Óscar Freire

Freire werd prof in 1998. Hij reed voor de teams Vitalicio Seguros 1998-1999, Mapei-Quick Step 2000-2002, van 2003 tot en met 2011 voor de Rabobank en in 2012 sloot hij bij Team Katjoesja zijn loopbaan af.

In 1999 werd hij als relatief onbekende renner wereldkampioen in Verona. Hij soleerde op het selectieve parcours naar de titel van 's werelds beste.

In 2000 kende hij eveneens een succesvol jaar. Hij behaalde toen tien overwinningen en eindigde als 11e op de UCI-ranglijst. Tevens werd hij dat jaar zesde in de strijd om de wereldbeker.

In 2001 werd Freire in Lissabon voor de tweede maal wereldkampioen. In de eindsprint was hij sneller dan Paolo Bettini.

Op 3 oktober 2004 werd Freire voor de derde maal in zes jaar wereldkampioen wielrennen, opnieuw in Verona. Met de wereldtitel trad Freire toe tot het rijtje recordhouders dat ook driemaal wereldkampioen werd: de Italiaan Alfredo Binda en de Belgen Rik Van Steenbergen en Eddy Merckx. Naast deze overwinningen werd hij ook derde in 2000.

Oscar Freire werd gezien als een van de meest getalenteerde renners van het peloton omdat hij zeer weinig training nodig had om in vorm te raken. Hij stond echter ook bekend om zijn blessuregevoeligheid. Zijn zwakke rug en zitvlak speelden hem dikwijls parten. Ondanks dat hij door blessures veel aan de kant heeft gestaan heeft hij toch een enorme erelijst bij elkaar gefietst, met naast de wereldtitel ook overwinningen in de wielerklassiekers Milaan-San Remo (3x), Parijs-Tours en Gent-Wevelgem.

Tevens won hij vier etappes en eenmaal het puntenklassement in de Ronde van Frankrijk en zeven etappes in de Ronde van Spanje.

In 2010 werd aan hem na zijn overwinning in Parijs-Tours de Gele wimpel uitgereikt. Hij verbeterde het record van Erik Zabel die dit 7 jaar eerder in dezelfde koers had gevestigd.

Op het wereldkampioenschap van 2012 in Valkenburg beëindigde Freire zijn wielercarrière. Voorafgaand aan het WK behoorde hij tot de kanshebbers voor de wereldtitel en kondigde vooraf aan dat hij bij winst nog een jaar door zou rijden om de regenboogtrui te tonen. Freire won niet, hij nam afscheid van het peloton met een tiende plaats.