pinnen

• Geluid:  pinnen    (hulp, bestand)
• IPA:
  • (Noord-Nederland): /ˈpɪnə(n)/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ˈpɪnə(n)/

• pin·nen

• In de betekenis van ‘geld uit een automaat halen’ voor het eerst aangetroffen in 1991 [1]
• [1,2] Afleiding van het letterwoord pin (viercijferige code), dat van persoonlijk identificatienummer komt.
• [3] Afgeleid van pin, gepunt voorwerp

pinnen

1. inergatief (financieel), (economie) het opnemen van geld bij een daartoe bedoeld apparaat
2. inergatief (financieel), (economie) het elektronisch betalen met een pinpas
3. overgankelijk met een pin bevestigen

1. • Hij pinde het speldje op zijn revers. 

• pin, pinautomaat, pincode, pinpas

pinnen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord pin

• Het woord pinnen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'pinnen' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.