Pampasgras
Het geslacht pampasgras (Cortaderia) telt ongeveer 25 soorten van het Zuidelijk Halfrond, waarvan de meeste in Zuid-Amerika, enkele in Nieuw-Zeeland en één in Nieuw-Guinea. Het zijn planten van grasvlaktes (pampa's) en bergen.
| Cortaderia | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||
| Cortaderia selloana | ||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
| geslacht | ||||||||||||||||||
| Cortaderia Stapf (1897) | ||||||||||||||||||
Afbeeldingen Cortaderia op  | ||||||||||||||||||
Cortaderia op  | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
In onze tuinen staan vooral de vrouwelijke exemplaren van Cortaderia selloana. Dit siergras is namelijk tweehuizig en de vrouwelijke pluimen die wat groter zijn en meer pluizig, vindt men over het algemeen fraaier dan de vuilwitte pluimen van de mannelijke planten. De randen van de grashalmen zijn vlijmscherp: cortador is Spaans voor snijder. De soortsaanduiding heeft dit pampasgras te danken aan zijn ontdekker: de in Pruisen geboren botanicus en plantenjager Friedrich Sello.
In Nederland en België zijn de planten goed bestand tegen vorst en wind (zelfs zeewind) en kunnen groeien op vrijwel elke grondsoort (bodemvaag) in de volle zon, met een voorkeur voor in de zomer vochtige, maar goed doorlatende gronden. Van oorsprong is het gras niet gewend aan veel vocht in de winter en het is daarom dat tuiniers de pol wel samenbinden, zodat er weinig winterse neerslag in het hart van de plant kan komen ter voorkoming van wortelrot. In het voorjaar kunnen het oude blad en de pluimen geknipt worden, om ruimte te maken voor nieuwe groei. Met zijn statige voorkomen gedurende een groot deel van het jaar is het een uitstekende solitair. Er zijn verschillende rassen in de handel: 'Rosea' heeft lichtroze pluimen, 'Pumila' is een dwergvorm die tot ongeveer 1.25 meter wordt. Een grotere soort (tot ongeveer 3.5 m hoog) is 'Sunningdale Silver' met dikke witte pluimen.
Enkele soorten Cortaderia gedragen zich als een invasieve exoot in landen met een subtropisch klimaat. Dit geldt niet zozeer voor de Cortaderia selloana. Vanwege de aanplant van vrijwel uitsluitend vrouwelijke planten vormt deze alleen plaatselijk een bedreiging. Anders is dat gesteld met Cortaderia jubata die zonder bestuiving (apomictisch) zaden vormt en een enorme plaag aan het worden is. Één pluim telt tienduizenden zaden. Aan de Amerikaanse westkust verdringen ze onder andere zaailingen van de grootste boom ter wereld: de mammoetboom of reuzensequoia. Dichterbij in Zuidoost-Turkije groeit Cortaderia jubata langs rivieroevers.
