United Launch Alliance

United Launch Alliance (ook ULA genoemd) is een Amerikaans ruimtevaartbedrijf. Het is een joint-venture van de raketbouw- en lanceerafdelingen van Lockheed Martin en Boeing die in 2006 is ontstaan. Hoewel Lockheed Martin en Boeing allebei vijftig procent van de aandelen bezitten, opereert ULA als een zelfstandig bedrijf dat van geen van beide aandeelhoudende bedrijven deel uitmaakt.

United Launch Alliance (ULA)
het hoofdkantoor van ULA in Centennial
Oprichting1 december 2006
SleutelfigurenTory Bruno (CEO)
John Elbon (COO)
HoofdkantoorCentennial Colorado
Werknemers~3050[1]
ProductenLanceringen met Delta II (t/m 2018), Delta IV, Atlas V, Vulcan, Centaur, Advanced Cryogenic Evolved Stage
SectorRuimtevaart
Websitewww.ulalaunch.com
Portaal    Economie

De joint-venture werd opgericht als settlement nadat was gebleken dat Boeing illegaal aan geheime documentatie van Lockheed Martin over hun EELV-ontwerp de Atlas V was gekomen.

ULA lanceert en bouwt EELV-klasse raketten in de door Boeing ontwikkelde Delta IV-serie en de door Lockheed Martin ontwikkelde Atlas V. ULA lanceerde ook de Delta II. Deze werd in 2018 uitgefaseerd. ULA heeft lanceerplatforms op zowel Cape Canaveral Air Force Station in Florida als Vandenberg Air Force Base in Californië. Het hoofdkantoor is gevestigd in Centennial, Colorado. Daarnaast heeft ULA twee grote raketfabrieken. Een in Decatur, Alabama en een in Harlingen, Texas. ULA wordt sinds 2014 geleid door CEO Tory Bruno.

ULA was vanaf haar oprichting in 2006 tot 2015 het enige ruimtevaartbedrijf dat zware satellieten mocht lanceren voor het Amerikaanse ministerie van Defensie en heeft daaraan zijn belangrijkste klant. Sinds 2015 heeft ook de Falcon 9 van concurrent SpaceX daartoe een licentie. Ook NASA is een afnemer van ULA's lanceerdiensten. ULA's Delta IV Heavy was tot SpaceX in 2018 de Falcon Heavy introduceerde de raket met de grootste vrachtcapaciteit op de ruimtevaartmarkt.

In verband met de goedkope lanceerprijzen van concurrent SpaceX, die zijn raketten ook nog eens herbruikbaar wist te maken, en het niet meer mogen kopen van Russische raketmotoren voor nieuwe militaire missies van de Atlas V, heeft ULA in 2014 besloten de nieuwe Vulcan-raket te ontwikkelen. Deze zal deels herbruikbaar zijn en zal naar verwachting vanaf 2020 de taken van zowel de Delta IV als de Atlas V gefaseerd gaan overnemen. In eerste instantie zal de Vulcan een gemoderniseerde uitvoering van de Centaur als bovenste rakettrap gebruiken. Er wordt voor de Vulcan echter een krachtige multifunctionele bovenste rakettrap genaamd Advanced Cryogenic Evolved Stage (ACES) ontwikkeld. ACES moet naast het uitvoeren van een deel van een lancering, langdurig in de ruimte functioneel kunnen blijven voor assistentie van (andere) ruimtemissies en daardoor vanaf midden jaren 2020 compleet nieuwe mogelijkheden voor de ruimtevaart moet gaan bieden. In de tussentijd heeft ULA door modernisering van de productielijn de prijs van de Atlas V met 36 procent weten te reduceren.[2]

Naast SpaceX heeft ULA in de toekomst ook serieuze concurrentie te verwachten van Northrop Grumman Innovation Systems (voorheen Orbital ATK) en Blue Origin die beiden een EELV-klasse raket in ontwikkeling hebben. Die beide bedrijven zijn echter ook leveranciers van raketmotoren voor de Vulcan. Voor commerciële lanceringen heeft ULA naast de reeds genoemde concurrenten ook concurrentie van Arianespace, International Launch Services, en de nationale ruimteagentschappen van China, India en Japan.

Trivia
  • ULA is niet de eerste ruimtevaart-joint-venture van Boeing en Lockheed Martin. In 1996 wilde NASA met slechts één contractpartner zakendoen waar het ging om technische assistentie en onderhoud van ruimteveren en grondsystemen voor het spaceshuttleprogramma. Dit werk was eerder tussen een groot aantal bedrijven verdeeld. Lockheed Martin en Boeing richtten United Space Alliance op dat tot het eind van het spaceshuttleprogramma actief bleef. United Space Alliance leidt anno 2016 een slapend bestaan.
  • In de eerste tien jaar heeft ULA 59 Atlas V's, 28 Delta II's en 26 Delta IV's gelanceerd. 44 lanceringen voor de Amerikaanse luchtmacht. 27 voor NASA, 23 voor de NRO en 19 commerciële lanceringen. 81 van deze lanceringen vonden plaats vanaf Cape Canaveral Air Force Station, en 32 vanaf Vandenberg Air Force Base.
  • Tot 2016 kon ULA met de lanceersystemen Atlas V, Delta II en Delta IV in totaal 41 verschillende raket-configuraties leveren[3].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.