inlijven

• Geluid:  inlijven    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈɪnlɛɪvə(n)/

• in·lij·ven

• In de betekenis van ‘opnemen’ voor het eerst aangetroffen in 1565 [1]
• leenvertaling van Latijn incorporare; samenstellende afleiding van in (voorzetsel) en lijf (zelfstandig naamwoord) met het achtervoegsel -en dat de onbepaalde wijs van een werkwoord vormt[2]

inlijven

1. iemand in een groep opnemen

1. • Hij werd bij het leger ingelijfd. 

2. het toeëigenen van een grondgebied

1. • Oostenrijk werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door Duitsland ingelijfd. 

2. toekomende tijd enkelvoud en meervoud van inlijven

1. • Zij zullen dat land binnenkort inlijven. 

• [2] annexeren

• inlijving

• Het woord inlijven staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'inlijven' herkend door: