Konstantin von Neurath

Freiherr von Neurath behoorde tot de Zwabische adel. Zijn vader was kamerheer van de koning van Württemberg. Von Neurath studeerde rechten in Tübingen en aan de Universiteit van Berlijn. Na zijn afstuderen was hij enige tijd advocaat, maar in 1901 trad hij in de diplomatieke dienst. Hij werkte aanvankelijke op het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken, maar sinds 1903 was hij legatieraad in Londen. In 1914 werd hij overgeplaatst naar Constantinopel (Istanboel). Na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in augustus 1914 nam hij dienst in het Duitse leger. Reeds aan het einde van 1914 werd hij wegens zijn grote moed onderscheiden met het IJzeren Kruis. Na een verwonding in 1916 werkte hij weer op de Duitse ambassade in Constantinopel.

Konstantin von Neurath was van 1917 tot 1918 minister-president van Württemberg. Vanaf 1919 was hij hij werkzaam bij de Duitse ambassade in Kopenhagen. Van 1921 tot 1930 was hij ambassadeur in Rome en van 1930 tot 1931 ambassadeur in Londen.

In 1932 werd Von Neurath minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet-Von Papen (zie: Franz von Papen). Hij behield die post onder Kurt von Schleicher en daarna onder Adolf Hitler. Von Neurath werd na Hitlers machtsovername tevens lid van de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP) en in 1937 werd hij SS-Gruppenführer.

Hij sloot in 1933 met Groot-Brittannië het Duits-Engelse Marineverdrag, sloot in 1934 met de Poolse ambassadeur Józef Lipski het Duits-Poolse niet-aanvalsverdrag en hij onderhandelde over de bezetting van het Rijnland (1935).

Eind 1937, na de Hossbach conferentie, sprak Von Neurath zijn bezorgdheid uit over de snelheid waarmee Hitler zijn lebensraumplannen wilde uitvoeren en daarbij streefde naar een zo groot mogelijke autarkie van het Derde Rijk. Hiermee viel hij bij Hitler in ongenade.

In 1938 werd hij als minister opgevolgd door Joachim von Ribbentrop. Von Neurath werd vervolgens rijksminister zonder portefeuille. Na de bezetting van Tsjecho-Slowakije werd hij Reichsprotektor van Bohemen en Moravië (Böhmen und Mähren). In 1941 diende hij zijn ontslag in, vanwege het harde optreden van de nazi's in Bohemen en Moravië. Hitler aanvaardde het ontslag niet, maar de plv. rijksprotector Reinhard Heydrich verkreeg praktisch alle bevoegdheden. Von Neurath werd op 21 juni 1943 bevorderd tot SS-Obergruppenführer (SS-generaal). Op 23 augustus 1943 werd zijn ontslag uiteindelijk aanvaard.

Tijdens het Proces van Neurenberg werd Von Neurath op 1 oktober 1946 veroordeeld tot vijftien jaar gevangenisstraf. Zijn straf heeft hij uitgezeten in de Berlijnse Spandaugevangenis. Op 6 november 1954 werd hij wegens zijn slechte gezondheid vervroegd vrijgelaten.

Konstantin von Neurath tijdens de Neurenberg-processen.

• Leutnant der Reserve: 1898[1]
• Oberleutnant der Reserve: 1909
• Hauptmann der Reserve:[2]- 25 februari 1910[1]
• SS-Gruppenführer: 18 september 1937[1][2][3]
• SS-Obergruppenführer: 21 juni 1943[1]

• NSDAP-nr.: 3 805 229[1][3] 3 805 222[2]
• SS-nr.: 287 680[1][2][3]

• IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse[3] en 2e Klasse[2]
• Gewondeninsigne 1918 in zwart[2][3] in 1916[1]
• Gouden Grootkruis van de Orde van Verdienste van de Duitse Adelaar op 20 april 1939[1]
• Gouden Ereteken van de NSDAP op 30 november 1937[1]
• Kruis voor Oorlogsverdienste, 1e Klasse (22 september 1940)[1] en 2e Klasse[1][2]
• Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog[1][3]
• Landesorden[3]
• Ehrendegen des Reichsführers-SS[3]
• SS-Ehrenring[3]

• (de) Verklaring tijdens de Neurenberg-processen
• (en) Begraafplaats Konstantin von Neurath.

Zie de categorie Konstantin von Neurath van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.