Dirk Fock (1858-1941)

Dirk Fock (Wijk bij Duurstede, 19 juni 1858[1] – Den Haag, 17 oktober 1941) was een vooraanstaande liberale staatsman uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Hij was advocaat (gespecialiseerd in Indisch recht), en provinciebestuurder.

Dirk Fock
Dirk Fock.
Algemene informatie
Volledige naam	Dirk Fock
Geboren	Wijk bij Duurstede, 19 juni 1858
Overleden	Den Haag, 17 oktober 1941
Partij	Liberale Unie
Portaal    Politiek Nederland

Fock was lid van het geslacht Fock en studeerde rechten in Leiden en promoveerde in 1880 op het proefschrift Iets over art. 23 der Wet van 12 Juli 1855 Stbl. no. 102. Hij kwam in 1901 voor een Rotterdams district in de Tweede Kamer. Hij had grote belangstelling voor koloniale vraagstukken en werd in het kabinet-De Meester minister van Koloniën. Hij nam de ethische politiek van zijn voorganger Idenburg over. Na de val van het kabinet werd hij gouverneur van Suriname.

In 1917 volgde hij Borgesius op als Kamervoorzitter. Dat ambt bekleedde hij met veel gezag. Als Landvoogd in Nederlands-Indië viel hij niet erg op. Eén van zijn adjudanten in deze tijd was luitenant-kolonel O.L. Brewer. Hij bleef tot op hoge leeftijd politiek actief als lid van de Eerste Kamer en voorzitter van de Liberale Staatspartij "De Vrijheidsbond". In die tijd bekritiseerde hij zijn opvolger als landvoogd, A.C.D. de Graeff.