Victoriameer

Het Victoriameer (ook wel Victoria Nyanza) is het grootste meer van Afrika en het op één na grootste zoetwatermeer op aarde. Het bevindt zich in Oost-Afrika tussen de staten Tanzania, Oeganda en Kenia. Met een oppervlakte van 69.484 km² is het ongeveer net zo groot als Ierland.[1] Het Victoriameer is de bron van de Victorianijl. Ondanks de grote oppervlakte is het meer niet erg diep, slechts maximaal 81 meter. Het grootste eiland is met 560 km² het Ukerewe-eiland, een andere eilandengroep zijn de Ssese-eilanden. In het meer ligt een groot aantal kleinere eilanden.

Victoriameer

Situering
StroomgebiedslandenTanzania, Oeganda, Kenia
StroomgebiedZuidelijk Oost-Afrika
Hoogte1134 m
Coördinaten1° 4 ZB, 32° 52 OL
Basisgegevens
Oppervlakte69.484 km²
Kustlengte3440 km
Maximale lengte337 km
Maximale breedte250 km
Gemiddelde diepte40 m
Maximale diepte81 m
Overig
Belangrijkste bronnenKagera, Katonga, Nzoia
Belangrijkste uitlopenWitte Nijl
Eiland(en)3000 (Ssese-eilanden, Oeganda)
PlaatsenBukoba, Mwanza, Musoma (Tanzania); Kisumu, Kendu Bay, Homa Bay (Kenia); Kampala, Entebbe, Jinja (Oeganda)
Foto's
Reliëf in het Victoriameer
Victoriameer en de Grote Slenk
Portaal    Geografie

Het Victoriameer werd in 1858 ontdekt (althans voor de westerse wereld) door de Britse ontdekkingsreiziger John Hanning Speke. Het kreeg deze naam ter ere van koningin Victoria, de toenmalige koningin van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland.

Het Victoriameer is geologisch gezien een oud meer, het is ca. 500.000 jaar oud. Er zijn wel aanwijzingen dat het meer 14.700 jaar geleden volledig opdroogde. Toen het water weer terugkwam werd het meer bevolkt door vissen uit de rivieren. Zij pasten zich snel aan en er ontstond een kleine evolutionaire explosie waaruit een enorm rijke fauna ontstond. In het Victoriameer vindt men ca. 2500 verschillende vissoorten, terwijl er in heel Europa bijvoorbeeld slechts ruim 200 soorten zoetwatervissen zijn. Het wordt hierom als een populair modelsysteem en onderzoeksobject in de evolutiebiologie beschouwd.

Deze rijke fauna behoort vandaag de dag echter grotendeels tot het verleden. In de jaren 50 werd de nijlbaars, een grote roofvis, in het meer uitgezet om de visvangst te bevorderen. Na 20 jaar was er een plotselinge explosie van de nijlbaarspopulatie. Deze vis verspreidde zich zo snel dat een zeer groot gedeelte van de vissoorten (met name de cichliden) in het meer opgegeten en daarmee uitgestorven is. De bioloog Tijs Goldschmidt deed er onderzoek naar. De nijlbaars wordt massaal gevangen door de lokale bevolking en na bewerking in fabrieken overgevlogen naar Europa. Vanwege deze handel en het extra werk voor de arme bevolking denkt Tanzania er niet aan om de vissoort uit te roeien, wat de problemen in de streek zeker niet vooruithelpt.

In het meer komen verder veel nijlpaarden voor. Het knaagdier Pelomys isseli komt alleen voor op enkele eilanden in het meer.

Door het Victoriameer loopt de Nijl die op de grens van Oeganda en Tanzania als Kagera (of Alexandernijl) er in uitmondt en in Oeganda het meer als Victorianijl weer verlaat. Het meer is de op een na belangrijkste bron van water voor de Nijl omdat het meer het regenwater verzamelt van de rivieren die er in uitmonden. Deze rivieren stromen vanuit westelijk Kenia, het noorden van Tanzania, Burundi en Rwanda.

Bevolkingsdichtheid rondom het Victoriameer
Talen rondom het Victoriameer
Zie de categorie Lake Victoria van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.