Verdrag van Wenen inzake het verdragenrecht

Het Verdrag van Wenen inzake het verdragenrecht (ook wel Weens Verdragenverdrag, WVV) is een in 1969 in Wenen gesloten verdrag dat tot doel had het volkenrechtelijk gewoonterecht met betrekking tot verdragen tussen staten te codificeren. Voor staten die geen partij zijn bij het verdrag zijn de regels desalniettemin van belang, omdat deze ook grotendeels tot het gewoonterecht behoren. De regels uit het Verdragenverdrag zijn niet dwingend van aard, het staat de partijen vrij om bij het sluiten van verdragen af te wijken van de regels.[1]

Verdrag van Wenen inzake het verdragenrecht
Partijen (groen), ondertekend (geel) en geen partij (rood)
Verkorte titelWeens Verdragenverdrag
Afkorting(en)VCLT
TypeOpen multilateraal
Rechtsgebied(en)Internationaal publiekrecht
Onderwerp(en)Verdragenrecht
StatusIn werking
Verdragsgegevens
Ondertekend op23 mei 1969 in Wenen
Ondertekenaars45
Inwerkingtreding27 januari 1980 na 35 ratificaties
Partijen116 (11 januari 2018)
DepositarisSecretaris-generaal van de Verenigde Naties
België:
Toetreding1 september 1992
In werking1 oktober 1992
Nederland:
Toetreding9 april 1985
In werking9 mei 1985
Verdragrelaties
Kindverdrag(en)Verdrag van Wenen inzake het verdragenrecht tussen Staten en internationale organisaties of tussen internationale organisaties
Talen
Authentieke talenChinees, Engels, Frans, Russisch, Spaans
Lees online
Verdrag van Wenen inzake het verdragenrecht
(Gewaarmerkt) afschrift:
VN-verdragenbank
Externe informatie
Portaal    Politiek

Internationaal recht

Deelnemende staten

Per 11 januari 2018 zijn er 116 staten partij bij het verdrag. Binnen de Europese Unie zijn alle lidstaten partij bij het verdrag, op Frankrijk en Roemenië na.

Vijftien landen hebben het verdrag wel ondertekend maar nog niet geratificeerd. Dit zijn, op alfabetische volgorde, Afghanistan, Bolivia, Cambodja, Côte d'Ivoire, El Salvador, Ethiopië, Ghana, Iran, Kenia, Madagaskar, Nepal, Pakistan, Trinidad en Tobago, de Verenigde Staten en Zambia.

Bronnen

Referenties

  1. A. Nollkaemper, Kern van het internationaal publiekrecht, BJu: Den Haag 2011, p. 242.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.