lachen

• Geluid:  lachen    (hulp, bestand)
• IPA: /'lɑxə(n)/

• la·chen

• In de betekenis van ‘met het gezicht vrolijkheid uitdrukken’ voor het eerst aangetroffen in 1220 [1]
• van Middelnederlands lachen [2]. Verder etymologie onzeker; mogelijk te herleiden tot een Protogermaanse wortel *hlahjan-. Het zou oorspronkelijk een onomatopee kunnen zijn.[3]

lachen

1. zichtbaar en/of hoorbaar blij zijn met iets of iets grappig vinden

1. • Hij lachte hartelijk om de kostelijke grap. 

2. inergatief (dierengeluid) het geluid van een hyena voortbrengen

• lachen met
• lachen om

• dubbel liggen

• aanlachen, aflachen, doodlachen, grijnslachen, grimlachen, groen lachen, medelachen, tegenlachen, toelachen, uitlachen, weglachen

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als meervoudsvorm.}

lachen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord lach

• Het woord lachen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'lachen' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

lachen

1. lachen

1. «d'Eerste-mael heb ick ghelachen, Om dat ghy-lieden de Doodt vreest.»

   De eerste maal heb ik gelachen, omdat jullie de dood vrezen.[1]

(~1616)

Hy maeckt’ een aerdigh dier/ hy ded’ een dier voortcommen/

Een dier een lieflijck dier/ dat wij een Meijsken nommen.

Maer als hijt hadt volmackt: hij sach zijn maecksel aen/

Hy sach het loech hem toe/ hy sach het voor hem staen/[2]

lachen

1. lachen

1. «Man kann damit lachen.»

   Men kan erom lachen.