Lijst van invasieve soorten

• Het meest bekende voorbeeld is de introductie van konijnen in 1859 in Australië - hoewel het niet bewezen is dat de konijnen een slechte invloed hebben op de Australische flora en fauna, zijn ze wel schadelijk voor de schapenhouderijen.
• Bepaalde soorten knaagdieren zoals de zwarte rat (R. rattus) en de Polynesische rat (R. exulans), maar ook de huismuis (Mus musculus) brengen schade toe aan onder meer broedende zeevogels op Oceanische eilanden en eilanden in de Atlantische Oceaan.
• In 1905 is de muskusrat uit Noord-Amerika ingevoerd - deze woelmuis veroorzaakt schade aan zowel dijken en oevers als de ecosystemen daarbij.
• Ook verwilderde katten veroorzaken ecologische schade in onder meer in Australië en brengt ook schade toe aan broedende zeevogels op Oceanische eilanden en eilanden in de Atlantische Oceaan.
• De Pallas' eekhoorn verdringt op plaatsen de lokale rode eekhoorn, en wordt daarom sinds 2011 in de omgeving van Weert weggevangen.

• De treurmaina (Acridotheres tristis) een soort spreeuw die graag voorkomt in gebieden waar mensen wonen. Op kleine eilanden concurreert deze vogel met endemische broedvogels om holen om in te broeden, maar predeert ook op de eieren en jongen van bijvoorbeeld de inheemse soorten papegaaiachtigen.
• De halsbandparkieten koloniseren stadcentra, onder meer Brussel en de Randstad.
• De nijlgans werd op 2 augustus 2017 door de Europese Unie op de lijst van invasieve soorten gezet.

• Het uitzetten van de nijlbaars in het Victoriameer, die andere vissoorten wegconcurreerde.
• In de Kempen eten uitgezette meerval, zonnebaars en blauwbandgrondel de eitjes van inheemse vissen op.

• De bruine nachtboomslang (Boiga irregularis) heeft in Guam vele van de oorspronkelijke dieren uitgeroeid.[1]
• De groene leguaan verdringt de Antilliaanse leguaan op de bovenwindse eilanden.
• De boa constrictor kan in de Arubaanse natuur grote schade aanbrengen. De populatie van de Oostelijke katoenstaart, en van vogels zoals de shoco en de prikichi is sterk gedaald door het steeds stijgende aantal boa’s, die geen natuurlijke antagonist hebben.

• De reuzenpad is in 1935 in Australië uitgezet om schadelijke insecten te vangen. In het begin van de 21e eeuw heeft deze pad zijn leefgebied drastisch uitgebreid en is een bedreiging voor mensen en dieren, aangezien de pad giftig is.
• De brulkikker.

• De bruine tuinmier of plaagmier (Lasius neglectus) sinds 2009 in Nederland.
• De hazewindmier (Anoplolepis gracilipes) veroorzaakt door cascade van effecten de totale begroeiing op Christmaseiland.
• De coloradokever veroorzaakt schade aan aardappelen.
• De loofhoutboktor.
• Het veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje (Harmonia axyridis) werd als biologische bestrijding van bladluizen ingevoerd, maar blijkt zich nu tegoed te doen aan kevers en andere lieveheersbeestjes.
• Opilio canestrinii is uit de Apennijnen naar het noorden van Europa komen opzetten en verdringt inmiddels inheemse hooiwagens zoals de muurhooiwagen.
• De plakker veroorzaakte veel schade na toevallige introductie in de Verenigde Staten.
• De Mediterrane fruitvlieg (Ceratitis capitata) is afkomstig uit het Middellandse Zeegebied en heeft zich verspreid in Australazië, Noord- en Zuid-Amerika. De larven zijn schadelijk bij landbouwgewassen.
• De parasitaire vlieg Philornis downsi veroorzaakt sterfte onder endemische vogelsoorten op de Galapagoseilanden.
• In 1998 werd de Aardhommel ingevoerd in Chili als bestuiver in broeikassen. Vanuit de broeikassen verspreidde de hommel zich over Chili en Argentinië. Waar hij voorkomt, verdwijnt de inheemse soort Bombus dahlbomii.[2]
• De buxusmot is vermoedelijk in verpakkingsmateriaal vanuit het Verre Oosten Europa binnengekomen in 2006, en heeft het continent in tien jaar veroverd. Vooral de buxusstruiken lijden zwaar onder de rupsen van de mot.

• De aardappelcystenaaltjes, afkomstig uit Zuid-Amerika, zijn inmiddels wijdverspreid over de hele wereld.

• De driehoeksmossel.
• De Filipijnse tapijtschelp
• De Japanse oester
• de Amerikaanse zwaardschede

FLORON vermeldt op zijn affiche[3] voor Nederland behalve de al genoemde Amerikaanse vogelkers en Japanse duizendknoop nog grote waternavel, hemelboom, parelvederkruid (Myriophyllum aquaticum (Vell.) Verdc.)[4], reuzenbalsemien, reuzenberenklauw, rimpelroos, trosbosbes en watercrassula.