verificatie

• Geluid:  verificatie    (hulp, bestand)

• ve·ri·fi·ca·tie

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘echtheidsonderzoek’ voor het eerst aangetroffen in 1467 [1]
• Afgeleid van het Engelse verification (Naamwoord van handeling van verifiëren met het achtervoegsel -atie)

verificatie v

1. onderzoek naar de juistheid of echtheid van iets
2. (juridisch) gerechtelijke deugdelijkverklaring van vorderingen op een failliete boedel
3. (juridisch) burgerlijk geding over de echtheid of onechtheid van geschriften

• controle, opzicht, supervisie, toezicht

• verificatiebeginsel

• Het woord verificatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'verificatie' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.