oordeel

• Geluid:  oordeel    (hulp, bestand)

• oor·deel

• In de betekenis van ‘mening’ voor het eerst aangetroffen in 1240 [1]
• afgeleid van deel met het voorvoegsel oor- [2]

oordeel o

1. een mening, een opinie
2. (juridisch) uitspraak van een rechtbank, vonnis

• godsoordeel, juryoordeel, kwaliteitsoordeel, salomonsoordeel, totaaloordeel, vooroordeel

• oordeelkunde, oordeelkundig, oordeelonthouding, oordeelswoord, oordeelvelling, oordeelzucht, oordeelloos, oordelaar, oordeling

• gericht, judicium

oordeel

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van oordelen
   

   • Ik oordeel. 

2. gebiedende wijs van oordelen
   

   • Oordeel! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van oordelen
   

   • Oordeel je? 

• Het woord oordeel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'oordeel' herkend door:

oordeel

1. oordelen