Juan Manuel Fangio

De in Balcarce geboren Juan Manuel begon zijn carrière als coureur in Zuid-Amerika in 1934 in langeafstandswedstrijden en hij werd Argentijns kampioen in 1940 en 1941. Door de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog werd zijn carrière onderbroken, en hij begon pas in 1947 te racen in Europa.

Fangio was aanvankelijk niet zo succesvol, totdat hij in 1950 begon te racen in een Alfa Romeo Alfetta 159. Hij werd tweede in het wereldkampioenschap, en hij won zijn eerste titel in 1951. Hij was succesvol in 1952 toen hij in een Maserati reed, maar zijn seizoen was voorbij nadat hij in Monza, Italië, een ernstig ongeluk kreeg. In 1954 won hij zijn tweede titel met Mercedes-Benz, door vier van de zeven GP's te winnen. In 1955 stopte Mercedes met Formule 1 na de ramp tijdens de 24 uur van Le Mans in 1955, waar meer dan tachtig toeschouwers omkwamen.

Fangio ging toen naar Scuderia Ferrari, en verving Alberto Ascari die in een ongeluk om het leven was gekomen tijdens het testen van een Formule 1 Ferrari. Hij won zijn vierde titel in dit jaar. Hij won de GP's van Argentinië, Engeland en Duitsland en stond als tweede op het podium tijdens de GP's van Monaco en Italië.

In 1957 keerde hij terug naar Maserati en won hij zijn vijfde wereldtitel. Dat seizoen bevocht hij ook zijn waarschijnlijk meest memorabele overwinning tijdens de GP van Duitsland: Hij startte vanaf pole met slechts half gevulde tanks en had halverwege een behoorlijk comfortabele voorsprong voor een geplande pitstop opgebouwd, maar de wielmoer van het rechter achterwiel rolde onder de auto en met een bijna onoverbrugbare achterstand kwam hij als derde terug in de race. Na een schitterende inhaalrace waarin de ontketende Fangio ronderecord na ronderecord brak sleepte hij in de laatste ronde alsnog de overwinning binnen, waarbij hij het ronderecord 24,2 seconden scherper zette.

Na deze serie wereldkampioenschappen hield hij op met racen in 1958 na de Franse Grand Prix. Fangio won in totaal 24 Grands Prix in de Formule 1 en daarnaast ook nog acht autoraces die niet voor het Formule 1 kampioenschap meetelden.

Cubaanse rebellen ontvoerden hem op 23 februari 1958 op de vooravond van de "Gran Premio de Cuba 1958", maar lieten hem een dag later weer vrij.

Fangio overleed op 17 juli 1995, op 84-jarige leeftijd. Hij ligt begraven in Buenos Aires in Argentinië.

Zijn record van vijf wereldtitels in de Formule 1 hield 46 jaar lang stand, tot Michael Schumacher het in 2003 verbrak toen hij voor een zesde keer wereldkampioen werd. In 2019 verbeterde ook Lewis Hamilton Fangio's vijf kampioenschappen.

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Juan Manuel Fangio op Wikimedia Commons.