gericht

• Geluid:  gericht    (hulp, bestand)
• IPA:
  • (Noord-Nederland): /χəˈrɪxt/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ɣəˈrɪxt/

• ge·richt

• Naamwoord van handeling van richten met het voorvoegsel ge-

gericht o [1]

1. (juridisch) (formeel) gerecht, rechtbank, de rechter

• judicium, oordeel, vonnis

• godsgericht, kettergericht, nedergericht, schervengericht, strafgericht, veemgericht, volksgericht, wereldgericht

• gerichtsdag

gericht

1. een bepaald doel hebbend

1. • Door de gerichte actie van de politie werden veel dronken autobestuurders van de weg gehaald. 

• vervoeging van richten: de stam met omvoegsel ge- -t, zonder -t omdat de stam al op -t eindigt

gericht voltooid deelwoord van richten

1. vormt de voltooide tijden

1. • Heb je wel eens een geweer op iemand gericht? 

1. vormt de lijdende vorm

1. • Alle sollicitaties kunnen gericht worden aan het volgende adres. 

1. als naamwoordelijk deel van het gezegde gebruikt

1. • Alle ogen zijn op hem gericht. 

1. attributief gebruikt

1. • Het was een gerichte aanval op het leiderschap van het land. 

1. bijwoordelijk gebruikt

1. • Een sollicitatiebrief, gericht aan het dagelijks bestuur, zien wij graag uiterlijk 10 dagen na het verschijnen van dit blad in de brievenbus. 

• doelgericht, kindgericht, klantgericht, marktgericht, praktijkgericht, publieksgericht, systeemgericht, toekomstgericht, tuingericht, vakgericht

• gerichtheid

• Het woord gericht staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'gericht' herkend door: