deel van de Braziliaanse vliegtuigproducent Embraer gaat overnemen, alleen Embraers militaire vliegtuigen en privéjets blijven buiten de transactie.[6] De activiteiten op het gebied van de verkeersvliegtuigen gaat op in een joint venture waarin Boeing een belang krijgt van 80% en Embraer de rest. Boeing betaalt hiervoor 3,8 miljard dollar (ca €3,2 miljard).[6] Embraer maakt vooral kleinere verkeersvliegtuigen, met een maximum capaciteit van zo’n 120 passagiers, en Boeing is minder actief in dit marktsegment. Vorig jaar poogde Boeing heel Embraer over te nemen, maar de grootaandeelhouder - de Braziliaanse staat – blokkeerde dit. De Braziliaanse regering, aandeelhouders en mededingingsautoriteiten moeten nog toestemming geven, maar de twee verwachten de deal eind 2019 af te ronden.[6] In januari 2020 stemde de Braziliaanse mededingingsautoriteit CADE in met de samenwerking en alleen de Europese Commissie moet nog oordelen.[7]

Op 23 december 2019 werd bekend dat CEO Dennis Muilenburg per direct is weggestuurd. Aanleiding voor zijn vertrek is de crisis rond de 737 MAX vliegtuigen.[8]

Boeing 707RE

In de jaren 50 had Boeing het plan om een vliegtuig met straalmotoren te bouwen dat meer mensen kon vervoeren dan de bestaande toestellen. De reistijden tussen de werelddelen werden verkort door de grotere snelheid. Het comfort tijdens de vlucht zou worden verhoogd doordat op grotere hoogte "boven" het weer zou kunnen worden gevlogen. Dit werd de Boeing 707, met 4 straalmotoren die voor veel lawaai voor omwonenden zorgden bij de landing en het opstijgen. Dezelfde straalmotoren zijn efficiënter op grotere vlieghoogten, waar in de dunnere lucht de motoren beter presteerden dan hun voorlopers, de zuigermotoren. Het eerste prototype kwam in 1955 in de lucht, het toestel is geleverd van 1958 tot 1994. Van de 707 zijn in totaal 1010 exemplaren gebouwd.[9]

Na de fusie met McDonnell Douglas in 1996 werd de MD-95 van McDonnell Douglas omgedoopt tot Boeing 717. Het was een 100-zitsvliegtuig voor zeer korte afstand. Omdat de Boeing 717 qua verkoopcijfers geen succes is gebleken, heeft Boeing na 155 exemplaren in 2006 de productie stopgezet.[9] De Boeing 717 is afgeleid van de DC-9, die in het verleden door KLM en Martinair werd gevlogen.

LAB Boeing 727-200

Toen de productie van Boeing 707 snel een succes werd, besloot Boeing een kleiner toestel te produceren voor maximaal 180 passagiers. Het ontwerp van een nieuw vliegtuig had 3 motoren: 2 op de romp en 1 in de staart. Er werden 2 verschillende versies van de 727 geproduceerd: 727-100 voor 130-155 passagiers en 727-200 voor 155-189 passagiers. De 727 werd hoofdzakelijk ingezet binnen Europa en op binnenlandse vluchten in de Verenigde Staten. Boeing had plannen voor een verlengde Boeing 727-300, maar die is nooit in productie genomen.

Een Boeing 737-800 van transavia.com

Boeing wilde een nog iets kleiner toestel dan de Boeing 727 op de markt brengen voor maximaal 100 passagiers. Dit leidde tot de ontwikkeling van de Boeing 737 in 1967, al snel de Boeing-baby genoemd. Grotere versies konden tot maximaal 189 passagiers meenemen. In 1997 werd de 737 volledig vernieuwd en sindsdien verkocht als de 737 NG. De 737 is nog steeds in productie en is met afstand het meest verkochte vliegtuig ter wereld.

Vanaf 2017 levert Boeing de 737 MAX als opvolger van de 737 Next Generation. De vernieuwing bestond onder meer uit een nieuwe generatie motoren, de CFM International LEAP-X (later LEAP-1), die zuiniger zijn dan de oudere versies. Daarnaast werd technologie uit de Boeing 787 gebruikt. Vanaf maart 2019 wordt de 737 MAX —naar aanleiding van een vliegramp in Indonesië in oktober 2018 en in Ethiopië in maart 2019— om veiligheidsredenen wereldwijd aan de grond gehouden.[10] Boeing geeft aan de problemen in het vierde kwartaal van 2019 te denken te hebben opgelost.[11]

Japan Airlines Boeing 747

De 747 is misschien wel het bekendste vliegtuigtype ter wereld. Het was van de introductie in 1970 tot de komst van de A380 van Airbus in 2007 het grootste passagiersvliegtuig ter wereld. De Boeing 747 vervoert maximaal 565 passagiers in all-economy. Ze heeft 4 straalmotoren onder haar vleugels en is in staat langeafstandsvluchten te maken. In totaal zijn er zes versies van geproduceerd, waarvan de 747-8 de meest recente is. De Boeing 747-200 maakt tot op heden deel uit van de Amerikaanse presidentiële luchtvloot als Air Force One.

Delta Air Lines Boeing 757-232

De Boeing 757 werd gebouwd als opvolger van de 727. De Boeing 757 vloog in 1980 voor het eerst en is geproduceerd tot 2004. De 757 is een succesvol vliegtuig dat vooral door chartermaatschappijen werd gekocht. De 757-200 heeft een capaciteit van 210 tot 230 passagiers. In 1999 kwam een verlengde versie van Boeing 757 op markt, de Boeing 757-300. In de Boeing 757-300 kunnen 180 t/m 289 passagiers zitten, afhankelijk van klasse-indeling. De 757 wordt met name veel gevlogen door Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen.

British Airways Boeing 767-300 met Delfts Blauw op de staart

Boeing wilde een korter vliegtuig ontwerpen dan de 757, dat ook op intercontinentale vluchten kon worden ingezet, maar voor 250 passagiers in all-economyklasse. Het werd de Boeing 767-200. Zo kon de maatschappij de Boeing 767 inzetten waar de Boeing 747 te groot is geworden, en kon beter ingespeeld worden op de vraag van lijndienst of chartervervoer. In de Boeing 767-400 is er ruimte voor 245-345 passagiers, afhankelijk van klasse-indeling.

Een Boeing 777-300ER van Singapore Airlines

De Boeing 777 is een widebody-vliegtuig dat door twee grote motoren wordt voortgestuwd (maximaal 115.000 pond stuwkracht per motor). Het toestel werd in 1994 in dienst genomen. De 777 kan 305 tot 550 passagiers vervoeren, en heeft een modern interieur met onder meer bredere kofferbakken en ruimere stoelen. De 777 kan voor zeer lange routes ingezet worden en heeft een groot vliegbereik: 10.000-16.000 km. Door zijn grote vliegbereik staat de langste vlucht (22 uur en 42 minuten) op naam van dit vliegtuig. De motoren van de Boeing 777 zijn volgens de bronnen 30% zuiniger in brandstofverbruik dan die van de Boeing 747 en Boeing 767. Boeing bouwde in 2011 de duizendste Boeing 777 voor Emirates.[12]

Boeing 787

De Boeing 787 "Dreamliner" is een nieuw vliegtuig dat in 2011 voor het eerst werd geleverd. Er zijn drie versies: de 787-8, de 787-9 en 787-10. De Boeing 787 wordt voortgestuwd door krachtige en zuinige motoren van Rolls-Royce of General Electric. In 787-8 passen minstens 200-250 passagiers. De 787-9 zal een capaciteit van 250-300 passagiers krijgen en de 787-10 300-350 passagiers. De Boeing 787 heeft een groter vliegbereik dan de Boeing 767, 14.000-16.000 km.

De Boeing Dreamlifter is een speciaal vliegtuig, net als de Airbus Beluga, om onderdelen van vliegtuigen van Boeing te vervoeren. In feite is het een getransformeerde Boeing-747. Deze Boeing-747 heeft een enorme bubbel op zijn romp gekregen en de hele staart functioneert ook als enorme deur tot in de buik van deze kist. Van deze bijzondere Boeing zijn er slechts vier in gebruik door de Boeing-Company.