tijgen
Nederlands
Uitspraak
| naamwoord van handeling | |
|---|---|
| zelfstandig | bijvoeglijk |
| tijgen | tijgend |
| tocht | getogen |
Woordafbreking
- tij·gen
Woordherkomst en -opbouw
- In de betekenis van ‘trekken, beginnen’ voor het eerst aangetroffen in 1477 [1]
- Weiland (1810) onderscheidt twee werkwoorden. "Tiegen" ging later op in "tijgen".
- tijgen-teeg-getegen (Middelnederlands: tiën): beschuldigen
- vgl. tuigen (getuigen, overtuigen)
- tiegen-toog-getogen: erop uit trekken, iem. ergens naartoe leiden
- tijgen-teeg-getegen (Middelnederlands: tiën): beschuldigen
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| tijgen |
teeg |
getegen |
| klasse 1 | volledig | |
Afgeleide begrippen
- tijgen: aantijgen, aantijging, beticht worden
- tijgen (tiegen): tocht, teugel
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| tijgen |
toog |
getogen |
| klasse 2 | volledig | |
Werkwoord
tijgen
- (verouderd) ergens naartoe gaan
- Zij tijgen 's zondags tweemaal ter kerke.
- (verouderd) aan iets beginnen
- Wij tijgen aan het werk.
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord tijgen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'tijgen' herkend door:
| 43 % | van de Nederlanders; |
| 38 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.