Waterhyacint
De waterhyacint (Eichhornia crassipes) is een waterplant uit de pontederiafamilie (Pontederiaceae). De plant is afkomstig uit Zuid-Amerika. De lila bloemen lijken op die van de hyacint, maar de planten zijn geen familie.
| Waterhyacint | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
| Soort | ||||||||||||||||||
| Eichhornia crassipes (Mart.) Solms (1883) | ||||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||||
| Sponsachtige structuur van de verdikte bladvoet | ||||||||||||||||||
Afbeeldingen Waterhyacint op  | ||||||||||||||||||
Waterhyacint op  | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
Elke bladvoet is verdikt tot een met lucht gevulde sponsachtige bol. Daardoor heeft de waterhyacint een groot drijfvermogen. De planten vermeerderen zowel door wortelstokken waaraan nieuwe planten gaan groeien, als door zaad. Zo kan de waterhyacint voortwoekeren tot een ware plaag. Daarbij verstikt de invasieve soort alle andere waterplanten en raken hele rivieren verstopt. De teelt van de waterhyacint is dan ook verboden in veel landen met een warm klimaat. In Suriname moest de plant in het Brokopondostuwmeer ten slotte met herbiciden worden bestreden, omdat de waterkrachtcentrale van de Afobakadam ontregeld raakte.
De plant is in de loop der jaren ook naar andere werelddelen (Afrika, Azië) geëxporteerd en ook daar moet deze plant bestreden worden.
Er geldt vanaf 3 augustus 2016 een Europees verbod op bezit, handel, kweek, transport en import van deze soort invasieve exoot.[1]
Bestrijding
De waterhyacint wordt op twee manieren bestreden. Mechanisch, de planten worden opgepakt en geplet. Dit materiaal wordt aan het vee gevoerd en tot compost verwerkt. Daarnaast is er de biologische methode, snuitkevers die het specifiek op de waterhyacint voorzien hebben blijken effectief. In Louisiana is het oppervlak dat jaarlijks door de waterhyacint bedekt is tot een vijfde gereduceerd.
Gebruik
Met de waterhyacint kan op effectieve wijze voedingsstoffen uit het water van een vijver worden gehaald. De wortels bieden ruimte voor jonge visjes om zich in te verschuilen. Daarbij is de waterhyacint zeer decoratief.
Uit een proefproject in Thailand heeft een binnenhuisarchitecte aangetoond dat het technisch haalbaar is de gedroogde en gemangelde waterhyacint, net als riet, gebruiken als vlechtmateriaal voor meubels.
In Ghana vaart een boot die biogas als brandstof gebruikt. De lokale bevolking oogst de waterhyacinth, verkoopt deze als grondstof voor biovergassing met als bijkomend voordeel dat de visstand zich kan herstellen en dorpen weer over water bereikbaar worden. Ook in Kenya zijn er dergelijke ontwikkelingen.[2]
Bronnen, noten en/of referenties
|
|
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Waterhyacint op Wikimedia Commons. |