Wolfsburg Hauptbahnhof

Het eerste station van Wolfsburg werd geopend op 4 oktober 1928[1] in Rothenfelde. Het station had toen naam "Rothenfelde-Wolfsburg". Hiervoor moesten reizigers van of naar Wolfsburg gebruikmaken van de stations in Fallersleben of Vorsfelde.

Het eerste stationsgebouw in de binnenstad, ongeveer op de huidige locatie, was - zoals veel gebouwen in Wolfsburg - een houten gebouw. Deze zou al kort na de opening in een desolate toestand zijn geweest en 's nachts worden gebruikt als slaapplaats voor de dwangarbeiders van de Volkswagenfabriek. Het gebouw was niet groter dan een kleine schuur en was voornamelijk in gebruik als wachtruimte. In tegenstelling tot het huidige gebouw stond dit houten gebouw aan de noordzijde van de sporen, direct aan het Mittellandkanal tegenover de Volkswagenfabriek. Tegenwoordig bevindt het gebouw aan de zuidzijde van de sporen aan het Willy-Brandt-Platz.

De toestand van het station had zich na de Tweede Wereldoorlog niet verbeterd. De toenmalige gemeentesecretaris Dr. Dahme beschreef in 1947 in een brief aan de Reichsbahn-directie Hannover met de woorden: "Ons station is een ellendige keet, welke voor nood in een Beiers bergdorp aanneembaar is, maar in geen enkel geval als station voor een vooruitstrevende stad ... kan worden herkend". („Unser Bahnhof ist eine elende Bretterbude, welche zur Not für ein bayerisches Gebirgsdorf annehmbar ist, aber auf keinen Fall als Bahnhof für eine vorwärtsstrebende Stadt ... anerkannt werden kann“) Het vervallen vooroorlogse stationsgebouw bleef tot 1957 bestaan.

Het voormalige douanegebouw op het perron, hernoemd tijdens de "Golfsburg"-Aktion (2004)

Verschillende standpunten van de Volkswagenfabriek, Deutsche Bundesbahn en de stad over de locatie van het nieuwe station waardoor de bouw vertraagd werd. De Volkswagenfabriek drop erop aan om de bouw snel te laten beginnen, want in de jaren '50 pendelde dagelijks al meer dan 5.780 mensen naar Wolfsburg om te werken. Nadat eindelijk de overeenkomst over de locatie gesloten kon werden, werd er op 6 maart 1956 met de bouw van het station begonnen. Kort na de start werd het gebouw al provisorisch in gebruik genomen en was bij de zomerdienstregeling van 1957 volledig functionerend. Op 26 augustus 1957 werd het nieuwe gebouw door de Federale verkeersminister Seebohm officieel geopend.

Via het station van Wolfsburg werd later ook het transitverkeer tussen de Bondsrepubliek Duitsland en de Duitse Democratische Republiek afgewikkeld. Wolfsburg was namelijk het laatste station in West-Duitsland voor de Duits-Duitse grens, het volgende station in het oosten van Oebisfelde. Het gebouw dat gebruikt werd voor de grensafhandelingen staat op een van de perrons en is nog steeds behouden. Tegenwoordig wordt het gebruikt als wachtruimte en door spoorwegmedewerkers.

Het station beschikt over drie perrons, waarvan twee eilandperrons en één zijperron. Beide eilandperrons zijn overkapt en te bereiken met liften vanaf de voetgangerstunnel. Het zijperron is niet overkapt en direct vanaf het stationsgebouw te bereiken, daarnaast heeft dit perron ook een zakspoor in de richting van Oebisfelde. De spoornummering is afwijkend van wat normaal is in Duitsland. Normaal ligt spoor 1 direct naast het stationsgebouw maar hier ligt spoor 1 het verst van het stationsgebouw af (en ligt spoor 8 naast het stationsgebouw). Het gebouw is voorzien van een winkel, horecagelegenheid, een boekhandel, een servicecentrum en een OV-Servicewinkel (DB Reisezentrum). Het centrale busstation (Zentrale Omnibusbahnhof; ZOB) is verdeeld over twee straten, één aan het Willy-Brandt-Platz en één langs de Porschestraße. Daarnaast is er taxistandplaats, een parkeergarage en een overdekte fietsenstalling.