ambitus

Latijn

Zelfstandig naamwoord

ambitus m

  1. het gaan om iets, omloop
    1. rand, zoom, omvang
  2. in het bijzonder met betrekking tot woordgebruik:
    1. omhaal
    2. periode, volzin
  3. het rondgaan om iemand
    1. het onrechtmatig kandidaat stellen voor ereambten, kuiperij, het om iets verzoeken
    2. eerzucht, ijdelheid, praalzucht
Verbuiging
enkelvoud meervoud
nominatief ambitus ambitūs
genitief ambitūs ambituum
datief ambituī (ambitū) ambitibus
accusatief ambitum ambitūs
vocatief ambitus ambitūs
ablatief ambitū ambitibus

Verwijzingen
  • s.v. ambitus, in J.B. Kan - H.P. Schröder (ed.), Latijnsch-Nederlandsch Woordenboek, Utrecht, 1864, p. 31.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.