wijf

Nederlands

Uitspraak

Geluid: wijf (hulp, bestand)
IPA: /ʋɛi̯f/

Woordafbreking

wijf

Woordherkomst en -opbouw

In de betekenis van ‘vrouw (pejoratief)’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1100 [1]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	wijf	wijven
verkleinwoord	wijfje	wijfjes

Zelfstandig naamwoord

wijf o

(informeel) vrouw (vaak ook pejoratief)

- Wat een lekker wijf!

- Vrijdagavond gaan we op stap en achter de wijven aan.
(verouderd) echtgenote

- En mij zo gunstig eens wou wezen / Van u te maken tot mijn wijf.[2]

Verwante begrippen

wijfie, wijfje, geoudewijf, kletsen als oude wijven bij elkaar

Hyponiemen

appelwijf
bijwijf

kutwijf
manwijf
martiniwijf

Afgeleide begrippen

verwijven, wijfachtig, wijvenzot

Vertalingen

1. vrouw

Duits: Weib ^(de)
Engels: bitch ^(en), chick ^(en)

Spaans: tía ^(es), guaricha ^(es)

Gangbaarheid

Het woord wijf staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'wijf' herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.

Verwijzingen

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.