gillen

Nederlands

Uitspraak

Geluid: gillen (hulp, bestand)
IPA:
- (Noord-Nederland): /ˈχɪlə(n)/
- (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ˈɣɪlə(n)/

Woordafbreking

gil·len

Woordherkomst en -opbouw

In de betekenis van ‘schel schreeuwen’ voor het eerst aangetroffen in 1588 [1]
[2] [3]

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
gillen	gilde	gegild
zwak -d	volledig

Werkwoord

gillen

een harde schelle ongearticuleerde uitroep slaken

- Hij gilde toen hij in het ravijn viel.

Verwante begrippen

blèren, brullen, bulderen, krijsen, uitbrullen

Hyponiemen

begillen, uitgillen

Afgeleide begrippen

gegil, giller, gillerig, gilling

Vertalingen

1. een harde schelle ongearticuleerde uitroep slaken

Duits: schreien ^(de)
Engels: scream ^(en), yell ^(en)

Frans: pousser des cris perçants ^(fr)
Spaans: chillar ^(es), gritar ^(es), aullar ^(es)

Zelfstandig naamwoord

gillen mv

meervoud van het zelfstandig naamwoord gil

Gangbaarheid

Het woord gillen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'gillen' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Verwijzingen

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.