pin

• Geluid:  pin    (hulp, bestand)

• pin

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘houten nagel’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1285 [1]
• [1] [2] [3]
• [2] afkorting van persoonlijk identificatienummer

pin v/m

1. een dun metalen staafje waarmee iets bevestigd kan worden
2. een persoonlijk identificatienummer, pincode
3. (financieel), (economie) een betalingssysteem waarbij er met een pinpas en pincode betaald wordt

• [2] pinnen, pinpas

• affuitpin, bevestigingspin, borgpin, disselpin, roeipin, schoenpin, slagpin, vernagelpin, vleespin

pin

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van pinnen
   

   • Ik pin. 

2. gebiedende wijs van pinnen
   

   • Pin! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van pinnen
   

   • Pin je? 

• Het woord pin staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'pin' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid:  pin (US)    (hulp, bestand)
• IPA: /pɪn/

• Afkomstig van het Oudengelse woord pinn.

pin

1. stift

pin

1. overgankelijk bevestigen

• pin down

• pin down

• pin down

• pin on

• Geluid:  pin    (hulp, bestand)

pin m

1. (spreektaal) lekker ding, stuk

1. «Vise le pin qui rapplique avec son beau petit cul moulé dans son jean!»

   Kijk dat stuk eens dat daar aankomt met dat mooie strakke kontje in haar spijkerbroek! [1]

• pain