Marleen Vanderpoorten

Marleen Vanderpoorten behaalde in 1976 aan de Rijksuniversiteit Gent de diploma's van licentiaat geschiedenis[3] en geaggregeerde hoger secundair onderwijs.[2]

Na haar studies gaf ze negentien jaar lang les in athenea in Lier, Mechelen, Heist-op-den-Berg en Herentals,[4][2] waarna ze in de politieke voetsporen stapte van haar grootvader Arthur Vanderpoorten (tevens grootvader van Patrick Dewael) en haar vader Herman Vanderpoorten.[5]

Van 1987 tot 1991 was ze voor de VLD provincieraadslid in de provincie Antwerpen.[6] Net als haar vader en grootvader werd ze in 1989 gemeenteraadslid van Lier, waar ze van 1989 tot 1994 schepen en van 1995 tot 2012 burgemeester was.[6] Bij de eerste rechtstreekse verkiezingen voor het Vlaams Parlement van 21 mei 1995 werd ze verkozen in de kieskring Mechelen-Turnhout. Ook na de volgende Vlaamse verkiezingen van 13 juni 1999 bleef ze nog even Vlaams Parlementslid tot juli 1999.

In juli 1999 kreeg ze de ministerpost Onderwijs in de Vlaamse regering-Dewael en daarna vanaf 2003 de regering-Somers.[7] Tijdens haar ambtsperiode voerde ze een aantal hervormingen door zoals onder andere het (in 2005 terug afgeschafte) systeem van de vervangingspools (jonge leerkrachten die binnen een scholengemeenschap vervangopdrachten uitvoeren en in ruil een volledige wedde voor de duur van het schooljaar krijgen). Er werd tevens gestart met de uitvoering van het beleid voor Gelijke Onderwijskansen (GOK) en de Bachelor-masterstructuur in het hoger onderwijs, een hervorming die de universiteiten reeds voor de voltooiing van het zogenaamde "structuurdecreet" van regering en parlement geanticipeerd en daardoor sterk bepaald hadden. Ze kreeg echter ook af te rekenen met weerstand, vooral in het katholiek onderwijs waar traditioneel de christelijke onderwijsvakbond sterk staat.[8] Vanderpoorten was een van de weinige ministers die de volledige ambtstermijn van de Vlaamse regering uitzat.

Na de derde Vlaamse verkiezingen van 13 juni 2004 werd ze opnieuw Vlaams volksvertegenwoordiger. In de volgende Vlaamse regering van 2004 was er voor haar geen plaats meer. Daarop nam ze opnieuw het burgemeesterschap van Lier op zich (tijdens haar mandaat als minister was ze titelvoerend burgemeester gebleven). Van 22 december 2004 tot 12 juli 2006 maakte ze als derde ondervoorzitter deel uit van het Bureau (dagelijks bestuur) van het Vlaams Parlement. Op 13 juli 2006 werd ze voorzitter van het Vlaams Parlement, in opvolging van Norbert De Batselier (sp.a), en op 25 september 2006 opende ze als eerste vrouw in dit ambt het nieuwe werkjaar. In juli 2009 werd ze opgevolgd door Jan Peumans (N-VA).[6] Voor het hele jaar 2009 was ze met al haar mandaten diegene die het meest van alle politici verdiende, 350.000 euro voor 2009.[9][10]

Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 kon ze geen aanspraak meer maken op de burgemeesterssjerp in Lier. Ze werd er vanaf 2013 schepen en OCMW-voorzitster.[11] In 2013 maakte ze bekend dat ze stopte met de nationale politiek en zodoende was ze in mei 2014 geen kandidaat meer voor een nationaal of regionaal mandaat.[12][13]

Sinds 30 juni 2014 mag ze zich erevoorzitter van het Vlaams Parlement noemen.[14] Die eretitel werd haar toegekend door het Bureau (dagelijks bestuur) van deze assemblee.

In 2018 was ze lijsttrekker voor Open Vld tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. Ze wou opnieuw burgemeester van Lier worden,[15][16] maar haar partij werd tweede en de eerste partij, N-VA, was zo goed als onmisbaar in een coalitie.[17] De coalitie tussen N-VA en Open Vld werd verdergezet en Vanderpoorten bleef schepen. Haar mandaat van OCMW-voorzitter verloor ze echter.[18]

In 2019 werd ze de nieuwe voorzitter van de AP Hogeschool.[19]

Marleen Vanderpoorten is moeder van twee kinderen en heeft drie kleinkinderen.[20][4]

• Onder het pseudoniem Marleen Porta: Dag, Leven, met een inleiding van Jan Berghmans, Antwerpen: Brito, 1972. (Autobiografie over haar jeugd als rebelse tiener.)[21]
• Een bank vooruit, Antwerpen: Houtekiet, 2002.[22]

•  België: Grootofficier Leopoldsorde[23]
•  België: Erevoorzitter van het Vlaams Parlement (zilveren medaille)[6][24]

• Persoonlijke website
• Profiel Marleen Vanderpoorten op de website van het Vlaams Parlement